Λούντβιχ βαν Μπετόβεν

Mεγάλος Γερμανός μουσικοσυνθέτης (Βόννη 1770-Βιέννη 1827). Προερχόταν από οικογένεια μουσικών. Η μουσική του ιδιοφυΐα φάνηκε από νωρίς και ο πατέρας του, θέλοντας να καλλιεργήσει το μουσικό ταλέντο του γιού του, του επέβαλε αυστηρή και σκληρή πειθαρχία, ένα είδος ψυχικής τυραννίας, που επέδρασε στην ψυχοσύνθεση του νεαρού τότε Μ. Του δημιούργησε τη συναίσθηση ενός ηθικού καθήκοντος απέναντι στη μουσική, που έπρεπε να εκδηλώσει. Μετά τον πατέρα του διάφοροι δάσκαλοι, ανάμεσα στους οποίους σημαντικότεροι πρέπει να θεωρηθούν ο Γκόντλιμπ Νέεφε, ο Πφάιφερ και ο Φραντς Ρις, συμπλήρωσαν τη μουσική του εκπαίδευση σε σημείο που σε ηλικία 13 μόλις χρόνων να διοριστεί δεύτερος οργανίστας της αυλής και να παρουσιάσει και τις πρώτες συνθέσεις του. Η υπόλοιπη μόρφωσή του παραμελήθηκε, ενώ η παιδική ανατροφή του ήταν ελλιπής, αφού η μητέρα του ήταν ασθενική και γρήγορα πέθανε, ενώ ο πατέρας του τέθηκε σε δικαστική απαγόρευση λόγω του αλκοολισμού του.

Το 1787 ο Μ. επισκέφτηκε στη Βιέννη το Μότσαρτ, για να τελειοποιηθεί κοντά του. Ο μεγάλος συνθέτης τότε τον ανέλαβε υπό την προστασία του και φρόντισε για την τελειοποίησή του. Η δύναμη της φαντασίας του νεαρού τότε Μ., η αλάνθαστη ακοή του και η δεξιοτεχνία του ως ερμηνευτής, τράβηξαν την προσοχή και την εκτίμηση των πνευματικών και αριστοκρατικών κύκλων της εποχής του. Μετά το θάνατο του Μότσαρτ, την καθοδήγηση του νεαρού μουσουργού ανέλαβε ο Χάιδν.
Τα πρώτα έργα του Μ. δεν έχουν την πρωτοτυπία των μεταγενέστερων και δείχνουν έντονα τις επιδράσεις των δασκάλων του. Στη δεύτερη περίοδο της δημιουργίας του άρχισε μία εναγώνια οργανική και ορχηστρική αναζήτηση. Έργα αυτής της περιόδου είναι ένα σεπτέτο, η πρώτη συμφωνία του, τα πρώτα κουαρτέτα (έργο 18), το κουαρτέτο σε ντο έλασσον, το ορατόριο "Ο Χριστός στο Όρος των Ελαιών", το άσμα "Αδελαΐδα" κ.ά. Στο μεταξύ, από το 1798 ήδη, η ακοή του άρχισε να εξασθενίζει και ο συνθέτης με εγκαρτέρηση και βασανιστική αυτοπειθαρχία προσπαθούσε να παλέψει ενάντια στη συμφορά του αυτή, που κορυφώθηκε στην τελειωτική απώλεια της ακοής του. Από το σημείο αυτό ο Μ. αφιερώθηκε μόνο στη σύνθεση και αρχίζει η τρίτη περίοδος της δημιουργικότητάς του, που χαρακτηρίζεται από την ελεύθερη φαντασία, τη διεύρυνση της φόρμας, τη βαθύτητα και τη δύναμη της έκφρασης. Έργα της περιόδου αυτής είναι η "Ηρωική (3η) συμφωνία", το μελόδραμα "Φιντέλιο", η "Μίσσα Σολέμνις", η "Ποιμενική (6η) συμφωνία", η "Ενάτη συμφωνία", τα τελευταία πέντε κουαρτέτα του, οι τελευταίες σονάτες του για πιάνο. Σ΄ όλα τα έργα αυτής της περιόδου ο Μ. παρουσιάζει την ψυχική δύναμη του ανθρώπου που παλεύει, αγωνίζεται και θριαμβεύει, του ανθρώπου-ήρωα. Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του απομονωμένος από τους συνανθρώπους του, απογοητευμένος, παλεύοντας ενάντια στη μοίρα του και δίνοντας όλη τη ζωτικότητά του στη μουσική έκφραση των συναισθημάτων του.
Πηγή: LivePedia