Μα πώς είναι δυνατόν να περνάει στο Πανεπιστήμιο ένα παιδί που δεν παίρνει τη βάση; Ακόμα δεν καταργήθηκε αυτή η φοβερή μεταρρύθμιση της Ν.Δ. κι έχουν ξεσηκωθεί, ποιοι; Άνθρωποι που πιστεύουν στη μόρφωση υποθέτει κανείς, και προσβάλλονται όταν στα ΤΕΙ Τεχνολογίας Τροφίμων, στα ΑΕΙ Γαλλικής Φιλολογίας περνάνε φοιτητές που δεν πήραν ούτε 10. Όμως το σύστημα εισαγωγής στα Πανεπιστήμια δεν χτίστηκε με το ποιος θα πάρει τη βάση, αλλά με το πόσοι χωράνε στις Σχολές. Στις περιζήτητες Σχολές. Εκεί πέφτει ο ανταγωνισμός και το χρήμα, για ιδιαίτερα, φροντιστήρια, ιδιωτικά σχολεία, εξ απαλών ονύχων. Στα χιλιοστά κρίνονται οι θέσεις σε Ιατρικές, Νομικές, Πολυτεχνεία, όλα αυτά τα πανάκριβα «δωρεάν».
Το 10 στα 20 με αυτές τις συνθήκες δεν είναι καθόλου απλή υπόθεση. Μπορεί να είναι κάποιος ταλέντο, μπορεί να είναι επιμελής, αν δεν μπει στο σύστημα φροντιστηρίων, αν μένει ας πούμε σε χωριό, αν δεν έχουν χρήματα οι γονείς του, αν δεν μπορεί να παπαγαλίσει, αν δεν είναι σπασίκλας, όχι απλώς επιμελής, σπασίκλας αποφασισμένος να αποστηθίσει πράγματα που θα ξεχάσει την επόμενη μέρα, δεν το παίρνει το 10.
Αυτή είναι η κατάσταση, χρήμα, πολύ χρήμα και κόπος χωρίς ουσία πέφτουν στη χοάνη των Εισαγωγικών, χρόνια χάνονται στο Λύκειο, καταστρέφονται ταλέντα. Οι γονείς προλαβαίνουν να το ψυλλιαστούν παρακολουθώντας τα παιδιά τους. Οι καθηγητές το έχουν ίσως συνηθίσει, αν και τους βλέπεις να παλεύουν με την κατάθλιψη. Άλλοι όμως, άνθρωποι που πιστεύουν στη μόρφωση, δεν θέλουν να το δουν. Δεν αντέχεται τόσο πικρή αλήθεια, οπότε τι να κάνουν, τα βάζουν με τη βάση του 10, όπως κρύβεται κανείς πίσω από το δάχτυλό του, για να μη δει αυτό που δεν θέλει να παραδεχτεί.
Πηγή: Τα Νέα (Άννας Δαμιανίδη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου