Η σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία

Αφιέρωμα του περιοδικού «η λέξη» με αφορμή τα τριάντα χρόνια από την έκδοσή του
Όλη «η λέξη» για τις λέξεις. To ομώνυμο λογοτεχνικό περιοδικό γιορτάζει τα 30 χρόνια του με ένα αφιέρωμα για τη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία και ένα ανθολόγιο ποιημάτων με θέμα τη λέξη «λέξη» στη σύγχρονη ελληνική ποίηση. Ένα αφιέρωμα διαχρονικό, καθώς το έντυπο δικαίως καμαρώνει για τα 200 τεύχη του.
Δεκαεπτά έλληνες λογοτέχνες προχωρούν σε μια αξιολογική επισκόπηση του σώματος της ελληνικής λογοτεχνικής παραγωγής:
Βασίλης Βασιλικός, Η σύγχρονη ελληνική πεζογραφία- ένα αισιόδοξο μήνυμα.
Μ. Γ. Μερακλής, Η σύγχρονη λογοτεχνία μας.
Αλέξης Ζήρας, Ορθότητα και παράβαση στην ελληνική πεζογραφία μετά το 90.
Γιώργος Παγανός, Λογοτεχνία και Ιστορία.
Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Αποχαιρετώντας την Πολιτική και την Ιστορία.
Περικλής Σφυρίδης, Που το πάει αυτή η λογοτεχνία;
Άλκηστις Σουλογιάννη, Ο τόπος και το όνομα.
Νικήτας Παρίσης, Συναθροίζοντας αγωνιστικές εντυπώσεις από τη σύγχρονη λογοτεχνία μας.
Ευριπίδης Γαραντούδης, Σύγχρονη πεζογραφία vs σύγχρονη ποίηση: Λογοτεχνικός λαϊκισμός vs λογοτεχνικός αριστοκρατισμός;
Θανάσης Νάκας, Σχήματα λεξικής και φραστικής επανάληψης στη ρητορική και τη λογοτεχνία.
Γιώργος Βέης, Αυτοαναφορικότητα και επινόηση του κόσμου.
Κώστας Γ. Παπαγεωργίου, Η ποίηση μπροστά στο διπλό καθρέφτη της σιωπής.
Γιώργος Μαρκόπουλος, Ποιήματα εκδημίας.
Κώστας Γεωργουσόπουλος, Θεατρική δοκιμιογραφία.
Γιώργος Στεφανάκης, Η δοκιμασία του δοκιμίου.
Αναστάσης Βιστωνίτης, Λογοτεχνικά περιοδικά: τα κύτταρα της Λογοτεχνίας.
Γιώργος Αράγης, Παρήγορο γεγονός.
ΕΠΙΜΕΤΡΟ
Αντώνης Φωστιέρης, Η λέξη στη σύγχρονη ελληνική ποίηση.(Ανθολόγιο).
Ο Βασίλης Βασιλικός γράφει: «Εποπτεύοντας για μια περίπου δεκαπενταετία την παραγωγή της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας λόγω της εκπομπής μου « Άξιον Εστί» από την κρατική τηλεόραση, μπορώ να μεταφέρω το εξής αισιόδοξο μήνυμα: ότι μάθαμε επιτέλους, σαν σύνολο ατόμων που εκτονώνονται με τη γραφή, να διηγούμαστε μιάν ιστορία. Και αυτό χωρίς να υπάρχει στη χώρα μας μάθημα δημιουργικής γραφής».

Επισημάνει επίσης ότι η εισβολή γυναικών εμπλούτισε την πεζογραφία με ευαισθησία, δημιουργώντας παράλληλα μια επικίνδυνη μορφή παραλογοτεχνίας.

Ο Ευριπίδης Γαραντούδης, αποδεχόμενος τον όρο «λογοτεχνικός λαϊκισμός» του Νάσου Βαγενά, τονίζει : «ο λογοτεχνικός λαϊκισμός, σημείο των καιρών, σήμα της αλλαγής ηθών και νοοτροπιών στο εσωτερικό και στον περιβάλλοντα χώρο της λογοτεχνικής- πεζογραφικής συντεχνίας, εκκολάφθηκε κατά την περίοδο της προϊούσας υπερίσχυσης και επιβολής της πεζογραφίας».
Και συνεχίζει παραστατικά : «Στον εκτεταμένο πεζογραφικό χώρο συρρέει κάθε καρυδιάς καρύδι: από καταξιωμένους πεζογράφους, έως τους νεαρούς και νεαρές πεζογράφους, νέας κοπής, μέχρι τις ευκατάστατες κυρίες των βορείων προαστίων και τους επώνυμους δημοσιογράφους η πολιτικούς που με τα μυθοπλαστικά αφηγήματά τους ενισχύουν το κοινωνικό τους προφίλ».

Για την σημερινή ποίηση ο Κώστής Παπαγιώργης προειδοποιεί : «Η ποίηση κατάντησε στις μέρες μας μία υπόθεση περίκλειστη, ιδιωτική, του θερμοκηπίου. (…) αρέσκεται στη συχνά στείρα ενδοσκόπηση και έτσι, ενδοσκοπώντας, αποκαλύπτει τους μυστικούς αρμούς της και , όχι σπάνια, εκποιεί, σε τιμή ευκαιρίας, στοιχεία συνεκτικά της αλλοτινής της γοητείας, καθιστώντας όμως, ίσως εν αγνοία της, επισφαλές το μέλλον της το ίδιο».

Από το ανθολόγιο των ποιημάτων με επίκεντρο τη λέξη «λέξη»:

Δυό λέξεις κι όλες μας χρειάζονταν
Μία για μας και μία για τους άλλους
Να προχωρούν πιασμένες από το αμοιβαίο τους χεράκι.
Επάνω τους στηρίχτηκαν τα όνειρα ο χρόνος και η Τέχνη
φτύσανε αίμα αυτές οι δυό για να συγγράψουν όλα τα βιβλία.
Όλες οι άλλες μεταμφίεση.
Κική Δημουλά : Η τροχονόμος λέξη.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ (Κώστας Μαρδάς)