Τίτλος: ¨Η Μαρούλα της Λήμνου¨
Συγγραφέας: Μαρία Λαμπαρίδου Πόθου
Είδος: Ιστορικό μυθιστόρημα
Εκδόσεις: Κέδρος
Έτος έκδοσης: 1986
Σελ.: 270
Η Μαρούλα της Λήμνου είναι μια όμορφη ηρωίδα της ιστορίας μας. Έζησε στα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα, στη Λήμνο. Ποιητές και ιστορικοί την παρομοιάζουν με την Ιωάννα της Λωραίνης. Η ιστορία μάς άφησε πολύ λίγα στοιχεία γύρω από το θρύλο της. Όμως η συγγραφέας με πολλή ευαισθησία και δύναμη ανέσυρε το μισοσβησμένο από τους αιώνες άστρο της, έπλασε μια μυθιστορηματική βιογραφία γεμάτη τρυφερότητα και παλμό. Έτσι που η Μαρούλα της Λήμνου αντάξια παίρνει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορική μας πεζογραφία.
Παράλληλα με το θρύλο της Μαρούλας, το μυθιστόρημα ζωντανεύει την οδυνηρή περιπέτεια του ελληνισμού στα βυζαντινά χρόνια, μετά τον όλεθρο της Βασιλεύουσας, και φανερώνει πόσο βαθιές είναι οι πηγές και οι ρίζες της ελληνικότητας του όμορφου νησιού.
"Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη γη εκείνη όπου η Μαρούλα Κομνηνή έζησε το δικό της ανθρώπινο πεπρωμένο. Η υψηλή αυτοθυσία της υπήρξε για μένα μια πηγή μαγνητική, μια ρίζα υπαρξιακή, θα έλεγα. Τούτο το άστρο της μοίρας της, το μισοσβησμένο από τους αιώνες, με γοήτευε. Τα στοιχεία που είχα ήταν ελάχιστα. Έπρεπε να σεβαστώ την ιστορία. Προσπάθησα να πλάσω μυθιστορηματικά το πρόσωπό της, να το ζήσω, να το δω, να περπατήσω πάνω στο ίδιο ερειπωμένο κάστρο του Κότζινου, αισθανόμουν πως είχα χρέος να το κάνω. Τα πλάσματα που υπήρξαν ωραία δεν πρέπει να χάνονται!"
Παράλληλα με το θρύλο της Μαρούλας, το μυθιστόρημα ζωντανεύει την οδυνηρή περιπέτεια του ελληνισμού στα βυζαντινά χρόνια, μετά τον όλεθρο της Βασιλεύουσας, και φανερώνει πόσο βαθιές είναι οι πηγές και οι ρίζες της ελληνικότητας του όμορφου νησιού.
"Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη γη εκείνη όπου η Μαρούλα Κομνηνή έζησε το δικό της ανθρώπινο πεπρωμένο. Η υψηλή αυτοθυσία της υπήρξε για μένα μια πηγή μαγνητική, μια ρίζα υπαρξιακή, θα έλεγα. Τούτο το άστρο της μοίρας της, το μισοσβησμένο από τους αιώνες, με γοήτευε. Τα στοιχεία που είχα ήταν ελάχιστα. Έπρεπε να σεβαστώ την ιστορία. Προσπάθησα να πλάσω μυθιστορηματικά το πρόσωπό της, να το ζήσω, να το δω, να περπατήσω πάνω στο ίδιο ερειπωμένο κάστρο του Κότζινου, αισθανόμουν πως είχα χρέος να το κάνω. Τα πλάσματα που υπήρξαν ωραία δεν πρέπει να χάνονται!"
Μαρία Λαμπαρίδου Πόθου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου