Ο Τζέσκο Πουτκάμερ είναι μάνατζερ προγραμματισμού στα κεντρικά της NASA στην Ουάσιγκτον για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και τις μελλοντικές επανδρωμένες διαστημικές αποστολές. Μετά τις σπουδές του ως μηχανολόγου στο Πολυτεχνείο του Ααχεν το 1962 ο τότε νεαρός μηχανικός αποδέχθηκε πρόσκληση του Βέρνερ φον Μπράουν για συνεργασία στην κατασκευή του σεληνιακού πυραύλου «Saturn-V».«Με τον Αρη ως πλανήτη-ρεζέρβα το ανθρώπινο είδος θα γίνει πράγματι αθάνατο» λέει ο Τζέσκο ΠουτκάμερΣε συνέντευξή του στο Der Spiegel ο Πουτκάμερ μιλά για τα διδάγματα από τις πτήσεις «Απόλλων», τα σχέδια για τις νέες αποστολές στο γήινο δορυφόρο, αλλά και προς τον Κόκκινο Πλανήτη.
Κύριε Πουτκάμερ, πριν από 40 χρόνια πάτησε ο πρώτος άνθρωπος στο φεγγάρι. Γιατί η NASA θέλει να επιστρέψει σ' αυτό το έρημο, άγονο ουράνιο σώμα;
«Οι αστροναύτες του "Απόλλων" πέρασαν μόνον μερικές ημέρες εκεί πάνω, κάτι σαν επισκέψεις- αστραπή. Οταν από το 2019/2020 ξαναπάμε, θα μείνουμε πολύ περισσότερο. Τα τετραμελή πληρώματα θα συλλέξουν εμπειρίες με απώτερο σκοπό το ταξίδι στον Αρη. Ως προετοιμασία γι' αυτό το μεγάλο εγχείρημα θέλουμε να κατασκευάσουμε μία σεληνιακή βάση, όπου οι αποστολές θα μπορούν να διαβιούν για διάστημα εβδομάδων ή και μηνών».
Η NASA δεν προετοιμάζεται για τον εποικισμό του δορυφόρου μας;
«Οχι. Η σεληνιακή βάση δεν θα λειτουργεί 365 ημέρες τον χρόνο -αφού θα πρέπει να τροφοδοτείται συνεχώς από τη Γη με νερό, αέρα και τρόφιμα, πράγμα που θα κόστιζε πολύ. Πολύ διαφορετικές είναι οι συνθήκες στον Αρη, όπου υπάρχουν άφθονες πρώτες ύλες -προσφάτως ανακαλύψαμε με τα διαστημικά οχήματα ίχνη, που θα μπορούσαν να προέρχονται από νερό σε υγρή μορφή. Και η ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων νερού σε στερεά μορφή -δηλαδή πάγος- έχει αποδειχθεί εδώ και πολύ καιρό».
Οι Αμερικανοί θα πετάξουν στο φεγγάρι αποκλειστικώς με δικά τους μέσα;
«Σίγουρα όχι -ούτε καν σε αποστολές πιο μακρινές. Η εποχή των μεμονωμένων προσπαθειών έχει παρέλθει. Το πρόγραμμα "Απόλλων" βρισκόταν στον αστερισμό του Ψυχρού Πολέμου και σ' έναν δραματικό αγώνα δρόμου με τους Σοβιετικούς. Από τότε άλλαξαν πολλά, το σκεπτικό του ανταγωνισμού έχει ξεπεραστεί και για τις μελλοντικές αποστολές υπάρχει ανοικτή πρόσκληση για όλους. Δείτε τον Δ.Δ.Σ. όπου 16 έθνη συνεργάζονται άριστα. Δημιουργήσαμε μία μορφή ΟΗΕ στο Διάστημα».
Ωστόσο, ο νέος πύραυλος για τη Σελήνη θα κατασκευαστεί αποκλειστικώς από Αμερικανούς.
«Δυστυχώς δεν γίνεται διαφορετικά. Μετά τη διαλογή στον στόλο των διαστημικών λεωφορείων την ερχόμενη χρονιά, χρειαζόμαστε όσο το δυνατόν ταχύτερα ένα δικό μας διαστημικό μεταφορικό μέσο. Γι' αυτό δρομολογήσαμε την εκπόνηση σχεδίων για το νέο πύραυλο μεταφοράς φορτίου "Ares" και το ανάλογο διαστημόπλοιο "Orion", όπως και τη σεληνάκατο «ltair». Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) δείχνει ζωηρό ενδιαφέρον να συμβάλει αργότερα στη δημιουργία υποδομής στη Σελήνη, αλλά και οι Ρώσοι εταίροι μας θα συμμετέχουν οπωσδήποτε. Προσωπικά θα χαιρόμουν πολύ αν πρωτοστατούσε και η Γερμανία».
Δεν φοβάστε μήπως ο ενθουσιασμός για την κατάκτηση της Σελήνης ατονήσει το ίδιο γρήγορα, όπως συνέβη και με τις αποστολές «Απόλλων»;
«Αυτός ο κίνδυνος υπάρχει πάντοτε. Τότε σίγουρα υπήρξαμε και θύματα της επιτυχίας μας - η τελειότητα των αποστολών "Απόλλων" προκάλεσε την πλήξη τού κοινού. Εκτοξεύσαμε συνολικώς 13 πυραύλους τύπου "Saturn V' και κάθε φορά όλα πήγαν ρολόι• έτσι η γοητεία της περιπέτειας εξέλιπε γρήγορα. Από τότε αντιμετωπίζουμε την πρόκληση να προκαλέσουμε και πάλι ενθουσιασμό στους ανθρώπους για τις πτήσεις στο φεγγάρι. Και στους σκεπτικιστές πρέπει να πούμε ότι η Σελήνη είναι ο σημαντικότερος ενδιάμεσος σταθμός καθ' οδόν προς τον Αρη. Αν όλα πάνε καλά, ίσως σε 25 χρόνια να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε για τον Κόκκινο Πλανήτη. Οι μελλοντικοί αστροναύτες του Αρη έχουν γεννηθεί και ζουν ανάμεσά μας ως πιτσιρικάδες».
Γιατί ενδιαφέρεστε τόσο να στείλετε άτομα στον Αρη;
«Ο Αρης είναι ο πλανήτης τού πεπρωμένου μας. Υπάρχει και η βάσιμη ελπίδα ν' ανακαλύψουμε εκεί πρώτη φορά ίχνη εξωγήινης ζωής -ακόμη κι αν πρόκειται για απολιθωμένα μικρόβια. Γι' αυτή την έρευνα είναι ασυγκρίτως καταλληλότερος ένας ζωντανός επιστήμων, που θα λαμβάνει δείγματα εδάφους και θα τα αναλύει επί τόπου, απ' ό,τι ένα ρομπότ, ακόμη και υψηλής τεχνολογίας. Ο άνθρωπος όχι μόνον θα πατήσει μία μέρα το πόδι του εκεί, αλλά και θα εποικίσει τον πλανήτη. Με τη λεγόμενη terraforming -την ενεργό αναδιαμόρφωση του τόπου- μπορεί ο Κόκκινος Πλανήτης να μεταμορφωθεί σε Πράσινο Πλανήτη. Αν επιτευχθεί αυτό, η ανθρωπότητα θα δημιουργήσει μία δεύτερη "πατρίδα", σε περίπτωση που η πρόσπτωση αστεροειδούς ή μια άλλη μεγάλη καταστροφή απειλήσει ή εξαλείψει την παρουσία του στη Γη. Με τον Αρη ως πλανήτη-ρεζέρβα το ανθρώπινο είδος θα γίνει πράγματι αθάνατο. Πρόκειται αληθινά για ένα πρόγραμμα όχι πλέον "του αιώνα", αλλά "της χιλιετίας"!».
Η αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη, που απέχει πολλά εκατομμύρια χιλιόμετρα, μπορεί να μεταβληθεί σε ταξίδι χωρίς επιστροφή. Πιστεύετε πράγματι ότι τα κράτη με δυνατότητες διαστημικών αποστολών θα θελήσουν να διακινδυνεύσουν κάτι τέτοιο;
«Δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο παλιός ενθουσιασμός των αποστολών "Απόλλων" δεν υπάρχει πια. Οταν το 1961 ο Βέρνερ φον Μπράουν κατάφερε να συναρπάσει τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζ. Κένεντι, για την πτήση στη Σελήνη, κανείς δεν γνώριζε εάν αυτή η περιπέτεια θα στεφόταν με επιτυχία ή αν θα κατορθώναμε να μεταφέρουμε και να επαναφέρουμε σώους τους αστροναύτες προς και από τη Σελήνη. Σήμερα πολιτικοί, διοικητικά στελέχη και μηχανικοί φοβούνται πως, αν κάτι πάει στραβά, θα τους "σταυρώσουν". Ομως, αν θέλουμε να διεισδύσουμε στο Διάστημα, πρέπει να υπερνικήσουμε αυτές τις αναστολές για θέματα ασφάλειας. Εγώ ο ίδιος, αν μπορούσα, θα έφευγα αμέσως με διαστημόπλοιο για τον Αρη παίρνοντας μαζί μου ένα ζεστό πουλόβερ».
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου