Οι Αβορίγινες, οι αυτόχθονες κάτοικοι της Αυστραλίας έχουν μια πολιτισμική ιστορία που προηγείται ή βαίνει παράλληλα με τον εισαχθέντα πολιτισμό των επήλυδων Ευρωπαίων. Για πρώτη φορά παρουσιάζεται μαζί με την ευρωπαϊκή παράδοση σ' ένα κτίριο, το Εθνικό Μουσείο της Αυστραλίας, που ανεγέρθηκε γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό στην Kαμπέρα. Το μισό από τούτο το μουσείο είναι αφιερωμένο στους Αβορίγινες - ένα βήμα μόνο για την αναγνώριση, εάν όχι συμφιλίωση με την ιστορία των γηγενών πληθυσμών της αχανούς χώρας.
Είναι μια μεταμοντερνιστική κατασκευή, σαν μισοφέγγαρο που δεν είναι μήτε επιβλητική μήτε μνημειακή, αλλά ευφυής και ανάλαφρη. Ο επισκέπτης έχει την αίσθηση καθώς περνοδιαβαίνει στις διάφορες αίθουσές του, ότι συνενώνονται τα κομμάτια ενός παζλ που είναι η αυστραλιανή ιστορία και ταυτότητα.
Ο εκ των σχεδιαστών, Αυστραλός αρχιτέκτονας Άστον Ράγκατ ΜακΝτάγκαλ, κατηγορήθηκε ότι αντέγραψε το Εβραϊκό Μουσείο του Αμερικανού, Ντάνιελ Λίμπεσκιντ, στο Βερολίνο, αλλά, εάν υπάρχει τέτοια σχέση, είναι συνειδητή, προκειμένου να καταδειχθούν οι ομοιότητες και οι διαφορές στη μοίρα των Εβραίων και των Αβορίγινων. Το μουσείο, αποβλέποντας να εκπληρώσει τον ρόλο του, περικλείει, καθώς γράφει η Σούζαν Γκόου Χένλι από τη Μελβούρνη στη «Χέραλντ Τρίμπιουν», πέντε μόνιμες επιθέσεις, τις: «Η πινακοθήκη των πρώτων Αυστραλών», «Kουβαριασμένες μοίρες», μια έρευνα στη σχέση των κατοίκων με τη γη, «Ορίζοντες, οι λαοί της Αυστραλίας», «Το έθνος, τα σύμβολα της Αυστραλίας» και «Αιωνιότης, ιστορίες από τη συναισθηματική καρδιά της Αυστραλίας».
Η «Πινακοθήκη των πρώτων Αυστραλών» περιέχει τη μεγαλύτερη συλλογή ξύλινων και λίθινων γλυπτών της χώρας, αλλά σκοπός του μουσείου δεν είναι να παρουσιάζει απλώς αντικείμενα μέσα σε γυάλινες προθήκες αλλά με τη βοήθεια της εξελιγμένης τεχνολογίας να προκαλέσει συζητήσεις και ερμηνείες για τη σχέση, το νόημα και τη διαχρονικότητα των αντικειμένων τούτων. Είναι ένας θησαυρός πληροφοριών με δείγματα από τις 300 γλωσσικές ομάδες των φυλών των Αβορίγινων, ίχνη ξεχασμένων εξερευνητών που χάθηκαν στις ερημιές, ακόμη και στοιχεία για τους πιο δημοφιλείς τύπους διακοπών.
Στις «Kουβαριασμένες μοίρες», το τοπίο παρουσιάζεται όπως θα το είχαν αντικρίσει οι πρώτοι Ευρωπαίοι, λιτό, γυμνό, γκριζοπράσινο. Μαζί ακούγονται και οι αφηγήσεις των περιπετειών των μεταναστών εκείνων καθώς προσπαθούσαν στη νέα γη να δημιουργήσουν μια καινούργια ζωή. Στους «Ορίζοντες» ξετυλίγεται το έπος της μετανάστευσης και της προσφυγής - ρούχα καταδίκων, τεχνουργήματα από πλοίο Βιετναμέζων προσφύγων και ένα ισλαμικό ρολόι, το οποίο προσδιόριζε την ώρα της προσευχής και τον δρόμο προς τη Μέκκα. Ανάμεσα στα εκθέματα συμπεριλαμβάνονται τέσσερα σπιτάκια για παιδιά με στοιχεία που τα βοηθούν να καταλάβουν σε πιο σημείο της Αυστραλίας βρίσκονται και ποια ζώα το κατοικούν.
Το πιο παράξενο τμήμα είναι η «Αιωνιότης» όπου οι συλλογές απλών, καθημερινών ανθρώπων, παρουσιάζονται κατά ομάδες, με τίτλους όπως Ελπίδα, Μοναξιά, Πάθος, Συγκίνηση και Μυστήριο. Στον χώρο του Πάθους, υπάγονται ένα μοντέλο του μηχανικού σιδηροδρόμων Όστον Μπερν και το διπλανό με το οποίο ο Τσαρλς Kίνκσφορντ Σμιθ πέταγε πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό.
Στην αυλή του μουσείου βρίσκεται ο «Kήπος των Αυστραλιανών Ονείρων», μια θεατρική ανάμειξη του ονείρου των λευκών για ένα σπίτι στα προάστια και των μύθων περί Δημιουργίας των Αβορίγινων οι οποίοι εμπεριέχονται στο τοπίο.
Πηγή: neoskosmos.com (17/9/2009)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου