Επώνυμη ανομία

Tου Αλεξη Παπαχελα
Kάθε δημοκρατία πρέπει να βασίζεται σε μια αίσθηση δικαίου που κάνει κάθε πολίτη να αισθάνεται ίσος απέναντι στον κόσμο. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως ο μέσος Ελληνας πολίτης έχει πεισθεί ότι ζει σε μια χώρα όπου όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα και την ίδια προστασία απέναντι στην ανομία. Οι ελληνικές αρχές ασφαλείας κυρίως χάρις στη νέα τεχνογνωσία της ΕΥΠ είχαν μία τεράστια επιτυχία με την εξιχνίαση της υπόθεσης Παναγόπουλου.
Οι απαγωγές είναι ένα φαινόμενο που αν έπαιρνε μεγαλύτερη έκταση μπορούσε εύκολα να βάλει την Αθήνα στην κατηγορία πόλεων τύπου Μποκοτά. Οι αρχές έπεσαν πάνω σε μια φλέβα υπόκοσμου με διασυνδέσεις και πλοκάμια παντού. Το ενδιαφέρον είναι κατά πόσον θα διερευνηθούν τα πάντα ώστε ο Ελληνας πολίτης να ξέρει τελικά πού τελειώνει ο υπόκοσμος και πού αρχίζει το «καθωσπρέπει επιχειρηματικό κατεστημένο της χώρας».
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη. Συγκρίνετε για μια στιγμή τη στάση των αρχών ασφαλείας στην υπόθεση Παναγόπουλου και στην υπόθεση Κούνεβα. Και οι δύο υποθέσεις συγκλόνισαν το πανελλήνιο. Και στις δύο εμπλέκονται μαφίες. Στην περίπτωση της κ. Κούνεβα μάλλον η μαφία του Πειραιά και όμως, παρά την πολιτική πίεση και το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, η ελληνική Αστυνομία δεν έχει κάνει το καθήκον της απέναντι σε έναν άνθρωπο που δέχτηκε δολοφονική επίθεση. Φόβος μήπως πέσει πάνω σε ισχυρά συμφέροντα, ανικανότητα ή απουσία πραγματικού ενδιαφέροντος; Ο,τι από αυτά και να συμβαίνει δεν δικαιολογείται το αποτέλεσμα.
Στην περίπτωση Παναγόπουλου ασφαλώς και έπρεπε να δοθεί απόλυτη προτεραιότητα. Ο κ. Παναγόπουλος είναι άλλωστε ένας από τους πιο αξιοπρεπείς επιχειρηματίες, χαμηλού προφίλ και με σημαντικό έργο πίσω του. Το κράτος όμως θα πρέπει να προστατεύει όλους, ανεξαρτήτως επιφάνειας και ισχύος.
Και επειδή δεν ζούμε πια στις δεκαετίες της ελεγχόμενης πληροφόρησης, πολλοί Ελληνες πολίτες υποψιάζονται ή γνωρίζουν πως δεν έχουν όλοι την ίδια μεταχείριση. Οταν ο τυχαίος πολίτης ταλαιπωρείται από την πολεοδομία δικαιούται να αναρωτιέται πού ήταν το κράτος όταν διάφοροι ισχυροί και υπεράνω του νόμου επιχειρηματίες παραβίασαν το σύνταγμα και τους νόμους, δημιουργώντας ιδιωτικά λιμάνια και ακτές. Οταν τον κυνηγάει η εφορία για τυπικές παραβάσεις δικαιούται να προβληματίζεται όταν «σκοτεινοί» συμπολίτες του κινούνται σαν να μην λειτουργεί το κράτος. Οταν βλέπει στην κεντρική λεωφόρο να κόβει την κίνηση «ψευτοζητάς» για να στρίψει παράνομα μία μη κρατική λιμουζίνα αναρωτιέται πού κρύβεται το κράτος. Τα παραδείγματα είναι πολλά και δυστυχώς δεν μειώνονται. Πολλοί πίστεψαν ότι η κυβέρνηση Καραμανλή θα έφερνε μια νέα ισορροπία στις σχέσεις κράτους και επώνυμης ανομίας. Δυστυχώς διαψεύστηκαν.
Η ανοχή της ανομίας, η ασυλία των διαπλεκόμενων ισχυρών δημιουργεί συναισθήματα οργής αλλά και απέχθειας προς το σύστημα που συντηρεί αυτά τα φαινόμενα. Μόνο όταν η υπόθεση Κούνεβα απασχολήσει τις αρχές όσο και μια υπόθεση επωνύμου, μόνο όταν ο μικροεπιχειρηματίας νιώσει ότι η εφορία τον μεταχειρίζεται όπως και τον απατεώνα με τις ισχυρές διασυνδέσεις θα αποκατασταθεί η αίσθηση του δικαίου. Μέχρι τότε θα συντηρούμε όλοι μαζί μια κοινωνία ανομίας και αυθαιρεσίας που δεν μας τιμά ως χώρα.
Πηγή: Καθημερινή