Χιλιάδες παιδιά που ζουν και αναπνέουν με την ελπίδα να γίνουν οι νέοι Ντρογκμπά πέφτουν θύματα παράνομων αλλά και νόμιμων ατζέντηδων, που θησαυρίζουν εκμεταλλευόμενοι εδώ και χρόνια τον διακαή πόθο των ανήλικων Αφρικανών
Για κάποιους αποτελούν «ευλογία», για ορισμένους άλλους «κατάρα». Οι μεν τα χαρακτηρίζουν ως εκκολαπτήρια νέων αστέρων της «στρογγυλής θεάς», οι δε ως δεξαμενές υποψήφιων... σκλάβων.
Οποια και να είναι η πραγματικότητα, οι ακαδημίες ποδοσφαίρου της Αφρικής βρίσκονται εδώ και χρόνια στο στόχαστρο φορέων και οργανώσεων για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι οποίοι κάνουν λόγο για μια στυγνή και συστηματική εκμετάλλευση και εμπορευματοποίηση της ελπίδας, που αποφέρει τεράστια κέρδη σε κάθε λογής «ατζέντηδες» και σύγχρονους δουλεμπόρους του ποδοσφαίρου.
Εκμετάλλευση
Ωστόσο, αυτόν τον διακαή πόθο πολλών ανηλίκων εκμεταλλεύονται εδώ και χρόνια τόσο παράνομοι όσο και νόμιμοι ατζέντηδες. Οι πρώτοι είθισται να προσεγγίζουν τις οικογένειες των ανηλίκων και αφού τους αποσπούν ένα σεβαστό χρηματικό ποσό είτε εξαφανίζονται είτε «απάγουν» τον ανήλικο με σκοπό τη μεταφορά του σε κάποια ακαδημία ποδοσφαίρου της χώρας, με επόμενο σταθμό τα γραφεία της διοίκησης κάποιου άγνωστου, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ευρωπαϊκού συλλόγου, με σκοπό την «πώλησή» του.
Ωστόσο, αυτόν τον διακαή πόθο πολλών ανηλίκων εκμεταλλεύονται εδώ και χρόνια τόσο παράνομοι όσο και νόμιμοι ατζέντηδες. Οι πρώτοι είθισται να προσεγγίζουν τις οικογένειες των ανηλίκων και αφού τους αποσπούν ένα σεβαστό χρηματικό ποσό είτε εξαφανίζονται είτε «απάγουν» τον ανήλικο με σκοπό τη μεταφορά του σε κάποια ακαδημία ποδοσφαίρου της χώρας, με επόμενο σταθμό τα γραφεία της διοίκησης κάποιου άγνωστου, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, ευρωπαϊκού συλλόγου, με σκοπό την «πώλησή» του.
Ομως, στις πλείστες των περιπτώσεων, μετά την περιφορά τους σε διάφορους προορισμούς, οι ανήλικοι εγκαταλείπονται σε κάποιο ξενοδοχείο, χωρίς διαβατήριο και χρήματα, με αποτέλεσμα πολλοί εξ αυτών είτε να «εξαφανίζονται» είτε να περιθωριοποιούνται, οδηγούμενοι συχνά στην επαιτεία ή την πορνεία προκειμένου να επιβιώσουν.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του 18χρονου σήμερα Ιμπραήμ Καραμπουέ από την Ακτή Ελεφαντοστού. Το 2008 τον είχε πλησιάσει στο Αμπιτζάν κάποιος? λευκός άντρας, ο οποίος του συστήθηκε ως σύμβουλος ποδοσφαίρου με το όνομα Ζαν Μισέλ, προτείνοντάς του να αγωνιστεί στην Ευρώπη.
Ωστόσο, ο «λευκός άντρας» του ζήτησε περίπου 1.500 ευρώ, χρήματα τα οποία αναγκάστηκε ο Καραμπουέ να δανειστεί από φίλους. Ο «ατζέντης» προμηθεύτηκε τα αεροπορικά εισιτήρια, εξασφαλίζοντας παράλληλα ένα πλαστό διαβατήριο, στο οποίο ο πελάτης του εμφανιζόταν μεγαλύτερος σε ηλικία.
