Η λιτότητα πλήττει δυσανάλογα τις γυναίκες

Αριάδνης Αλαβάνου, από aristerovima.gr

Οι περικοπές τις οποίες ανήγγειλε πρόσφατα  η βρετανική κυβέρνηση Συντηρητικών-Φιλελευθέρων εκτός όλων των άλλων αντιλαϊκών της χαρακτηριστικών συνιστά και τη χειρότερη επίθεση στις εργαζόμενες γυναίκες: 350.000 -450.000 από τους 500.000 δημοσίους υπαλλήλους που θα χάσουν τη δουλειά τους, ως αποτέλεσμα της περικοπής 80 δισ. στερλινών στις δημόσιες δαπάνες για την επόμενη τριετία, θα είναι γυναίκες. Στη Βρετανία ήδη υπάρχουν 1 εκατομμύριο άνεργες γυναίκες (στοιχεία Σεπτεμβρίου 2010).  Υπερδιπλάσιες θα είναι οι γυναίκες που θα χάσουν τις δουλειές τους συγκρινόμενες με τους άντρες, με την εφαρμογή μιας πολιτικής που «γυρνάει πίσω το ρολόι της γυναικείας ισότητας για πολλές γενιές», όπως λέγεται, ακριβώς γιατί, στο πλαίσιο της γενικευμένης ανισότητας εις βάρος των εργαζομένων, οι γυναίκες καταλαμβάνουν σε μεγαλύτερο ποσοστό θέσεις εργασίας σε τομείς οι οποίοι είναι οι πρώτοι που θα καταργηθούν με τις περικοπές. Μια ανάλυση της The Independent (22/10) δείχνει ότι 350.000 γυναίκες θα μείνουν άνεργες τα επόμενα 4 χρόνια. Ο αντίστοιχος αριθμός για τους άντρες θα είναι 150.000. Ενώ, άλλοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι θα χαθούν ακόμη περισσότερες θέσεις εργασίας γυναικών -- περίπου 450.000 τα επόμενα 5 χρόνια. 

Επίσης, η περικοπή των κοινωνικών δαπανών πλήττει υπηρεσίες και επιδόματα στα οποία βασίζονται οικογένειες και οι γυναίκες. Η χρήση του συστήματος σύστημα υγείας, π.χ., είναι πιο συχνή και εντατική από τις γυναίκες λόγω των κυήσεων, του μεγαλύτερου προσδόκιμου ζωής και των χαμηλότερων εισοδημάτων από την εργασία. Επιπλέον οι γυναίκες φέρουν ακόμη το μεγαλύτερο βάρος της φροντίδας των παιδιών και των ηλικιωμένων γονέων και θα θιγούν περισσότερο από τις μειώσεις των επιδομάτων τέκνων και κοινωνικής πρόνοιας που βοηθούν στο να αντεπεξέρχονται σ΄ αυτές τις ευθύνες. Το ότι οι γυναίκες καλούνται να καλύψουν αυτό το χάσμα που θα δημιουργηθεί στην κοινωνική πρόνοια συνεπάγεται ότι μειώνονται οι δυνατότητες να εργάζονται ακόμη κι αν δημιουργηθούν ποτέ θέσεις εργασίας. . 
Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία του Ηνωμένου Βασιλείου, οι γυναίκες αποτελούν το 65% των 6 εκατομμυρίων εργαζόμενων στον δημόσιο τομέα. Περίπου οι μισές από όλες τις εργαζόμενες απασχολούνται στο κράτος. Αν οι περικοπές θέσεων εργασίας κατανεμηθούν εξίσου, 325.000 γυναίκες θα χάσουν τη δουλειά τους. Όμως, ειδικοί σε θέματα προσωπικού λένε πως οι γυναίκες εκπροσωπούνται περισσότερο σε δευτερεύουσες διοικητικές θέσεις που αποτελούν το στόχο των μειώσεων του λεγόμενου υπεράριθμου προσωπικού, το οποίο συνήθως ασχολείται με κοινωνικές υπηρεσίες. Στην τοπική αυτοδιοίκηση, όπου υπολογίζεται να μειωθούν κατά 10% οι θέσεις εργασίας, το 75% των εργαζόμενων είναι γυναίκες. Ακόμη και σε τομείς όπως η υγεία και η εκπαίδευση , που υποτίθεται ότι προστατεύονται από μεγάλες περικοπές των δαπανών, θα υπάρξουν σημαντικές απώλειες θέσεων εργασίας σε ορισμένα πόστα, στο πλαίσιο των «εξοικονομήσεων αποτελεσματικότητας» οι οποίες θα φτάσουν στο ύψος των 20 δισ. στερλινών.
Ευρέως θα θιγούν οι γυναίκες που δουλεύουν με καθεστώς μερικής απασχόλησης στις κρατικές υπηρεσίες, ο αριθμός των οποίων έχει αυξηθεί κατά 10% τα τελευταία 10 χρόνια, σε σχέση με το 4% που είναι το αντίστοιχο ποσοστό στον ιδιωτικό τομέα. Στον ιδιωτικό τομέα εργάζονται πάνω από 1,5 εκατ. γυναίκες με σχέσεις μερικής απασχόλησης, πολλές από τις οποίες έχουν παιδιά και βασίζονται στο κράτος για τη φροντίδα τους. Όμως, η βρετανική κυβέρνηση ανήγγειλε ότι τα ποσά για την παιδική πρόνοια που διετίθεντο μέσω των φορολογικών διευκολύνσεων θα μειωθούν κατά 10%. Αυτό σημαίνει ότι μια οικογένεια με δύο παιδιά χάνει 1.560 στερλίνες το χρόνο. 
Με το τεράστιο πακέτο περικοπών των δημοσίων δαπανών, η βρετανική κυβέρνηση εκτός του ότι μειώνει θέσεις εργασίας στις οποίες απασχολούνται σε μεγάλο ποσοστό γυναίκες, καταργεί ή μειώνει πολλές υπηρεσίες και επιδόματα που επιτρέπουν στις γυναίκες να εργάζονται και πρακτικά τις στέλνει στα σπίτια και τις καθιστά άτομα εξαρτώμενα για την επιβίωσή τους. Οι γυναίκες κερδίζουν ήδη μικρότερο εισόδημα και έχουν μικρότερη οικονομική ανεξαρτησία από τους άντρες. Η περαιτέρω υπονόμευση της οικονομικής τους θέσης πλήττει ευθέως την ανεξαρτησία τους και τη δυνατότητα κοινωνικής χειραφέτησης.