Πρώτη επιλογή το... σπίτι μας!

Η ΜΗΤΕΡΑ της 17χρονης Μαρούλας, φοιτήτριας πλέον μετά την επιτυχία της στις πανελλαδικές εξετάσεις, είναι ιδιοκτήτρια πρατηρίου άρτου στο Παλαιό Φάληρο. Ο πατέρας της δουλεύει ως ταξιτζής. Με δύο παιδιά η οικογένεια δεν μπορούσε να αντέξει τη «μετανάστευση» λόγω σπουδών σε οποιαδήποτε πόλη εκτός Αθηνών. Αυτή ήταν η δεύτερη αγωνία όλων στην οικογένεια. «Να γράψει καλά το παιδί» η πρώτη ελπίδα, αλλά από κοντά και «να μπει εδώ, να μείνει στο σπίτι». 

Οπως και χιλιάδες άλλες οικογένειες, οι γονείς της Μαρούλας και της Τάνιας δεν θα είχαν τη δυνατότητα να αντέξουν οικονομικά τις σπουδές σε δύο διαφορετικές πόλεις για τις δύο κόρες τους. Ευτυχώς και οι ίδιες είχαν πολύ υψηλούς στόχους. Η Μαρούλα συγκέντρωσε βαθμολογία που της επιτρέπει εύκολη πρόσβαση στην Αρχιτεκτονική του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ενώ η αδελφή της μπήκε πέρυσι στη Σχολή Μηχανολόγων Ναυπηγών του ίδιου ιδρύματος. Και οι δύο στην Αθήνα, και οι δύο στο πατρικό της οικογένειας, χωρίς έξοδα για μετακομίσεις σε άλλες πόλεις, νοίκι, φαγητά και δρομολόγια.

«O πρώτος μου στόχος ήταν από την αρχή η Αρχιτεκτονική γιατί είναι το επάγγελμα που θέλω να κάνω» λέει η Μαρούλα Παγιαζήτη μιλώντας στο «Βήμα». «Για την Τάνια, την αδελφή μου, πάλι στόχος ήταν η... Αθήνα» συμπληρώνει χαριτολογώντας. Οπως εξηγεί, παρ΄ ότι περνάει τελικά στη σχολή της προτίμησής της, αν τα δεδομένα ήταν διαφορετικά, η οικογένειά της θα αντιμετώπιζε πρόβλημα. «Αν περνούσα στην επαρχία, δεν ξέρω αν θα το άντεχαν οι γονείς μου οικονομικά» λέει. «Φυσικά, αν είχαμε περάσει και οι δύο σε διαφορετικές πόλεις, απλά δεν θα μπορούσαμε να σπουδάσουμε» συνεχίζει.
Ετσι για τη Μαρούλα η φοιτητική ζωή... μετακόμισε στην Αθήνα. «Οι γονείς μουμού είχαν πει ότι, αν περάσω εδώ, θα φτιάξουν ένα διαμέρισμα που έχουμε επάνω από το σπίτι μας και το νοικιάζαμεγια να μείνουμε εγώ και η αδελφή μου». Η ίδια είναι πολύ χαρούμενη που θα μπορέσει να μείνει μόνη της. Είναι από τους τυχερούς. «Οι περισσότεροι φίλοι μου το σκέφτονται σοβαρά να φύγουν στην επαρχία λόγω της οικονομικής κρίσης. Οσοι δεν περάσουν στην Αθήνα σκέφτονται να ξαναδώσουν εξετάσεις μήπως καταφέρουν να περάσουν εδώ του χρόνου» προσθέτει.
Σχολή στον τόπο σου
Η Μαρούλα και η Τάνια Παγιαζήτη
Η ίδια εικόνα παρουσιάζεται και στην επαρχία, όπου οι υποψήφιοι φοιτητές, αντί να διεκδικούν την είσοδό τους σε σχολές κεντρικών πανεπιστημίων, όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια, προτιμούν πλέον σχολές κοντά στον τόπο κατοικίας τους. Είναι πιθανόν έτσι από τη συμπλήρωση των μηχανογραφικών δελτίων για την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση που ολοκληρώνεται στις 20 Ιουλίου να προκύψουν μεγάλες εκπλήξεις. Και αυτό γιατί πολλοί θα είναι εκείνοι που εφέτος θα συμπληρώσουν ως «πρώτη προτίμησή» τους τμήματα της περιφέρειας που παραδοσιακά έμεναν στα αζήτητα. Για πρώτη φορά δίπλα στο κριτήριο για το αντικείμενο της σχολής ιδιαίτερο βάρος θα παίξει και η εγγύτητά της με τον τόπο της οικογενειακής κατοικίας.
«Οι γονείς μου θα έκαναν το παν για να πάω επαρχία και να σπουδάσω αν περνούσα σε σχολή εκτός Αθηνών,αλλά δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να τους επιβαρύνωκαθώς έχουν και τα φροντιστήρια για την προετοιμασία του αδελφού μου» λέει η 17χρονη Ντανιέλα Σορεντίνο που στοχεύει στις στρατιωτικές σχολές. Ο πατέρας της Ντανιέλας είναι Ιταλός και η μητέρα της Ελληνίδα και η οικογένεια κατοικεί στην Αθήνα. «Επέλεξα τις στρατιωτικές σχολές επειδή μου αρέσουν και όχι με κριτήριο την επαγγελματική αποκατάσταση» λέει η Ντανιέλα στο «Βήμα». «Εχω παρατηρήσει ότι πολλοί από τους συμμαθητές μου δεν θέλουν να περάσουν στην επαρχία,κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης» προσθέτει. «Με φαντάζομαι... άνεργο» 
Ο Γιώργος Μαυρουδής μόλις τελείωσε το σχολείο και ήδη εργάζεται σε ένα καφέ της Νέας Κρήνης. «Εξαρχής έβαλα στόχο να περάσω στη Θεσσαλονίκη τόσο για λόγους οικονομικούς όσο και για λόγους προσωπικούς, αφού οι παρέες, τα αδέλφια μου, οι φίλοι μου και τα στέκια μου είναι εδώ» σημειώνει μιλώντας στο «Βήμα». «Δεν περίμενα να βγάλω τόσο πολλά μόρια.Ο ανώτερος στόχος που είχα θέσει ήταν το Ιστορικό- Αρχαιολογικό του ΑΠΘ, με τη βαθμολογία μου όμως μπορεί να πιάσω ακόμη και το Τμήμα Φιλολογίας. Παρ΄ όλα αυτά, λόγω ενδιαφέροντος και πάλιπροτιμώ το πρώτο» παρατηρεί. Ο Γιώργος ήδη δουλεύει από τώρα και βγάζει το χαρτζιλίκι του. «Αν περνούσα στην επαρχία, θα ζοριζόταν όλη η οικογένειά μου. Θα έπρεπε να μου στέλνουν εμβάσματααλλά και να βρω και δουλειά για να βοηθήσω όπως μπορώ. Γι΄ αυτό καταργήθηκε και η βάση του 10. Για να πέσει χρήμα στην επαρχία!» σχολιάζει. Αθήνα - Χαλκίδα κάθε μέρα!
Ο Φώτης Νούλας θα μπορούσε να είναι φοιτητής ήδη από πέρυσι.Τελειώνοντας το σχολείο πέρασε στη Σχολή Τηλεπικοινωνίας Συστημάτων και Δικτύων στο ΤΕΙ Ναυπάκτου.Ηταν αυτό που τον ενδιέφερε.Αλλά δεν πήγε ποτέ.«Είναι πολλά τα έξοδα και γι΄ αυτό δεν πήγα. Δεν είναι καιρός τώρα για τέτοια ανοίγματα, δεν μπορούμε να συντηρούμε άλλο ένα σπίτι».Αν πήγαινε στη Ναύπακτο,ο Φώτης δεν θα είχε μεν να πληρώνει νοίκι αλλά και όλα τα άλλα έξοδα δεν ήταν αμελητέα για τον οικογενειακό προϋπολογισμό.«Στη Ναύπακτο θα έμενα σε σπίτι συγγενών.Θα είχα όμως και πάλι να πληρώνω φως, νερό,τηλέφωνο,το φαγητό μου και τα καθημερινά μου έξοδα.Φοιτητής θα ήμουν,να βγω και μια βόλτα.Επομένως μιλάμε για τουλάχιστον 400 ευρώ τον μήνα».
Ετσι,αντί για τη Ναύπακτο,έμεινε να εργάζεται στο οικογενειακό ψιλικατζίδικο στην Ηλιούπολη βοηθώντας τους γονείς του.Εφέτος,στα 19 του,έδωσε για δεύτερη φορά πανελλαδικές.Ο στόχος του δεν ήταν μια διαφορετική σχολή αλλά μια σχολή στη Αθήνα ή κάπου κοντά ώστε να βγαίνουν πέρα τα έξοδα.Και τα κατάφερε.«Σίγουρα περνάω σε κάποια σχολή στη Χαλκίδα.Μάλλον στο ΤΕΙ Μηχανολογίας.Εντάξει,δεν λέω,θα έχει πολύ πηγαινέλα.Τα έξοδα όμως θα είναι πολύ λιγότερα.Θα πηγαίνω το πρωί στη σχολή με τη συγκοινωνία και το βράδυ θα γυρνάω στο σπίτι μου στην Αθήνα».

Πηγή: Το Βήμα (Μάρνυ Παπαματθαίου)