Το πρώτο Κινητό Σχολείο στην Ελλάδα

Όσο κι αν σας φαίνεται περίεργο, κυριολεκτούμε. Πρόκειται για ένα σχολείο… αυτοκινούμενο. Για ένα μεγάλο κουτί με ρόδες, που όταν ανοίγει γίνεται ένας μεγάλος πράσινος πίνακας… Αυτό είναι το Πρώτο Κινητό Σχολείο που έκανε την εμφάνισή του και στην Ελλάδα, στο Δενδροπόταμο Θεσσαλονίκης, κατακτώντας μια ακριβή θέση στις καρδιές των παιδιών.
Το «Κινητό Σχολείο» ξεκίνησε σαν ιδέα το 1996, και συγκεκριμένα από τον Arnoud Raskin, στα πλαίσια μιας εργασίας του για ένα μάθημα του Πανεπιστημίου. Έπειτα από συνεχείς τροποποιήσεις πήρε τη σημερινή του μορφή το 2002, με την ίδρυση της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης Mobile School.

Στην Ελλάδα έρχεται για πρώτη φορά έπειτα από τη συνεργασία των ΜΚΟ «Άρσις» και «PRAKSIS». Υπεύθυνος για την πρώτη είναι ο ψυχολόγος-streetworker Ηλίας Χουλιάρας και για τη δεύτερη η Στεφανία Πανταζή, κοινωνική λειτουργός. Η φιλοσοφία πίσω από την ιδέα των κινητών σχολείων έρχεται να συμβαδίσει με την πραγματικότητα, χωρίς καμία προσπάθεια να την υποσκελίσει. Τι εννοούμε; Οι άνθρωποι που είχαν την ιδέα αυτών των σχολείων σκέφτηκαν πρωτίστως ότι τα παιδιά που ζουν και εργάζονται στους δρόμους δεν μπορούν από τη μια στιγμή στην άλλη να αποβάλουν την πραγματικότητα που βιώνουν. Έτσι, ακόμα κι αν τα τοποθετήσεις σε ιδρύματα ή άλλες παρόμοιες δομές, το πρόβλημα δεν λύνεται. Γιατί αυτά τα παιδιά δεν μπορούν σε λίγα δευτερόλεπτα να ξεχάσουν τον μέχρι τότε τρόπο ζωής τους. Αν η μετάβαση είναι απότομη, τα παιδιά θα το σκάσουν και θα ξαναβρεθούν στο χώρο που ξέρουν καλά και αισθάνονται οικειότητα.
Πώς λειτουργεί το πρόγραμμα
Όλο το πρόγραμμα στηρίζεται στην ύπαρξη ενός πίνακα με ρόδες. Πρόκειται για ένα μεγάλο κουτί πάνω σε ρόδες που μεταφέρεται εύκολα από έναν άνθρωπο. Και στις δύο μεριές του μεγάλου κουτιού υπάρχουν κρυμμένα 2 μικρότερα κουτιά, τα οποία τραβιούνται και διαθέτουν 2 πίνακες. Κλειστό το κουτί έχει μήκος 1,5 μέτρα, ενώ όταν ανοίξουν όλοι οι πίνακες φτάνει τα 6 μέτρα. Με άλλα λόγια 12 μέτρα πίνακα! Ένας από τους πίνακες είναι και σκηνή για κουκλοθέατρο. Πάνω σε αυτούς τους πίνακες τα παιδιά γράφουν ή βλέπουν καρτέλες με εκπαιδευτικό υλικό, με θέματα γλώσσας και μαθηματικών, θέματα υγείας, παιχνίδια κ.ά.