Ομως, το αεροσκάφος στο οποίο επιβιβάστηκαν δεν είχε προορισμό την Ευρώπη, αλλά το? Ντουμπάι.Επειτα από μια περιήγηση σε άγνωστους συλλόγους της Β. Αφρικής, ο Καραμπουέ και ο Μισέλ καταλήγουν στο Παρίσι. Ο Μισέλ τον οδηγεί σε ένα ξενοδοχείο, του αποσπά το διαβατήριο και φεύγει, διαβεβαιώνοντάς τον ότι θα επέστρεφε.
«Ηταν η τελευταία φορά που τον είδα» επισημαίνει στο γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ» ο Ιβοριανός παίκτης, ο οποίος ήταν τότε 16 ετών και είχε μόλις 20 ευρώ στις τσέπες του... Σήμερα αγωνίζεται σε έναν σύλλογο της? 8ης κατηγορίας της Γαλλίας, ασκώντας παράλληλα την πρακτική του στην κηπουρική.
Την περίπτωση του Καραμπουέ, και όχι μόνο αυτήν, γνωρίζει πολύ καλά ο 42χρονος Κλοντ Μπβουμίν από το Καμερούν, ο οποίος ζει τα τελευταία 16 χρόνια μόνιμα στη Γαλλία. «Μια φορά είχα δει στην καμερουνέζικη πρεσβεία μια ολόκληρη ομάδα 14χρονων, τους οποίους είχαν εγκαταλείψει οι ατζέντηδές τους» επισημαίνει ο Μπβουμίν, ο οποίος ξεκίνησε αυτόν τον μήνα μια νέα εκστρατεία κατά του παιδομαζώματος στον χώρο του ποδοσφαίρου, μια πρωτοβουλία που υποστηρίζεται τόσο από την Αφρικανική Ενωση όσο και την Εθνική Ολυμπιακή Επιτροπή της Γαλλίας.
Η «Οδύσσεια» ενός ταλέντου
1. Αντί για την Ευρώπη, ο Καραμπουέ φθάνει στο Ντουμπάι. Ενας σύλλογος του πρότεινε συμβόλαιο, ωστόσο ο ατζέντης του ζητούσε περισσότερα χρήματα και η μεταγραφή ναυάγησε.
2. Επόμενος σταθμός η Τρίπολη της Λιβύης, όπου τον είδε να αγωνίζεται ο Σααντί αλ Καντάφι. Αν και ιδιαίτερα ενθουσιασμένος από τα ποδοσφαιρικά προσόντα του Αφρικανού παίχτη, περιορίστηκε στο να τον συγχαρεί για την απόδοσή του?
3. Σειρά πήρε το Μαρόκο, όπου ένας άγνωστος σύλλογος του προτείνει να τον εντάξει στο δυναμικό του.
4. Ο άπληστος όμως ατζέντης αρνείται και πάλι και τον Ιανουάριο του 2009 φτάνουν στη Γαλλία, όπου ο Καραμπουέ εγκαταλείπεται στην τύχη του...
Ο «παράδεισος» γίνεται κόλαση
«Η Αφρική θα εκραγεί, καθώς λόγω του ποδοσφαίρου θα θέλουν μετά τη λήξη του Μουντιάλ πολύ περισσότερα άτομα να αγωνιστούν στην Ευρώπη» τονίζει ο Κλοντ Μπβουμίν. Ο πρώην διεθνής Kαμερουνέζος (υπήρξε 8 φορές διεθνής με την εθνική ομάδα της χώρας του) ίδρυσε πριν από μία δεκαετία τη Foot Solidaire, μια οργάνωση η οποία μεριμνά για την τύχη όσων υπήρξαν θύματα του ιδιότυπου αυτού δουλεμπορίου με Αφρικανούς ποδοσφαιριστές.
Ο ίδιος έχει προγραμματίσει μια σειρά διαλέξεων, όπου θα διανείμει ενημερωτικά φυλλάδια για τους κινδύνους που επιφυλάσσουν οι υποσχέσεις διαφόρων ατζέντηδων προς τους Αφρικανούς ποδοσφαιριστές για μια λαμπρή καριέρα στον «παράδεισο» της Ευρώπης.
Στο περιθώριο...
§ Οι ψευτοατζέντηδες αποσπούν χρήματα από τις οικογένειες των νεαρών Αφρικανών, στους οποίους τάζουν μεταγραφή σε κάποια ομάδα της Ευρώπης.
§ Αντί για μεταγραφή πολλοί Αφρικανοί εγκαταλείπονται στην τύχη τους και περιθωριοποιούνται, οδηγούμενοι συχνά στην επαιτεία ή την πορνεία.
