"Νέο" σχολείο για... καλά γεράματα

Από το Μαρικάκι

Το «νέο σχολείο» που έχει εξαγγείλει η υπουργός Παιδείας απ’ ό,τι φαίνεται τα πρώτα 50 μεταβατικά χρόνια της εφαρμογής του θα τις έχει τις αντιφάσεις του γιατί έλαχε να δρομολογηθεί και σε συνθήκες ΔΝΤ. Θα είναι «νέο» μεν αλλά θα έχει ολίγον τι πεπαλαιωμένο προσωπικό, αφού θα λιγοστέψουν οι νέες αφίξεις και θα επιμηκυνθεί το ηλικιακό όριο εξόδου από το εκπαιδευτικό λειτούργημα.

Οι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διαμαρτύρονται ότι στο νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό των δημοσίων υπαλλήλων καταργείται διάταξη που προέβλεπε ότι θα παίρνουν σύνταξη το αργότερο στα 60, με 30 – 35 χρόνια εργασίας, για να μη γερνάνε μέσα στις αίθουσες και στο εξής αυτό το όριο θα ανέβει στα 65 και τα 70 με 40 χρόνια εργασίας ακατέβατα. Άλλο θέμα που όταν θα κόβουν την κορδέλα θα παίρνουν τα εύσημα που έφτασαν ως εκεί και όχι σύνταξη.

Το να μπαίνει όμως στην τάξη κάποιος που έχει πατήσει τα εξήντα και να προσπαθεί να διδάξει ατίθασα τρυφερούδια κι εξεγερμένους εφήβους, τουλάχιστον μέχρι πρότινος δεν θεωρούνταν και τόσο παιδαγωγικό μέτρο.

Διότι όπως αντιλαμβάνεστε υπάρχει μέγα ηλικιακό χάσμα. Δε λέω σύμφωνα με το Λοβέρδο έχει αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής (άραγε άμα αυξάνεται είναι «παντός καιρού», δεν πέφτει με τις συνθήκες;), η δε ιατρική, η κοσμετολογία και βεβαίως αυτό το σωτήριο στάιλινγκ κάνουν θαύματα. Θα ξέρετε βέβαια ότι τα 50’ς είναι τα νέα 40’ς, το ίδιο τα 60’ς είναι τα νέα 50’ς, τα 100’ς είναι τα νέα 90’ς και πάει λέγοντας. Δείτε και το Μητσοτάκη, έχει μπουμπουκιάσει τελευταία.

Αλλά πες βρε αδερφέ ότι τώρα με το ΔΝΤ που θα φτάσει η λιτότητα στο κόκκαλο (το «μαχαίρι στο κόκκαλο» δεν είχαν υποσχεθεί μωρέ τώρα που το σκέφτομαι ), πες λέω ότι δεν θα έχουν οι εκπαιδευτικοί μας τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν αυτά τα μέσα που χαρίζουν «πχιότητα» ζωής και μακροζωϊα.

Για φανταστείτε ένα δάσκαλο που του φαίνονται τα χρονάκια του να σηκωθεί στον πίνακα να γράψει εκφώνηση άσκησης. Μοιραία θα τεντώνεται, θα ιδρωκοπάει και θα αγκομαχά ο άνθρωπος, για σκεφτείτε τι θα γίνεται από κάτω: οι μισοί μαθητές θα έχουν το δάχτυλο στο σπιντ ντάιαλ με το νούμερο για τα επείγοντα του ΕΚΑΒ και οι άλλοι μισοί θα παίζουν στοιχήματα για το τι θα συμβεί το επόμενο δευτερόλεπτο: θα επιστρέψει όρθιος στην έδρα του ο καθηγητής ή θα σωριαστεί κατάχαμα από την υπερπροσπάθεια. Άντε μετά να κάνεις μάθημα και να επιβάλεις την τάξη.

Και μια δεύτερη παρενέργεια είναι το ψυχολογικό: Δε λέω είναι ατίθασα τα σημερινά παιδιά (και φαντάζομαι ότι θα είναι πολύ περισσότερο τα αυριανά, λόγω εξελικτικότητας) αλλά δεν ξέρεις πώς μπορεί να επιδράσει στην ψυχολογία τους αυτή η αναγκαστική εξοικείωση με τις ρυτίδες και το πάρκινσον ή η αίσθηση ότι η αίθουσα συνδέεται απευθείας με τον Ευαγγελισμό και το Σωτηρία, καμιά φορά δε και με το πλησιέστερο γραφείο κηδειών.

Αλλά το χειρότερο μπορεί να μην είναι αυτό. Το χειρότερο είναι η πολιτισμική διαφορά μεταξύ διδασκομένων και διδασκόντων και όλα τα κακά που απορρέουν από αυτή. Γιατί ναι μεν η Δια Βίου Μάθηση θα επιτρέψει στους καθηγητές να παρακολουθούν όλες τις εξελίξεις στην εκπαίδευση και τις νέες τεχνολογίες που δεν θα χρησιμοποιούνται ωστόσο στο δημόσιο σχολείο λόγω περικοπών τρόϊκας αλλά θα είναι μόνιμη προγραμματική επωδός για το τέλος κάθε τετραετίας και την αρχή κάθε επόμενης (μαζί με την αύξηση των κονδυλίων για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ).

Αλλά και οι καθηγητάδες  μιας κάποιας ηλικίας θα έχουν ένα παρελθόν οι άνθρωποι, θα γνωρίζουν από παλιά Ελλάδα, αυτή που αφήνει πίσω του τώρα η κιβωτός του Γιώργου οδεύοντας στην Ιθάκη της νέας Ελλάδας, της αποκαθαρμένης από τις παλιές νοοτροπίες και συμπεριφορές που την κρατούσαν αιχμάλωτη. Μπορεί να γνωρίζουν για παράδειγμα από «αδιαφάνεια», «διαφθορά», «φοροδιαφυγή», «πελατειακές σχέσεις» ή ακόμα χειρότερα να έχουν στο παρελθόν ασκηθεί σε τίποτα περίεργα συνδικαλιστιλίκια και να έχουν υπάρξει «απεργοί» (μοντιέ! τι θα σκεφτεί η αγορά της φλεξικιούριτι εργασίας). Αν όλ’ αυτά τα μεταδώσουν στους μαθητές; Και τι θα γίνει αν τους ξεφύγει κάτι για την Μικρασιατική καταστροφή την ώρα που θα διδάσκουν την ενότητα «Συνωστισμός στο λιμάνι της Σμύρνης»; Φαντάζεστε το σοκ των μαθητών;

Γι’ αυτό νομίζω ότι δεν το’ χουν σκεφτεί πολύ καλά το θέμα οι κυβερνητικοί, αν δεν υποκρύπτεται κιόλας κάποιο σαμποτάζ σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Μπούμερανγκ θα τους γυρίσει στο τέλος, η εκπαίδευση είναι ο θεμέλιος λίθος κάθε κοινωνίας, δεν παίζουνε μ’ αυτά τα πράγματα, δεν μπορεί να τ’αφήνουν στην τύχη....

Πηγή: Το Ποντίκι