Πριν από 100 περίπου χρόνια ο Λένιν είχε πει πως αν σε κάποιον φτωχό εργάτη που αμείβεται με 1 ρούβλι του διπλασιάσεις την αμοιβή και του δώσεις 2 ρούβλια, του κάνεις αύξηση 100%. Όμως εξακολουθεί να είναι φτωχός αφού πάλι τα χρήματα δεν του φτάνουν για να ζήσει.
Το παραπάνω παράδειγμα είναι ενδεικτικό για το πώς μπορούν τα ποσοστά να χρησιμοποιηθούν για να παραπλανήσουν και όχι να διαφωτίσουν τους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν «απόλυτα» ποσοστά, όλα σχετίζονται με κάποια ποσότητα αναφοράς την οποία επιμελώς αποκρύπτουν όσοι χρησιμοποιούν τα ποσοστά για να παραπλανήσουν τον κόσμο.
Τελευταίο παράδειγμα αποτελούν οι πρόσφατες δημοτικές εκλογές.
Συγκεκριμένα, στο δήμο της Αθήνας που είχε 490 χιλιάδες εγγεγραμμένους στους εκλογικούς καταλόγους, προσήλθε στις κάλπες το 34%, δηλαδή περίπου 167 χιλιάδες δημότες. Εκλέχτηκε δήμαρχος με ποσοστό 52% επί των 148 χιλιάδων που ήταν τα έγκυρα ψηφοδέλτια που σημαίνει ότι εκλέχτηκε με 77 χιλιάδες ψήφους.
Δηλαδή, επί των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους η εκλογή έγινε με ποσοστό 17% (το αντίστοιχο ποσοστό στο δήμο Πειραιά είναι 16,5%) . Για ποιο λόγο άραγε πανηγυρίζουν;
Η αποχή σάρωσε αφού πανελλαδικά έφτασε στο 54% επί των εγγεγραμμένων που είναι περίπου 9820000 πολίτες. Δηλαδή στις κάλπες προσήλθαν μόλις 4820000 πολίτες.
Δύο είναι κατά τη γνώμη μου οι λόγοι της μεγάλης αποχής.
Ο πρώτος έχει να κάνει με την έλλειψη εμπιστοσύνης συνολικά στο πολιτικό σκηνικό και ο δεύτερος και κυριότερος με την πεποίθηση ότι με τις εκλογές δεν θα αλλάξει τίποτα. Η έλλειψη ελπίδας είναι το μεγαλύτερο αντικίνητρο για να πάει κάποιος να ψηφίσει ενώ η ύπαρξη ελπίδας μπορεί να ωθήσει τους πολίτες να πάνε στις κάλπες.
Είναι πλέον ορατό ότι οι εκλογές δεν μπορούν από μόνες τους να φέρουν καμία ουσιαστική αλλαγή στη ζωή των πολιτών αφού ούτε ανάκληση προβλέπεται για όσους άλλα έλεγαν πριν τις εκλογές και άλλα έπραξαν μετά, ούτε γίνεται κάποιος έλεγχος κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ δύο διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων.
Φανταστείτε στις εκλογές να κρινόταν η αύξηση των μισθών και συντάξεων.
Φανταστείτε στις εκλογές να κρινόταν η μείωση στα όρια συνταξιοδότησης.
Φανταστείτε στις εκλογές να κρινόταν η απομάκρυνση της τρόικας.
Φανταστείτε στις εκλογές να κρινόταν η βελτίωση της παιδείας και της υγείας.
Φανταστείτε στις εκλογές να κρινόταν η μείωση των τιμών στα διάφορα προϊόντα.
Αν όντως κρινόταν κάτι από τα παραπάνω τότε μπορείτε επίσης να φανταστείτε πόσο μεγαλύτερη θα ήταν η συμμετοχή στις εκλογές. Επειδή όμως τίποτε από τα παραπάνω δεν κρινόταν, γι’ αυτό και οι πολίτες γύρισαν την πλάτη σε κάτι που είναι ήδη προαποφασισμένο και αισθάνονται ότι με μία ψήφο αυτό δεν μπορεί να αλλάξει.
