ΚΑΤΑΜΑΤΑ (άποψη για τις αναμενόμενες αλλαγές στα σχολεία)

Λιγότερα μαθήματα, λιγότερες διδακτικές ώρες, λιγότερες δαπάνες, λιγότερη γνώση, λιγότερη επαγγελματική αποκατάσταση. Αυτή είναι η συνταγή του σχεδίου νόμου για την παιδεία που δόθηκε για δημόσια συζήτηση. Μια ξαναζεσταμένη συνταγή που δεν πιάνει τον ατίθασο και γερασμένο ταύρο από τα κέρατα. Ποντάρει πιο πολύ στο βόλεμα μαθητή και φοιτητή, στην προσδοκία του γονιού να μπει το παιδί του εύκολα σε κάποιο ανώτατο ίδρυμα, ανεξάρτητα αν μετά το πτυχίο θα ενταχθεί κι αυτό στη στρατιά των ανέργων με τις γνωστές επιπτώσεις.
Ούτε και με τις νέες εξαγγελίες θα αποκατασταθεί η χαμένη τιμή του λυκείου, ούτε θα παταχθεί η παραπαιδεία και η ιδιωτική εκπαίδευση, αντίθετα μάλιστα. Δεν είναι μικροπολιτική και κομματική η αντίδραση σύμπασας της αντιπολίτευσης στο προτεινόμενο σχέδιο, αλλά η κριτική εντοπίζεται περισσότερο σε δευτερεύοντα ζητήματα και όχι στην ουσία της ελληνικής εκπαίδευσης που έχει απαξιωθεί και έχει χάσει το τρένο εδώ και χρόνια. Το εκπαιδευτικό είναι διαχρονικό και μεγάλο, αλλά σήμερα περιοριζόμαστε σε ένα μόνο θέμα: στις ρυθμίσεις για τα ΤΕΙ.
Δε γίνεται και πάλι σαφής ο διαχωρισμός ανάμεσα στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, που έχουν άλλο στόχο και άλλο αντικείμενο το καθένα. Ούτε θεωρούμε αξιόπιστες τις καταγγελίες μεγάλων κομμάτων ότι «πάνε για ''λουκέτο'' 41 τμήματα των ΤΕΙ». Αν χρειαστεί, με ορθολογικά και εκπαιδευτικά κριτήρια, να κλείσουν μερικά τμήματα, ας κλείσουν, για το καλό των ίδιων των παιδιών και της κοινωνίας. Αλλά, χρειάζεται κοινωνικό και ρεαλιστικό κριτήριο. Το κλείσιμο ή όχι ενός τμήματος ΤΕΙ δεν μπορεί να εξαρτάται από την επιλογή των υποψηφίων ή τον αριθμό προσέλευσής τους, αλλά από την αξιολόγηση της χρησιμότητάς του. Αν οι απόφοιτοι είναι χρήσιμοι και αναγκαίοι για το κοινωνικό σύνολο, ανεξάρτητα από τα τερτίπια της ελεύθερης αγοράς, θα πρέπει να λειτουργήσουν και με προνομιακή μεταχείριση των φοιτητών του. Εκείνο, όμως, που θα πρέπει να σταματήσει οπωσδήποτε είναι η συνεχιζόμενη ίδρυση τμημάτων, τις περισσότερες φορές αχρείαστα και χωρίς αντικείμενο, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθούν πολιτικά, τοπικιστικά και ακαδημαϊκά συμφέροντα.
Η λύση είναι μία: γενναία χρηματοδότηση, κοινωνική συναίνεση και ρεαλιστικές μελέτες. Όλα τα άλλα είναι βλαβερά πισωγυρίσματα και επικίνδυνα για το μέλλον των νέων και του τόπου.
Πηγή: Αγγελιοφόρος