«Ελαφρά» όπλα με βαρύ τίμημα

Η παράνομη βιομηχανία ατομικού οπλισμού και το λαθρεμπόριο ρίχνουν νερό στον μύλο των εμφυλίων, αλλά και του οργανωμένου εγκλήματος, με απολογισμό χιλιάδες θανάτους
Είναι φθηνά, εύχρηστα και οι μηχανισμοί που τα διακινούν παράνομα ανά τον κόσμο έχουν καταστεί σχεδόν ανεξέλεγκτοι. Πρόκειται για τα επονομαζόμενα «ελαφρά» όπλα, στα οποία ανήκουν μια σειρά πυροβόλων, περιστρόφων, πιστολιών και αυτόματων ή ημιαυτόματων οπλοπολυβόλων.
Το φαινόμενο της ένοπλης βίας έχει πάψει να ταυτίζεται με τον πόλεμο, με την αυστηρή έννοια του όρου. Οι πολεμικές συγκρούσεις δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των κρατών, αλλά διεξάγονται και μεταξύ ένοπλων... παιδιών, μελών των περιβόητων ανήλικων στρατών και κυβερνητικών δυνάμεων.
Οι αντάρτες επί παραδείγματι του κολομβιανού κινήματος FARC μάχονται κατά των παραστρατιωτικών και οι Ταλιμπάν εναντίον των δυνάμεων του ομοσπονδιακού στρατού του Αφγανιστάν και των ξένων κατοχικών στρατευμάτων. Κοινό χαρακτηριστικό των παραπάνω; Η χρήση, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, «μικρών» και «ελαφρών» όπλων για την αφαίρεση ανθρώπινων ζωών.
Πρόκειται για ορολογία που χρησιμοποιείται από τον ΟΗΕ για να περιγράψει τα όπλα που έχουν κατασκευαστεί με κύριο γνώμονα τη χρήση τους από μια ανθρώπινη μονάδα. Στα είδη τους συμπεριλαμβάνονται και οι χειροβομβίδες.

Εντονη είναι η παράνομη διακίνηση των πυροβόλων όπλων στις αντίστοιχες «μαύρες» αγορές, καθώς η χρήση τους αποτελεί στην κυριολεξία... παιχνιδάκι ακόμη και για τους αδαείς. Παράλληλα διακρίνονται για την ανθεκτικότητά τους και την ικανότητα «επιβίωσής» τους υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Ενα «καλάσνικοφ» διατηρεί απολύτως τη λειτουργικότητά του ακόμη και εάν παραμείνει επί μία εβδομάδα βυθισμένο στη λάσπη. Εδώ και χρόνια τα Ηνωμένα Εθνη καταβάλλουν προσπάθειες να τεθούν σε ισχύ διεθνείς προδιαγραφές για τον έλεγχο των «μικρών» όπλων, κάτι που, ωστόσο, συνήθως προσκρούει στο βέτο των ΗΠΑ...
«Ολες οι σημαντικές οπλοπαραγωγές χώρες ελέγχουν τις εξαγωγές, ωστόσο δεν υπάρχει κοινή στρατηγική», αναφέρεται στην «Επιθεώρηση Μικρών Οπλων 2009» του πανεπιστημιακού ιδρύματος Διεθνών Ερευνών και Ανάπτυξης.
Επιχειρώντας μια αναδρομή στο παρελθόν, με αφετηρία το 1946 διαπιστώνει κανείς ότι παρ’ όλο που οι εποχές των μεγάλων πολέμων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, χιλιάδες άνθρωποι εξακολουθούν καθημερινά να χάνουν τη ζωή τους από τα πυρά «ελαφρών» όπλων, εξαιτίας μιας σειράς θρησκευτικού ή εθνικού χαρακτήρα εμφυλίων, οι οποίοι διεξάγονται σε διάφορες περιοχές του πλανήτη και δη σε αυτές της αφρικανικής ηπείρου.
2009
Κυκλοφορούν 650 εκατ. «μικρά» παγκοσμίως
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο συνολικός αριθμός των «μικρών» όπλων που κυκλοφορούσαν έως το 2009 στον πλανήτη ανερχόταν στα 650 εκατομμύρια. Τα 100 εκατ. εξ αυτών αφορούν όπλα τύπου «καλάσνικοφ», τα οποία τιμώνται προς 15 δολάρια έκαστο στη «μαύρη» αγορά του Ιράκ, εν αντιθέσει με αυτή της Κένυας, όπου το κόστος αγοράς του αγγίζει τα 200 δολάρια.
