Ψυγείο: Η συσκευή που δροσίζει τα τρόφιμα

Από πολύ νωρίς καταλάβαμε πως οι τροφές διατηρούνται αναλλοίωτες εφόσον τοποθετηθούν σε δροσερά μέρη. Οι Σουμέριοι, στα 4.000 χρόνια π.Χ., τις έβαζαν στα νερά του Ευφράτη. Στον ελλαδικό χώρο, τις έβαζαν σε λάκκούς σε ανήλιαγα υγρά μέρη. Χίλια χρόνια π.Χ., οι Κινέζοι μάζευαν κα αποθήκευαν χιόνι, προσπαθώντας να το διατηρήσουν όσο γινόταν περισσότερο καιρό: Ήταν τα πρώτα ψυγεία. Και οι Πέρσες αποθήκευαν μπάλες χιονιού σε τεράστιους θαλάμους. Με τον καιρό, η διατήρηση του πάγου επιμηκύνθηκε, χάρη στη χρήση μονωτικών υλικών (άχυρα). Όλα αυτά όμως υπάκουαν στη λογική ότι θα χιονίσει ή οι λίμνες θα παγώσουν. Έπρεπε να βρεθεί τρόπος να κατασκευαστεί πάγος.
Οι πρώτες συσκευές
Ο σπουδαίος Άγγλος χημικός Μίκαελ Φαραντάι (1791-1867) το επιχείρησε μέσω της εξάτμισης της αμμωνίας. Η πρώτη ψυκτική συσκευή δημιουργήθηκε το 1834 στη Φλόριδα της Αμερικής: Ήταν ένας συμπιεστής αέρα, που ανακυκλωνόταν και πάγωνε με την κυκλοφορία νερού. Την επινόησε ο γιατρός Τζον Γκόρι, για να ανακουφίζει τους ασθενείς που ψήνονταν από τον κίτρινο πυρετό. Ο Αγγλοαμερικανός φυσικός και μηχανικός Τζέικομπ Πέρκινς (1766-1849) ανακάλυψε ότι το διοξείδιο του θείου έχει την ιδιότητα να βράζει και να εξαερώνεται με θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν. Ήταν το πρώτο ψυκτικό υλικό και χρησιμοποιήθηκε σε εργοστάσια παραγωγής πάγου, συσκευασίας κρεάτων και ζυθοποιεία. Ο πρώτος πάγος εμπορίου δημιουργήθηκε από τον Αμερικανό Αλεξάντερ Τουίνγκ (1856), εγκαινιάζοντας την εποχή των οικιακών ψυγείων πάγου. Από το 1913, ξεκίνησε ο ανταγωνισμός των ηλεκτρικών ψυγείων. Στις επόμενες δεκαετίες, τα ψυγεία πάγου εκτοπίστηκαν. Και ως ψυκτικό υλικό, πια, χρησιμοποιείται το γνωστό μας «φρέον».
Πηγή: Έθνος, Κάρολος Μπρούσαλης