Λεγεωνάριοι της Αφρικής
Χιλιάδες Αφρικανοί αγωνίζονται σήμερα σε ευρωπαϊκούς συλλόγους. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα αποτελούν και τα μεγάλα περιουσιακά τους στοιχεία. Η συντριπτική πλειοψηφία όμως βολοδέρνει στις μικρές κατηγορίες, κυρίως της Γαλλίας και του Βελγίου.
§ 4.000 ΑΦΡΙΚΑΝΟΙ υπολογίζεται ότι αγωνίζονται σήμερα στην Ευρώπη.
§ ΤΟ 73% των ξένων ποδοσφαιριστών που παίζουν σε ευρωπαϊκές ομάδες είναι Αφρικανοί. Oι περισσότεροι από αυτούς (35%) έχουν βρει ποδοσφαιρικό καταφύγιο στη Γαλλία και ακολουθεί το Βέλγιο με 17%.
§ 200 ΜΑΝΑΤΖΕΡ παικτών συνεργάζονται με συλλόγους στο Βέλγιο, όμως μόνο οι 30 από αυτούς διαθέτουν άδεια άσκησης επαγγέλματος.
Ζαν Μαρκ Γκιγιού - Το επιχειρηματικό δαιμόνιο ενός αμφιλεγόμενου ατζέντη
Πέραν των παράνομων ατζέντηδων υπάρχουν και ορισμένοι που δρουν σύμφωνα με τις επιταγές του νόμου, χωρίς ωστόσο αυτό να τους απαλλάσσει από την «κατηγορία» της στυγνής εκμετάλλευσης των αφρικανικών ταλέντων. Ο γνωστότερος είναι ο Ζαν Μαρκ Γκιγιού, ο οποίος υπήρξε 19 φορές διεθνής με τη φανέλα των «τρικολόρ», ενώ στις αρχές της δεκαετίας του '80 διετέλεσε προπονητής των Κανών, με βοηθό του τον νυν τεχνικό της Αρσεναλ, Αρσέν Βενγκέρ...
Ο Γκιγιού ίδρυσε την πρώτη του ακαδημία το 1994 στο Αμπιτζάν, πρωτεύουσα της Ακτής Ελεφαντοστού.
Ακαδημίες του λειτουργούν ακόμα στο Μάλι, στην Γκάνα, τη Μαδαγασκάρη, την Αίγυπτο και την Αλγερία, έχοντας μέχρι σήμερα «εξαγάγει» 140 παίχτες στην Ευρώπη. Μεταξύ των μαθητών του ήταν ο Ζοκορά της Σεβίλλης, ο Κόλο Τουρέ της Μάνστεστερ Σίτι, ο Εμπουε της Αρσεναλ, ο Μποκά της Στουτγκάρδης και ο Γιάγια Τουρέ της Μπαρτσελόνα.
Ο επιχειρηματικός μηχανισμός του Γκιγιού λειτουργεί ως εξής: Προσεγγίζει έναν σύλλογο της Ευρώπης και παραχωρεί τους μαθητές του σε αυτόν για να αγωνιστούν, χρησιμοποιώντας τον σύλλογο ως βιτρίνα.
Στην περίπτωση που κάποιος άλλος σύλλογος αγοράσει κάποιον από τους αποφοίτους του, ο Γκιγιού εισπράττει ένα ποσοστό του ποσού της μεταγραφής, το οποίο κατά κανόνα κυμαίνεται από 60% έως 90%? Από το 2004 ακαδημία ποδοσφαίρου λειτουργεί και στην Ταϊλάνδη, όπου η Αρσεναλ έχει ήδη εξασφαλίσει το δικαίωμα αγοράς δύο αποφοίτων τον χρόνο...
«Για τα παιδιά της Αφρικής το ποδόσφαιρο είναι τα πάντα. Αν δεν υπήρχα εγώ, πιθανόν ο Αρτούρ Μποκά να πωλούσε παπούτσια στον δρόμο» τονίζει ο Γκιγιού.
Υπάρχουν όμως πολιτικοί που θεωρούν τον Γκιγιού «δουλέμπορο». Ακόμη και στους κόλπους της FIFA δεν μιλούν με τα καλύτερα λόγια γι’ αυτόν. Για τον Λέναρντ Γιόχανσον, πρώην πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (UEFA), το εμπόριο με τα αφρικανικά ταλέντα είναι συνώνυμο της «απαγωγής ανηλίκων».
Το μεγάλο βήμα στην επιχειρηματική καριέρα του ο Γκιγιού το έκανε το 2001, όταν απέκτησε τον πλήρη έλεγχο του βελγικού συλλόγου Μπέβερεν, ο οποίος βρισκόταν στο χείλος της πτώχευσης. Η Αρσεναλ συμμετείχε στην οικονομική ενίσχυση του συλλόγου με 1,5 εκατομμύριο ευρώ. Η κίνησή του να χρησιμοποιήσει το Βέλγιο ως κερκόπορτα για το εμπόριο με τους Αφρικανούς παίχτες αποδείχτηκε έξυπνη.
Εκμεταλλευόμενος την έλλειψη αθλητικού νομοθετικού πλαισίου για τον περιορισμό του αριθμού συμμετοχής ξένων παιχτών σε έναν σύλλογο του Βελγίου, ο Γκιγιού έφερε περισσότερα από 30 ταλέντα στη χώρα, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να αγωνίζονται στην ενδεκάδα της Μπέβερεν 11 Αφρικανοί? Εν συνεχεία τους πούλησε στη Γαλλία, την Ουκρανία και την Ελβετία και το 2006 το πρόγραμμα τερματίστηκε.
Από τα κέρδη δημιούργησε την ακαδημία στο Μπαμάκο του Μάλι. Η «Maison Bleue» στοίχισε 1,6 εκατ. ευρώ, ενώ τα ετήσια λειτουργικά έξοδά της ανέρχονται στις 165.000 ευρώ.
Διάσημοι μαθητές
Από τα χέρια του Γάλλου μάνατζερ Ζαν Μαρκ Γκιγιού έχουν περάσει και πολλοί Aφρικανοί ποδοσφαιριστές, που εξελίχθηκαν σε αστέρες πρώτου μεγέθους και για χάρη των οποίων μεγάλοι ευρωπαϊκοί σύλλογοι ξόδεψαν τα τελευταία χρόνια εκατομμύρια ευρώ.
Μεταξύ των μαθητών του ήταν ο Ζοκορά της Σεβίλης, ο Κόλο Τουρέ της Μάνστεστερ Σίτι, ο Εμπουε της Αρσεναλ, ο Μποκά της Στουτγκάρδης και ο Γιάγια Τουρέ της Μπαρτσελόνα.
Στο Βέλγιο: Ο γερουσιαστής, η έρευνα και οι απειλές
Στο Βέλγιο, από τους 200 εκπροσώπους παιχτών που συνεργάζονται με συλλόγους, μόνον οι 30 διαθέτουν άδεια άσκησης επαγγέλματος.
Η δράση των υπολοίπων κατέστη το 2005 αντικείμενο καταγγελίας από τον τότε γερουσιαστή Ζαν Μαρί Ντεντεκέρ, ο οποίος διεξήγαγε έρευνα για τις υποθέσεις 442 Νιγηριανών παιχτών, πολλοί εκ των οποίων είχαν καταλήξει στο πεζοδρόμιο επαιτώντας, ενώ ορισμένοι οδηγήθηκαν στην πορνεία.
Τα στοιχεία της έρευνας καταδείκνυαν την παράνομη διακίνηση των παιχτών από κυκλώματα με διασυνδέσεις, μεταξύ άλλων, στην πρεσβεία της Νιγηρίας στις Βρυξέλλες. Στο στόχαστρο της έρευνας βρέθηκε ο σύλλογος της Λόκερεν, ο οποίος φέρεται ότι διέθετε πέντε «θυγατρικές» στο αφρικανικό έδαφος, δρώντας ως ενορχηστρωτής των δουλεμπορικών δραστηριοτήτων.
Ωστόσο, η πρόθεση του Φλαμανδού γερουσιαστή να διαπιστώσει ιδίοις όμμασιν τυχόν διασυνδέσεις Βέλγων αξιωματούχων με ντόπιους διεφθαρμένους αξιωματούχους στη Νιγηρία δεν άρεσε σε κάποιους. Ο Ντεντεκέρ άρχισε να δέχεται απειλές για τη ζωή του και η έρευνα σταμάτησε...
Πηγή: Έθνος (Ανδρες Κατσούλης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου