Η Εταιρεία των Αδιάβαστων Συγγραφέων

Tου Joe Moran* / The Guardian

Η επιφυλλίδα τούτη έχει μια αποστολή. Βρίσκομαι εδώ για να σας μιλήσω για τη ζωτικής σημασίας φιλανθρωπική δουλειά που κάνω ως πρόεδρος της ανθρωπιστικής οργάνωσης ΕΑΣ, της Εταιρείας για τους Αδιάβαστους Συγγραφεις (SUA - Society for Unread Authors). Η ΕΑΣ προσφέρει υποστήριξη σε όλους εκείνους τους συγγραφείς που απομένουν φτωχοί και τραυματισμένοι, καθώς δεν καταφέρνουν να βρουν αναγνωστικό κοινό.
Οι στατιστικές είναι καταθλιπτικές. Σύμφωνα με την Ουνέσκο, γύρω στα 200.000 βιβλία εκδίδονται κάθε χρόνο στη Βρετανία, τα περισσότερα κατά κεφαλήν από κάθε άλλη χώρα. Παραδόξως, η Ουνέσκο φαίνεται να θεωρεί την ποσότητα των βιβλίων που παράγεται σε μια χώρα ως σημάδι καλού μορφωτικού επιπέδου και γενικού πολιτισμού. Αλλά το θλιβερό γεγονός είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλοί συγγραφείς και πολύ λίγοι αναγνώστες. Τα περισσότερα από αυτά τα βιβλία δεν πρόκειται να διαβαστούν από κανέναν πριν πολτοποιηθούν ή χαθούν μέσα σε αποθήκες βιβλιοθηκών, για να μην ανασυρθούν ποτέ πια.

Διανύουμε μια ιδιαίτερα δύσκολη εποχή για τους αδιάβαστους συγγραφείς, καθώς περισσότερα από ποτέ άλλοτε βιβλία κυκλοφορούν εν όψει των Χριστουγέννων: 800 εμφανίστηκαν σε μια και μόνη μέρα, την 1η Οκτωβρίου ή «Σούπερ Πέμπτη» όπως την αποκάλεσαν. Τα καινούργια αδιάβαστα βιβλία μας έχουν θαφτεί κάτω από σωρούς μυθιστορημάτων του Νταν Μπράουν που πουλιούνται τώρα με έκπτωση. Η κατάσταση είναι τόσο άσχημη που ακόμα και βιβλία που έχουν γράψει διασημότητες του θεάματος παραμένουν αδιάβαστα. Μετράμε αρκετούς από αυτούς ανάμεσα στα μέλη μας.
Αυτή τη στιγμή η δουλειά μας συνίσταται στο να κάνουμε τα μέλη μας να διαβάσουν τα βιβλία ο ένας του άλλου, έτσι ώστε να μην είναι πλέον αδιάβαστα. Εγώ αυτή τη στιγμή έχω βυθιστεί στην ιστορία των ατμομηχανών στη Ρουτλάνδη. Είναι λίγο αγγαρεία, αλλά αν μπορέσω να φτάσω μέχρι το τέλος θα αξίζει να δω το προσωπο του καημένου του συγγραφέα να φωτίζεται όταν μάθει ότι έχει έστω και έναν αναγνώστη. Το πρόβλημα είναι ότι αυτό θα αποτελεί μόνο μια σταγόνα στον ωκεανό. Δεν έχουμε τους αναγκαίους πόρους στην ΕΑΣ για να καταφέρουμε να διαβάσουμε έστω και ένα μικρό μέρος από τα αδιάβαστα βιβλία του κόσμου.
Γι’ αυτό η εταιρεία κάνει αίτηση για χρηματοδότηση από το Λόττο ώστε να επεκτείνει με δύο τρόπους τη δραστηριότητά της. Η πρώτη μας στρατηγική είναι να δώσουμε κίνητρα στους μη αναγνώστες, αυτά τα αφηρημένα πλάσματα που αγοράζουν πολλά βιβλία, αλλά δεν καταφέρνουν να τα διαβάσουν. Βέβαια, δεν είναι κακοί άνθρωποι, απλώς έχουν άλλα πράγματα στο μυαλό τους. Μερικοί είναι απασχολημένοι γράφοντας τα δικά τους βιβλία, που σύντομα θα μείνουν αδιάβαστα. Ορισμένα μέλη της οργάνωσής μου πιστεύουν ότι πρέπει να πληρώνουμε ένα ωρομίσθιο σ’ αυτούς τους ανθρώπους για να διαβάζουν τα βιβλία. Πιο αποτελεσματικό όμως θα ήταν, πιστεύω, να προσλάβουμε μια ομάδα επιμελητών ανάγνωσης, που θα πηγαίνουν στα σπίτια των ανθρώπων, θα επισημαίνουν τα αδιάβαστα βιβλία στα ράφια, θα βάζουν καθημερινούς στόχους ανάγνωσης και θα φροντίζουν ώστε να επιτευχθούν.
Η δεύτερη πρότασή μας είναι πιο ριζοσπαστική. Αυτό που σαφώς έχουμε είναι ένα βουνό από λέξεις, ένα σωρό αδιάβαστων κειμένων που είναι εξίσου μεγάλη σπατάλη με το τεράστιο βουνό σιτηρών της Ε. Ε. για το οποίο τόσα έχουμε ακούσει τον παλιό κακό καιρό της κοινής αγροτικής πολιτικής μας. Προτείνουμε λοιπόν μια παρόμοια λύση όπως αυτή με την οποία η Ε. Ε. προσπάθησε να λύσει το πρόβλημα του βουνού σιτηρών: την αναστολή. Ετσι όπως πολλοί αγρότες υποχρεώνονται να αφήνουν ακαλλιέργητο ένα μέρος της γης τους, ορισμένα βιβλία πρέπει να μείνουν αδημοσίευτα για μερικά χρόνια έτσι ώστε να δώσουν μια ευκαιρία στα αδιάβαστα βιβλία.
Για να μπουν σε κάποια τάξη τα πράγματα, η ΕΑΣ έχει επεξεργαστεί ένα ψηφιακό πρόγραμμα για τον αποκλεισμό μιας λίστας βιβλίων, τυχαία επιλεγμένων. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται βιβλία που ο τίτλος τους περιέχει τις λέξεις: «Το μικρό βιβλίο του...», «Πώς να....», «Σεξ», «Σύμπαν», «Ντέιβιντ Μπέκαμ». Ξέρω πως πολλοί άνθρωποι θα απογοητευτούν που αυτή η λίστα θα μας στερήσει από βιβλία που θα εμπλούτιζαν την κουλτούρα μας. Για το συμφέρον όμως της πνευματικής ευημερίας των μελών μας, πιστεύουμε, ως εταιρεία, ότι αξίζει να πληρώσουμε αυτό το υψηλό τίμημα.
* Ο Joe Moran είναι συγγραφέας του βιβλίου «On Roads: A Hidden History».
Πηγή: Καθημερινή