Παιδεία κάτω από τη βάση του δέκα

Το επίπεδο των σπουδών, ο όγκος των μαθημάτων, οι ελευθερίες επιλογής και η τσέπη του φορολογουμένου

Περιορίζεται ο ρατσισμός εναντίον των κακών μαθητών. Είναι προεκλογική δέσμευση του ΠαΣοΚ την οποία καλείται να υλοποιήσει η κυρία Αννα Διαμαντοπούλου. Θα καταργηθεί η βάση του δέκα για την εισαγωγή στα ανώτατα ιδρύματα. Γιατί, δηλαδή, να μη σπουδάζει ο μαθητής τού τρία; Ορισμένα ΤΕΙ της επαρχίας λειτουργούν για υψηλούς στόχους: συντηρούν τα σουβλατζίδικα, γεμίζουν άδειες γκαρσονιέρες, παρέχουν πελάτες στις φραπεδέριες. Για τους βουλευτές θεωρείται αδιαμφισβήτητη επιτυχία να ανεγείρουν κάποιο δημόσιο σπουδαστήριο στον νομό τους. Η ποιότητα των σπουδών είναι αγωνία για τους επηρμένους. Αρκεί να γεμίζουν οι αίθουσες, να προσλαμβάνεται προσωπικό, να πηγαινοέρχονται οι διδάσκοντες και να ρέει το χρήμα. Τη συναλλαγή σταμάτησε βιαίως η άτεγκτη, σκληρόκαρδη κυρία Μαριέττα Γιαννάκου όταν διαπίστωσε ότι ορισμένοι σπουδαστές δεν μπορούν να διαβάσουν «Τα τρία γουρουνάκια» χωρίς να βρουν άγνωστες λέξεις.

Την τελευταία τετραετία έμειναν κενές 65.000 θέσεις σε σχολές. Δηλαδή, δεν βρέθηκαν ικανοί μαθητές να τις καλύψουν. Βαθμολογήθηκαν κάτω από τη βάση. Παλαιότερα υπήρχε μια έκφραση γεμάτη κατανόηση: «Το παιδί δεν τα παίρνει τα γράμματα». Αυτά τώρα είναι εντελώς πασέ. Γιατί να τα παίρνει τα γράμματα για να εγγραφεί στο Τμήμα Φυτικής Παραγωγής της Αρτας; Γιατί να ξέρει την προπαίδεια για να πάει στη Σχολή Ιχθυοκομίας της Ηγουμενίτσας ή στην Ανθοκομίας Ηρακλείου; Αναφέρουμε ενδεικτικά τρία τμήματα όπου κατάφεραν να εισέλθουν από κανένας ως τρεις σπουδαστές. Δεν βρέθηκαν άξιοι ενδιαφερόμενοι. Οταν λέμε «άξιοι» εννοούμε να πάρουν πάνω από τη βάση του δέκα.

Από το ΠαΣοΚ προβάλλονται επιχειρήματα. Ο μέσος όρος του δέκα και τα μόρια προκύπτουν από ένα άδικο σύστημα με την εμπλοκή του γενικού βαθμού πρόσβασης και του μαθήματος με αυξημένη βαρύτητα. Ας βρουν ένα άλλο σύστημα, δίκαιο, χωρίς να καταργηθεί η θεμελιώδης αξιολόγηση. Να απαιτείται γνώση έστω του περιγράμματος. Οσο γίνονται εξετάσεις και βαθμολογούνται οι μαθητές, είναι λογικό να υπάρχει η βάση του δέκα. Οποιος βρίσκεται πιο κάτω μπορεί να μάθει μια τέχνη. Στο κάτω κάτω ο υδραυλικός βγάζει πιο πολλά από τον ΜΒΑ Διοίκησης Επιχειρήσεων.
Αν πάντως δεν χρειάζονται ειδικές προϋποθέσεις για να σπουδάσει κανείς Ανθοκομία, ας βγει η σχολή από το σύστημα των γενικών εξετάσεων, να προσέρχεται καθένας με απολυτήριο νηπιαγωγείου. Για τις σχολές υψηλών μονάδων η κατάργηση των εξετάσεων θα πρέπει να συνοδευτεί από τεράστιες επενδύσεις: Πού θα χωρέσουν 5.000 πρωτοετείς της Νομικής, ποιος θα τους διδάξει, ποιος θα τους αξιολογήσει; Η δυσκολία που θα φέρει το πλήθος στις επίζηλες σχολές τινάζει στον αέρα την ιδέα κατάργησης των εισαγωγικών. Ετσι συζητείται η προοπτική της εμπλοκής των πανεπιστημίων στις εξετάσεις- κάτι που τινάζει στον αέρα τον αδιάβλητο χαρακτήρα των εισαγωγικών.
Οταν ο Τομέας Παιδείας του ΠαΣοΚ αντιδρούσε στον αυστηρό χαρακτήρα της εισαγωγής, χρησιμοποιούσε το εξής δικαιολογητικό: δεν μπορεί ο υποψήφιος για μια αδιάφορη σχολή να διαγωνίζεται στην ίδια ύλη και σε θέματα ανάλογης δυσκολίας με τον υποψήφιο της Ιατρικής. Υποτίθεται ότι ο βαθμός δυσκολίας των θεμάτων επινοήθηκε ως φράγμα υπέρ των αριστούχων. Ο αδύναμος μαθητής πάλι έχει πρόβλημα: αν απαντήσει σε όλα τα εύκολα, δεν καταφέρνει να πιάσει το δέκα.
Προκύπτει ένα ερώτημα: Γιατί τόσος κόσμος γράφει κάτω από τη βάση; Να πιστέψουμε ότι φταίει ο όγκος των μαθημάτων; Δεν ξέρουμε κατά πόσο θα βελτιωθεί το επίπεδο των παιδιών με τον περιορισμό της διδασκόμενης ύλης σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, όπως προτείνει η «Επιτροπή Μπαμπινιώτη». Λιγότερες σελίδες, περισσότερα μαθήματα επιλογής, περισσότερες εξωσχολικές δραστηριότητες. Πράγματι, η εκπαίδευση με ελευθερίες επιλογής μπορεί να βγάλει μορφωμένους πολίτες. Σε μια άλλη χώρα.
Η κυρία Διαμαντοπούλου συζητώντας γα τη βάση του δέκα βγάζει τον άσο από το μανίκι. Οι σπουδαστές που κόπηκαν από τα ΤΕΙ θα πάνε στα κολέγια ή στην αλλοδαπή. Εκεί δεν υπάρχουν προϋποθέσεις. Ολοι γίνονται δεκτοί. Μια ένσταση. Οταν το στουρνάριπου δεν μπορεί να βγάλει βαθμό πάνω από τρία- πάει στο ΤΕΙ, πληρώνει ο έλληνας φορολογούμενος. Στο κολέγιο ή στην Αγγλία πληρώνουν οι μπαμπάδες.
Πηγή: Το Βήμα (Δωρη Κεζα)