Σε 10 εκατ. ανέρχονται τα γερμανικής προέλευσης όπλα «G3», σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει το γερμανικό περιοδικό «Focus». Σαράντα έως 200 εκατομμύρια «ελαφριά» όπλα βρίσκονται σε χέρια ιδιωτών και στο οργανωμένο έγκλημα. Επίσης, το 40%
από τα 650 εκατ. «μικρά» όπλα βρίσκονται στις ΗΠΑ, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων είναι κυνηγετικά και σκοπευτικά.
ΑΠΟ 1.135 ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ: Παράνομα όπλα από... νόμιμα εργοστάσια
Κάθε χρόνο 1.135 εταιρείες σε περισσότερες από 98 χώρες στον κόσμο κατασκευάζουν 8 εκατ. «ελαφρά» όπλα, ενώ ο αριθμός των παιδιών που στελεχώνουν τους ανήλικους στρατούς, κυρίως σε εδάφη της Μαύρης Ηπείρου, ανέρχεται στις 300.000.
Χαρακτηριστικό είναι ότι κάθε χρόνο περίπου το 25% των Αφγανών αστυνομικών παραιτούνται των καθηκόντων τους, με τους περισσότερους εξ αυτών να κρατούν ως... ενθύμιο το υπηρεσιακό τους όπλο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
Το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας παρέδωσε πριν από μία τετραετία 10.000 πιστόλια τύπου «Walther P1» στο αφγανικό υπουργείο Εσωτερικών, τα οποία ωστόσο βρέθηκαν λίγο αργότερα να πωλούνται στις «μαύρες» αγορές της χώρας, ακόμη και σε εκείνες του Βορείου Αφγανιστάν, όπου είναι ανεπτυγμένα τα γερμανικά στρατεύματα...
Στη Μιανμάρ, στο Σουδάν, στην Κολομβία και στις περισσότερες εμπόλεμες ζώνες, καθώς και στα δίκτυα του οργανωμένου εγκλήματος στα αφρικανικά εδάφη συναντάται κυρίως το γνωστό και από τον Ελληνικό Στρατό όπλο «G3».
Τα παρανόμως διακινούμενα όπλα προέρχονται ως επί το πλείστον από νόμιμες γραμμές παραγωγής δυτικών -και όχι μόνο- βιομηχανιών που βρίσκονται στην Αφρική, την Ασία και τη Νότια Αμερική. Αναφερόμενοι στην «καθημερινή βία», όπως αποκαλούν το φαινόμενο οι ειδικοί, επισημαίνουν ότι το 60% των φόνων παγκοσμίως οφείλεται στη χρήση «μικρών» όπλων.
Ο «οδικός χάρτης» της διακίνησης
Στους κόλπους του οργανωμένου εγκλήματος η μαφιόζικη οργάνωση της Καλαβρίας, η περιβόητη Ντρανγκέτα, η οποία αριθμεί περί τα 7.000 μέλη, διαθέτει σήμερα προπύργια σε όλη την ομοσπονδιακή περιφέρεια της Γερμανίας, κατευθύνοντας πλέον τις «επιχειρηματικές» δραστηριότητές της σε όλο τον κόσμο, από το γερμανικό έδαφος. Λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών (κυρίως κοκαΐνη) αλλά και παραχάραξη χρήματος αποτελούν τις κύριες δραστηριότητές της, οι οποίες της αποφέρουν ετησίως έσοδα ύψους 35 δισ. ευρώ...
Μεγάλες ποσότητες όπλων και πυρομαχικών από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη εισρέουν επί σειρά ετών σε αφρικανικές χώρες, που μαστίζονται από πολεμικές συγκρούσεις.
Ερευνα
Προ ετών, μελέτη της Διεθνούς Αμνηστίας αποκάλυψε τον ρόλο που διαδραματίζουν έμποροι όπλων, μεσίτες και μεταφορείς από διάφορες χώρες, μεταξύ των οποίων η Αλβανία, η Βοσνία, η Βρετανία, οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Κροατία, η Νότιος Αφρική, η Ρωσία και η Τσεχία.
