Μουδιασμένος και άναυδος κόσμος, βυθισμένος σε μαύρες σκέψεις και καταθλιπτικές διαπιστώσεις.Τους πυρωμένους δρόμους της διαμαρτυρίας και της διεκδίκησης τους αποφεύγει. Ετσι συνήθισε. Το συλλογικόν, λεηλατημένο από κομματικές σκοπιμότητες και συνδικαλιστικές νευρώσεις, τον απωθούσε. Και δεν έβλεπε ότι αυτός ο δρόμος -έστω με τις λακκούβες και τις λάσπες- ήταν το μοναδικό στήριγμα, η σωτήρια βακτηρία του...
Ομως σε λίγο, όταν θα βρεθεί αντιμέτωπος με την πρέσα που απειλεί τα στοιχειώδη της ζωής του, αυτός ο φοβισμένος και μετριοπαθής κόσμος θα εκπλήξει τους πάντες.
Τότε, οι σημερινές κινητοποιήσεις θα φαντάζουν ήπιες μορφές διεκδίκησης. Ακόμη και ο περυσινός Δεκέμβρης θα μοιάζει παιχνίδι παιδιών μπροστά σ' αυτά που θα γίνουν με πρωταγωνιστές τους γονείς τους.
Τους άμαθους, βολεμένους -το πάλαι- προβλέψιμους μικροαστούς που κάποτε συγκροτούσαν τη «σιωπηρή πλειοψηφία»...
Ενα παράδειγμα, υποβολέα: Φαντάσου έναν πενηντάρη που συνειδητοποιεί ότι δεν έχασε απλώς δύο μισθούς -επομένως δεν μπορεί πια να βγαίνει ούτε μία φορά τον μήνα, να αγοράζει βιβλία, να κάνει διακοπές, να δίνει χαρτζηλίκι στα παιδιά του κ.τ.λ.- αλλά ένα ωραίο πρωί θα δει μπροστά του τον δικαστικό κλητήρα με την επαπειλούμενη κατάσχεση του σπιτιού ανά χείρας, επειδή με την περικοπή του επιδόματος δεν μπορεί να πληρώσει το στεγαστικό...
Ποια νομίζεις ότι θα είναι η αντίδρασή του απέναντι στον κλητήρα, στην τράπεζα, στην κυβέρνηση και στον βωμό των θεών;
Θα τα κάνει λίμπα, αγαπητέ μου. Γιατί δεν έχει άλλη επιλογή, ούτε καμία διέξοδο...
Αυτή τη στιγμή ικανό μέρος της κοινωνίας που χειμάζεται (άνεργοι, κακοπληρωμένοι κ.ά.) εχθρεύεται -ή αδιαφορεί για- τις αντιδράσεις εκείνων που τουλάχιστον έχουν έναν μισθό της προκοπής...
Αύριο, όμως, θα βρεθούν όλοι μαζί στον δρόμο. Κοινή γαρ η μοίρα. Και το μέλλον ζοφερό...
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου