Δεκαπέντε καλλιτέχνες χαρίζουν τη φωνή τους στα θύµατα του φασισµού
Ο Πέδρο Αλµοδόβαρ µε φόντο ένα πόστερ που καταγγέλλει το φρανκικό καθεστώς
«Ονοµάζοµαι Βιρχίλιο Λέρετ Ρουίθ, είµαι πιλότος, επικεφαλής των δυνάµεων της Αεροπορίας στην ανατολική ζώνη του Μαρόκου.
Αρνούµαι να υποστηρίξω τη στάση του Φράνκο. Και την αυγή της 18ης Ιουλίου του 1936 έγινα από τους συντρόφους µου ο πρώτος αξιωµατικός που δολοφονήθηκε επειδή έπραξε το καθήκον του».
Σε αυτό το σηµείο η κάµερα πλησιάζει στο πρόσωπο του Πέδρο Αλµοδόβαρ. Και ο ισπανός σκηνοθέτης συνεχίζει:
«Δεν δικάστηκα, δεν είχα δικηγό ρο, δεν υπήρξε ετυµηγορία. Οι κόρες µου συνεχίζουν να µε ψάχνουν. Εως πότε;». Η εικόνα στο βίντεο σβήνει υπό τους ήχους µιας ρι πής, ενώ αναδύεται το πρόσωπο της ηθοποιού Μαριµπέλ Βερντού: «Ονοµάζοµαι Πριµιτίβα Ροντρίγκεθ και βοηθώ όπως µπορώ τους συ ντρόφους που µάχονται στα βουνά. Η περίπολος της Πολιτοφυλακής µε συνέλαβε στις 6 Σεπτεµβρίου 1947. Μαζί µε µένα παίρνουν κι έναν ανιψιό µου. Οταν φτάνουµε σε ένα στρατόπεδο, µε κατεβάζουν από το φορτηγό κι εκείνος βλέπει να µε βιάζουν δυο άνδρες. Επειτα µε πυροβολούν και κρύβουν το σώµα µου. Δεν δικάστηκα, δεν είχα δικηγόρο, δεν υπήρξε ετυµηγορία. Η οικογένειά µου εξακολουθεί να ζητά δικαιοσύνη. Εως πότε;».
Αρνούµαι να υποστηρίξω τη στάση του Φράνκο. Και την αυγή της 18ης Ιουλίου του 1936 έγινα από τους συντρόφους µου ο πρώτος αξιωµατικός που δολοφονήθηκε επειδή έπραξε το καθήκον του».
Σε αυτό το σηµείο η κάµερα πλησιάζει στο πρόσωπο του Πέδρο Αλµοδόβαρ. Και ο ισπανός σκηνοθέτης συνεχίζει:
«Δεν δικάστηκα, δεν είχα δικηγό ρο, δεν υπήρξε ετυµηγορία. Οι κόρες µου συνεχίζουν να µε ψάχνουν. Εως πότε;». Η εικόνα στο βίντεο σβήνει υπό τους ήχους µιας ρι πής, ενώ αναδύεται το πρόσωπο της ηθοποιού Μαριµπέλ Βερντού: «Ονοµάζοµαι Πριµιτίβα Ροντρίγκεθ και βοηθώ όπως µπορώ τους συ ντρόφους που µάχονται στα βουνά. Η περίπολος της Πολιτοφυλακής µε συνέλαβε στις 6 Σεπτεµβρίου 1947. Μαζί µε µένα παίρνουν κι έναν ανιψιό µου. Οταν φτάνουµε σε ένα στρατόπεδο, µε κατεβάζουν από το φορτηγό κι εκείνος βλέπει να µε βιάζουν δυο άνδρες. Επειτα µε πυροβολούν και κρύβουν το σώµα µου. Δεν δικάστηκα, δεν είχα δικηγόρο, δεν υπήρξε ετυµηγορία. Η οικογένειά µου εξακολουθεί να ζητά δικαιοσύνη. Εως πότε;».
Ο σκηνοθέτης και η ηθοποι ός είναι δύο από τους δεκαπέ ντε καλλιτέχνες και διανοούµε νους που δάνεισαν τη φωνή τους στους desaparecidos (οι εξαφανισθέντες) από το φρανκικό καθε στώς. Τη δική του φωνή ένωσε και ο Χαβιέ Μπαρδέµ σε ένα δεκάλεπτο βίντεο, το οποίο αποτελεί µέρος µιας εκστρατείας κατά της ατιµωρησίας και της λήθης που σκεπάζει τα εγκλήµατα του καθεστώτος του Φράνκο µετά τη γενική αµνηστία που δόθηκε το 1977. Παράλληλα, οι δεκαπέντε προσωπικότητες της Ισπανίας εκφράζουν µε αυτόν τον τρόπο τη στήριξή τους στον δικαστή Μπαλτάσαρ Γκαρθόν, ο οποίος βρέθηκε αντιµέτωπος µε τη δικαιοσύνη της χώρας του και το δεξιό Λαϊκό Κόµµα όταν ξεκίνησε έρευνα για τους «εξαφανισµένους» του καθεστώτος. Η ιδέα προήλθε από την «Ανθολογία του Σπουν Ρίβερ», µια συλλογή ποιηµάτων σε µορφή επιταφίων του αµερικανού ποιητή Εντγκαρ Λι Μάστερς. «Στην οικογένειά µου δεν υπάρχουν εξαφανισµένοι», δήλωσε ο Αλµοδόβαρ. «Αλλά αισθάνοµαι πολύ κοντά στις 100.000 οικογένειες που εξακολουθούν να αναζητούν τους δικούς τους για να τους θάψουν αξιοπρεπώς».
Πηγή: Τα Νέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου