Ιουλιανός

Αυτοκράτορας του Βυζαντίου για δύο χρόνια (361 -363). Ήταν γιος του Ιούλιου Κωνσταντίνου, ανεψιός του Μ. Κωνσταντίνου. Γεννήθηκε το 331 μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και πέθανε το 363 κατά τη διάρκεια εκστρατείας του εναντίον των Περσών.
Έχασε τους γονείς του πολύ μικρός και επειδή θεωρήθηκε επικίνδυνος για το θρόνο από τον ξάδελφό του, αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνστάντιο, απομακρύνθηκε από την Κωνσταντινούπολη. Ήρθε στη Νικομήδεια, όπου είχε δάσκαλο τον επίσκοπο Νικομήδειας Ευσέβιο και το Μαρδόνιο, ειδικό στην ελληνική φιλοσοφία. Έτσι ο Ιουλιανός άκουσε και τις δύο διαφορετικής μορφής διδασκαλίες. Ο Κωνστάντιος τον ανάγκασε να μείνει για λίγα χρόνια στην Καππαδοκία και κατόπιν πάλι στη Νικομήδεια, όπου συνέχισε τις μελέτες του εκδηλώνοντας εκεί για πρώτη φορά τις σοβαρές του κλίσεις προς την ειδωλολατρία. Παρακολούθησε τις διδασκαλίες του Λιβάνιου, ενός μεγάλου ρήτορα, που καταφρονούσε το Χριστιανισμό και επηρεάστηκε πολύ απ' αυτόν.

Μετά τη δολοφονία του αδελφού του Γάλλου από τον Κωνστάντιο έρχεται στο Μιλάνο και μετά στην Αθήνα, για να συνεχίσει τις σπουδές του. Εκεί γνωρίζει το Ναζιανζηνό και το Βασίλειο το Μέγα. Το 355 παντρεύτηκε την κόρη του αυτοκράτορα Ελένη, έγινε καίσαρας και ανάλαβε την αρχηγία του στρατού στη Γαλατία. Το 361 πέθανε ο Κωνστάντιος και αυτοκράτορας του Βυζαντίου έγινε ο Ιουλιανός.
Έτσι εμφανίζεται πια ως επίσημος υποστηρικτής του ελληνισμού και της ειδωλολατρίας. Αποκήρυξε το Χριστιανισμό και αναγνώρισε επίσημη θρησκεία του κράτους την ειδωλολατρία. Ήξερε βέβαια ότι δεν ήταν δυνατό ν' αναστήσει τελείως την παλιά θρησκεία. Γι' αυτό τη μεταρρύθμισε και τη μετέβαλε σ' ένα δικό του πρωτότυπο κατασκεύασμα, φτιαγμένο με στοιχεία της αρχαίας θρησκείας και δικών του φιλοσοφικών ιδεών. Ο θρίαμβος αυτός της ειδωλολατρίας επηρέασε πολύ τη θέση των χριστιανών στην αυτοκρατορία. Πολλοί χριστιανοί αντικαταστάθηκαν με ειδωλολάτρες στις πολιτικές και στρατιωτικές θέσεις που είχαν πριν. Άλλαξε ριζικά και την εκπαίδευση, δίνοντας μεγαλύτερο βάρος στη διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας.
Το 363 πολεμώντας τους Πέρσες τραυματίζεται και πεθαίνει. Λένε ότι στις τελευταίες στιγμές του, ρίχνοντας αίμα απ' την πληγή του κατά τον ουρανό, φώναξε: "Νενίκηκάς με Ναζωραίε".
Έγραψε πολλά βιβλία όπου υποστηρίζει τις ιδέες του όπως: "Ύμνοι στον βασιλέα Ήλιο", "Συμπόσιο", "Πανηγυρικοί στον βασιλέα Κωνσταντίνο" κ.ά. Οι Χριστιανοί τον ονόμασαν "αποστάτη", γιατί αποστάτησε από τη θρησκεία του Χριστού και"Παραβάτη", γιατί την παράβηκε.
Πηγή: LivePedia