Όποτε και όπου ο κόσμος νιώθει την ελπίδα και προσμένει κάτι καλύτερο τότε συμμετέχει και μάλιστα ενεργά. Σε κάθε άλλη περίπτωση απέχει λυπημένος και απογοητευμένος, είτε πρόκειται για βουλευτικές είτε για δημοτικές είτε για εκλογές σε συλλόγους και σωματεία.
Οι κομματικοί μηχανισμοί δεν μπόρεσαν στις πρόσφατες εκλογές να κινητοποιήσουν τους πολίτες και να τους «πείσουν» να πάνε στις κάλπες.
Το γεγονός αυτό από τη μία φαίνεται βολικό για το πολιτικό κατεστημένο αφού οι ηγεσίες των κομμάτων θα μπορούν να κάνουν πιο εύκολα τη δουλειά τους καθώς θα λογοδοτούν λιγότερο στα κόμματά τους, αλλά από την άλλη η κατάσταση γίνεται πιο επικίνδυνη αφού όλο και περισσότεροι πολίτες βγαίνουν σιγά σιγά από τα «μαντριά» και κόβουν βόλτες χωρίς να φοβούνται ότι θα τους φάει ο λύκος, αναζητώντας αυτά που δικαιούνται και που το πολιτικό σύστημα τους υποσχέθηκε αλλά δεν τους τα έδωσε ποτέ.
Και γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρα πλέον τα αιτήματα του κόσμου.
Δε μπορεί να μιλάνε για κλείσιμο ΔΕΚΟ και απολύσεις εργαζομένων αυτοί που δεν κινδυνεύουν να απολυθούν από πουθενά και «αρμέγουν» από πολλές αγελάδες.
Δε μπορεί να μιλάνε για ισονομία αυτοί που αφήνουν τους μεγάλους φοροφυγάδες και μεγαλοληστές του δημόσιου χρήματος να κυκλοφορούν ελεύθεροι και στέλνουν μαθητές στα δικαστήρια για τις καταλήψεις.
Δε μπορεί να μιλάνε για αξιοκρατία ( ή αλλιώς ΑΣΕΠοκρατία) αυτοί που δεν έχουν λάβει ποτέ μέρος σε κανέναν τέτοιου είδους διαγωνισμό αλλά αναρριχήθηκαν είτε λόγω ονόματος είτε λόγω οικονομικής επιφάνειας είτε με τη βοήθεια «σπειροειδών ή περισταλτικών» κινήσεων και όταν πρόκειται για τα «δικά μας παιδιά» χρησιμοποιούν το «παράθυρο» για να κάνουν προσλήψεις.
Δε μπορεί να μιλάνε για δημοκρατία αυτοί που τη θυμούνται προεκλογικά και τη διαγράφουν από την πρακτική τους μετεκλογικά.
Δε μπορεί να μιλάνε για μειώσεις μισθών αυτοί που αυξάνουν καθημερινά τα κέρδη τους.
Δεν μπορεί να μιλάνε για πράσινη ανάπτυξη αυτοί που με τις πολιτικές τους κατέστρεψαν και συνεχίζουν να καταστρέφουν το περιβάλλον.
Δε μπορεί να μιλάνε για λιτότητα οι χορτασμένοι.
Δε γίνεται να μιλάνε για αγώνα οι προσκυνημένοι.
Με αφορμή την επέτειο για την εξέγερση του Πολυτεχνείου ένα «μήνυμα» έχει αξία να κρατήσουμε, ότι η εξέλιξη της ιστορίας πήρε άλλο δρόμο , παρότι υπήρχε δικτατορία, επειδή πολύς κόσμος νίκησε το φόβο, βγήκε από το καβούκι του και έδωσε δύναμη και ανάσα ζωής και ελπίδας και στους υπόλοιπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου