Απαράδεκτη η επιβολή "δελτίου λιτότητας" στις μεταθέσεις και αποσπάσεις των εκπαιδευτικών!

Το κείμενο ανακοίνωσης του αιρετού του ΚΥΣΠΕ κ. Παληγιάννη Β. (στις 8/9/2010), σχετικά με τη μη ικανοποίηση αιτήσεων απόσπασης συναδέλφων εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης για διάφορες περιοχές στις οποίες υπήρχαν κενά, τη στιγμή που το υπουργείο επέλεξε να διορίσει στη συνέχεια συναδέλφους αναπληρωτές στις ίδιες περιοχές, σε συνδυασμό με το φετινό  μειωμένο αριθμό ικανοποίησης αιτήσεων για μετάθεση και απόσπαση εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης δεν μπορεί παρά να δημιουργούν οργή και συνάμα ανησυχία.

Φαίνεται πως η πολιτική ηγεσία του ΥΠΔΒΜΘ, αφού κατασκεύασε μια εικόνα αθρόων και ανεξέλεγκτων μετακινήσεων των εκπαιδευτικών ανά την Ελλάδα (ως εάν δηλ. αυτοί να βρίσκονται σ’ ένα διαρκές tour), έχει περάσει σε μια επόμενη φάση σταδιακής τιμωρητικής τους καθήλωσης στις περιοχές της οργανικής τους θέσης. Άλλωστε, η αιφνιδιαστική νομοθέτηση πρόσφατα της υποχρεωτικής παραμονής για τρία χρόνια των νεοδιοριζόμενων εκπαιδευτικών στην περιοχή της πρώτης τοποθέτησης μετά το διορισμό τους, πέρα από το λανθάνον νεοφιλελεύθερο όραμα της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΔΒΜΘ (να μένουν δηλ. σταθερά οι εκπαιδευτικοί για «εύλογο» χρονικό διάστημα στις περιοχές της πρώτης τοποθέτησης ή στην οργανική θέση μετάθεσης, ώστε να μπορούν να προγραμματίζουν, να υλοποιούν και να αποδίδουν λόγο για όσα προγράμματα ή «άλλα ωραία» σκοπεύει να διασυνδέει στο εγγύς μέλλον το υπουργείο εκπαιδευτικούς και σχολεία με την τοπική κοινωνία, τις επιχειρήσεις, τους Ο.Τ.Α., στο πλαίσιο του περίφημου μοντέλου αυτοαξιολόγησης και λειτουργίας του «νέου σχολείου»), δείχνει και την πρόθεση του υπουργείου για υποβάθμιση και παραγνώριση των πραγματικών αναγκών και προβλημάτων των εκπαιδευτικών.

Κάτι, βέβαια, που είναι απόλυτα συμβατό με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική ιδεολογία που συχνά-πυκνά εκφέρεται από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΔΒΜΘ και η οποία συμπυκνώνεται στο: «τέρμα πια τα δικαιώματα του παραγωγού-εκπαιδευτικού, τώρα προτεραιότητα έχει ο μαθητής, δηλ. ο αποδέκτης-καταναλωτής του εκπαιδευτικού προϊόντος»!

Το σλόγκαν, βέβαια, και η φιλοσοφία που το διαπερνά είναι γνωστή. Από τους πρώτους εισηγητές του νεοφιλελευθερισμού στην εκπαίδευση (Θάτσερ και Ρήγκαν) μέχρι τους νεο-εργατικούς του Τ. Μπλέρ ο κατάλογος είναι μακρύς.

Το σύνολο του εκπαιδευτικού κόσμου, οι συνδικαλιστικές μας οργανώσεις (ΟΛΜΕ-ΔΟΕ) καθώς και οι αιρετοί εκπρόσωποί μας στα κεντρικά υπηρεσιακά συμβούλια ΚΥΣΔΕ και ΚΥΣΠΕ οφείλουν να πάρουν ξεκάθαρη θέση απέναντι στη διαφαινόμενη απόπειρα «ασφυξίας» στις υπηρεσιακές μετακινήσεις των εκπαιδευτικών. Η οποιαδήποτε πρόθεση ενοχοποίησης των εκπαιδευτικών για τις όποιες δυσλειτουργίες παρουσιάζει η εκπαίδευση δεν μπορεί να μένει χωρίς απάντηση.

Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση του ΔΝΤ επιλέγει να λεηλατεί το εισόδημα του συνόλου των εργαζομένων, οδηγεί σταθερά στην υποβάθμιση την καθαρά μαθησιακή διαδικασία και σε εντατικοποίηση των όρων διδασκαλίας των εκπαιδευτικών, είναι απαράδεκτη η επιβολή ενός επιπλέον «δελτίου λιτότητας» στις μεταθέσεις και αποσπάσεις των εκπαιδευτικών. Το δικαίωμα των εκπαιδευτικών να μπορούν να μετατίθενται και ν’ αποσπώνται για κοινωνικούς, οικογενειακούς, οικονομικούς και άλλους λόγους δεν μπορεί να παραγνωρίζεται στο όνομα κανενός ψευτοδιλήμματος περί «κινδύνου χρεοκοπίας της χώρας» ή δήθεν «ορθολογικοποίησης στην κατανομή του εκπαιδευτικού προσωπικού». Μια τέτοια παραγνώριση δεν μπορεί παρά να έχει επιπτώσεις στο επίπεδο της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Είναι καιρός να καταστεί σαφές πως το δικαίωμα μιας αξιοπρεπούς (χωρίς απρόοπτα και αιφνιδιασμούς) εργασίας και ζωής των εργαζομένων είναι πάνω από την ανάγκη διάσωσης των τραπεζιτών και των ξένων και ντόπιων τοκογλύφων.

Η πολιτική ηγεσία του ΥΠΔΒΜΘ ας γνωρίζει καλά πως ο εκπαιδευτικός κόσμος δεν προτίθεται να παραδώσει τα κλειδιά του δημόσιου σχολείου στους δανειστές μας! 

Πηγή: alfavita (Ομάδα εκπαιδευτικών)