5/5/10

Ασυλία βουλευτών: Χούλιγκαν και... νταήδες, με σταθερή κάλυψη την ασυλία

Παρά τις αντίθετες διακηρύξεις, μόλις σε 11 από 91 περιπτώσεις την τελευταία 6ετία, βουλευτές ψήφισαν την άρση ασυλίας συναδέλφων τους
Σε ποια τιμωρία υπευθύνων για την οικονομία και τα σκάνδαλα μπορούν να προσμένουν οι πολίτες, όταν οι ίδιοι βουλευτές αρνούνται να δώσουν λόγο στη Δικαιοσύνη ακόμη και για ένα τροχαίο ατύχημα; Από το 2007 έως τον περασμένο Μάρτιο καμία από τις άρσεις ασυλίας που ζήτησε η Δικαιοσύνη δεν έκανε δεκτή η Βουλή.
Είθισται οι βουλευτές, κάθε φορά που βρίσκονται στο στόχαστρο της κριτικής, να υπεραμύνονται με τη φράση «δεν είμαστε όλοι ίδιοι».
Και πράγματι έτσι είναι. Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Μ. Οθωνας, είναι ο μόνος που γνωστοποίησε στον πρόεδρο της Βουλής πως σε κάθε ψηφοφορία που αφορά άρση ασυλίας θα ψηφίζει άκυρο, αρνούμενος να συμμετέχει σε μια διαδικασία με την οποία είναι κάθετα αντίθετος, προτείνοντας δηλαδή να γίνει κανόνας αυτό που σήμερα αποτελεί σπάνια εξαίρεση!
Υπέρ της ισχύος της ασυλίας μόνο για θέματα που έχουν να κάνουν με τη βουλευτική δραστηριότητα έχει ταχθεί με δηλώσεις του και ο νυν πρόεδρος της Βουλής Φ. Πετσάλνικος, αλλά η πράξη δείχνει ακριβώς τα αντίθετα.

Κατηγορίες όπως διατάραξη ειρήνης, παράνομη βία, ηθική αυτουργία σε ψευδή βεβαίωση κατ' εξακολούθηση, διατάραξη ασφάλειας των συγκοινωνιών και άλλες άσχετες με τη βουλευτική δραστηριότητα κατηγορίες, για τις οποίες η Βουλή κλήθηκε να αποφασίσει την άρση της ασυλίας, αρνήθηκε να... ενδώσει στο αίτημα της Δικαιοσύνης.
Παραθέτουμε δύο από τις δεκάδες χαρακτηριστικές περιπτώσεις της αντίληψης που επικρατεί μεταξύ των βουλευτών όλων των κομμάτων.
Η κατηγορία για βουλευτή (καμία σημασία δεν έχει σε ποιο κόμμα ανήκει γι' αυτό δεν το αναφέρουμε) είναι «παράνομη είσοδος σε ποδοσφαιρικό αγώνα με στόχο να αποτρέψει τον διαιτητή να διακόψει το ματς».
Υπέρ της άρσης ασυλίας του εν λόγω βουλευτή ψήφισαν 26, κατά 193! Την ίδια άκρως «συναδελφική» αντιμετώπιση είχε και έτερος βουλευτής άλλου κόμματος που κατηγορείτο για φθορά ξένης ιδιοκτησίας (φέρεται ότι είχε ξεφουσκώσει τα λάστιχα ενός αυτοκινήτου).
Η αντίληψη αυτή κρατάει χρόνια ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση και ποιοι βουλευτές στο Κοινοβούλιο. Σκεφτείτε πως σε μια μακρά περίοδο 24 ετών (από τη μεταπολίτευση και μέχρι το 1998) από τις 637 αιτήσεις άρσης ασυλίας, είχαν γίνει δεκτές μόλις τρεις!
Τον Νοέμβριο του 2002, όταν πια ο κόσμος είχε εξοργιστεί από την απόφαση της πλειοψηφίας των βουλευτών (όλων των κομμάτων) να προστατεύσουν συναδέλφους τους που κατηγορούνταν για σοβαρά αδικήματα (ακόμη και φόνο εξ αμελείας), ο τότε πρόεδρος της Βουλής Απ. Κακλαμάνης εισηγήθηκε και τελικά πέτυχε (παρά τη διαφωνία ΝΔ και ΚΚΕ) να θεσπιστεί φανερή ψηφοφορία στις υποθέσεις άρσης ασυλίας: «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να απαλλαγεί το Κοινοβούλιο από την κατακραυγή της κοινής γνώμης» είχε δηλώσει ο Απ. Κακλαμάνης.
Ε, και; Μόλις ο θόρυβος κόπασε, η «συναδελφική» αλληλεγγύη επανήλθε. Από το 2004 έως τον Μάρτιο του 2010 κατατέθηκαν 91 αιτήσεις άρσης ασυλίας βουλευτών. Συζητήθηκαν οι 73. Εγιναν δεκτές μόλις 11. Και όπως προαναφέραμε, καμία από το 2007 και εντεύθεν. Ας μην έχουμε λοιπόν αυταπάτες... Γ. Μπαλ.
Πηγή: Έθνος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου