Χρυσό στεφάνι (Μουσείο ΚαλώνΤεχνών - Βοστώνη )

(διάμετρος: 16 εκ. / 4ος αιώνας π.Χ. / χρυσός)

Χρυσό στεφάνι από φύλλα ελιάς. Βρέθηκε στα περίχωρα της Μιλήτου και ανάγεται στην Ύστερη Κλασική ή στην Ελληνιστική εποχή. Αποτελείται από δύο κλάδου ελιάς πλεγμένους μεταξύ τους οι οποίοι καταλήγουν στα άκρα σ΄ ένα λεπτό κούμπωμα.
Στην αρχαία Ελλάδα κοσμούσαν με στεφάνια οτιδήποτε ήθελαν να καθ-ιερώσουν (να κάνουν ιερό): τα αγάλματα των θεών, τους βωμούς, τα ιερά δέντρα και συχνά τα ζώα που προορίζονταν για θυσία. Στον Δία προσέφεραν στεφάνια από βελανιδιά, στον Διόνυσο από αμπέλι, στην Ήρα από ροδιά, στον Απόλλωνα από δάφνη, στην Αφροδίτη από μυρτιά, στην Αθηνά από ελιά, στην Περσεφόνη από νάρκισσο. Στους τάφους χρησιμοποιούσαν στεφάνια από κισσό, σέλινο ή κρίνους.
Με στεφάνια στολίζονταν και στις χαρούμενες εκδηλώσεις, ενώ όταν γεννιόταν ένα αγόρι κρεμούσαν ένα στεφάνι στην εξώπορτα. Στεφανωμένοι συνηθίζονταν να εμφανίζονται και οι αγγελιοφόροι. Το στεφάνι αποτελούσε και τιμητική διάκριση. Οι νικητές των αθλητικών αγώνων ονομάζονταν στεφανίται. Το έπαθλο των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν από αγριελιά, των Πυθίων από δάφνη, των Ισθμίων από πεύκο και των Νεμέων από αγριοσέλινο.