Η έρευνα ιχνηλατούσε τη διαδρομή εφοδιασμού όπλων και πυρομαχικών στις κυβερνήσεις της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό (ΛΔΚ), της Ρουάντα και της Ουγκάντα, αλλά και τη μετέπειτα διανομή τους σε ένοπλες ομάδες και πολιτοφύλακες στο ανατολικό τμήμα της ΛΔΚ, οι οποίοι κατηγορούνται για ωμότητες που συνιστούν εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Εως και 400 τόνοι πυρομαχικών για «καλάσνικοφ» είχαν σταλεί προ περίπου μίας πενταετίας από την Αλβανία και τη Σερβία στη Ρουάντα με την ανάμειξη εταιρειών του Ισραήλ, της Νοτίου Αφρικής και της Βρετανίας, ενώ τον Νοέμβριο του 2004 άλλη μία παραγγελία για 130 τόνους όπλων και πυρομαχικών από το βοσνιακό έδαφος είχε εγκριθεί από τις ΗΠΑ.
Ανάλογα με τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που διαθέτουν οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές, πληρώνουν είτε με διαμάντια είτε με... όπιο. Σε πολλές συμφωνίες ανταλλαγής όπλων με διαμάντια εμπλέκεται το καθεστώς της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό και μια σειρά εταιρειών από την Τσεχία, το Ισραήλ και την Ουκρανία.
Η εν λόγω μελέτη περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, στοιχεία για την ύπαρξη δικτύου λαθρεμπορίας όπλων που συνδέει τη ΛΔΚ με τη Λιβερία, στο οποίο εμπλέκονται διεθνείς μεταφορικές εταιρείες.
ΝΤΑΝΑΟ:Επιβιώνει οικονομικά με «όπλο» της τα... οπλουργεία
Σε μια παράκτια πόλη των Φιλιππίνων κατασκευάζονται ετησίως χιλιάδες όπλα, τα οποία προορίζονται για τον εξοπλισμό του στρατού, για τα μέλη εθνικοαπελευθερωτικών ή κοινωνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, αλλά και την ιαπωνική μαφία.
Πρόκειται για την πόλη Ντανάο στη νήσο Σεμπού, η οποία, πέρα από την έντονη τουριστική της κίνηση, χαρακτηρίζεται από την πολυπληθή παρουσία ειδικών στον σχεδιασμό και στην κατασκευή όπλων, καθιστώντας την περιοχή ως τη μεγαλύτερη παράνομη βιομηχανία όπλων της χώρας και μία εκ των παραγωγικότερων της ασιατικής ηπείρου.
Εδώ απευθύνονται όσοι θέλουν να προμηθευτούν μικρά αυτόματα όπλα, είτε πρόκειται για άτομα τα οποία επιθυμούν να επεκτείνουν τις συνήθως «σκοτεινές» επιχειρηματικές τους δραστηριότητες ή να εκτελέσουν άλλου είδους αποστολές.
Από κοντά και οι αριστεροί αντάρτες του «Νέου Λαϊκού Στρατού», αλλά και οι αστυνομικοί οι οποίοι πολεμούν το οργανωμένο έγκλημα. Συχνές είναι και οι επισκέψεις από την Ιαπωνία. Με τα... τσουβάλια φέρεται να παραλαμβάνουν, σύμφωνα με τον δήμαρχο του Ντανάο, Ραμόν Ντουράνο Γ’, τέτοιου είδους όπλα τα μέλη της περιβόητης ιαπωνικής μαφίας Γιακούζα.
Η παραγωγή όπλων αποτελεί μία από τις βασικότερες πηγές εισοδήματος της πόλης, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι η εν λόγω τεχνογνωσία μεταβιβάζεται από τον πατέρα στους γιους, οι οποίοι εν συνεχεία την κληροδοτούν στα παιδιά τους, όπως ορίζει η «παράδοση»...
«Περισσότερα από 1.000 παράνομα οπλουργεία υπάρχουν στην περιοχή του Ντανάο, διανεμημένα σε 36 χωριά, τα οποία ανήκουν στην τοπική κοινωνία», επισημαίνει στο γερμανικό περιοδικό «Spiegel» ο Φελίσιμο Χουντίλα, ένας από τους πιο καταρτισμένους ειδικούς σε θέματα όπλων, τον οποίο «προσέλαβε» ο δήμαρχος της πόλης προκειμένου να συνδράμει στην προσπάθεια πάταξης του φαινομένου.
Τρεις εβδομάδες οικιακής εργασίας απαιτούνται για την κατασκευή ενός πιστολιού από έναν γνώστη των όπλων, ενώ η ετήσια παραγωγή όλων των κατασκευαστών της περιφέρειας ανέρχεται στα 15.000 τεμάχια, όλα παράνομα, καθώς δεν διαθέτουν τον απαιτούμενο σειριακό αριθμό παραγωγής.
Πηγή: Έθνος (ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ)