Η παραπέρα υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου και του εκπαιδευτικού και η μείωση των κρατικών δαπανών για την παιδεία είναι ο στόχος "της διοικητικής αναβάθμισης της εκπαίδευσης" την οποία προωθεί με διαδικασίες - εξπρές η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας. Τα παραπάνω τονίζουν οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και επισημαίνουν ότι "μπροστά σε αυτές τις επιδιώξεις, η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι άλλη από τον καθολικό, ενωτικό και συντονισμένο αγώνα".Οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις σχολιάζοντας το "κείμενο διαβούλευσης" του υπουργείου Παιδείας επισημαίνουν τα εξής:
Εμφανίζεται να θέτει σε προτεραιότητα την πάταξη του συγκεντρωτισμού και της γραφειοκρατίας, ενώ εκείνο που προωθεί είναι η ενίσχυση του ελεγκτικού και «πανοπτικού» ρόλου του υπουργείου.
Κάνει λόγο για αποκέντρωση της εκπαίδευσης, ενώ ουσιαστικά θέλει να μεταφέρει κάποιες αρμοδιότητες -χωρίς όμως τους αντίστοιχους πόρους- από την κεντρική εξουσία σε μια ελεγχόμενη από τα πάνω, αυστηρά ιεραρχική, διοικητική πυραμίδα.
Μεταφέρει την αρμοδιότητα της λήψης αποφάσεων για την «ίδρυση, οργάνωση, προαγωγή, συγχώνευση, μεταφορά και μετατροπή σχολικών μονάδων» στην περιφέρεια με την προφανή επιδίωξη να φορτώσει στους ελεγχόμενους περιφερειακούς διευθυντές το επαχθές έργο της συγχώνευσης και κατάργησης σχολικών μονάδων.
Αναφέρεται στην περιορισμένη παιδαγωγική υποστήριξη των εκπαιδευτικών σε επίπεδο σχολικής μονάδας. Ωστόσο, όχι μόνο δεν λαμβάνει κανένα ουσιαστικό μέτρο για τη βελτίωση της θέσης και του κύρους των εκπαιδευτικών, αλλά, αντίθετα, προωθεί τη χειραγώγησή τους μέσω της «αξιολόγησης».
Eπιπλέον, έχει πλήρως απαξιώσει και εγκαταλείψει την αρχική εκπαίδευση και τη συνεχή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.
Προβάλλει την ανάγκη αυτονόμησης της σχολικής μονάδας, ενώ εκείνο που επιδιώκει είναι να ενισχύσει τη θέση του διευθυντή σε βάρος του συλλόγου διδασκόντων.
Επιπλέον, ακούγοντας για «επανεξέταση» και «εξορθολογισμό» του ωραρίου των εκπαιδευτικών, τι άλλο θα μπορούσε να αναμένει κανείς παρά την ακόμη μεγαλύτερη επιβάρυνση του έργου τους, τη διαιώνιση της αδιοριστίας και την ενίσχυση των ελαστικών εργασιακών σχέσεων;
Τι σημαίνει η διατύπωση του κειμένου: «Ενίσχυση της αυτονομίας των σχολικών μονάδων στον προϋπολογισμό και τη διαχείριση των πιστώσεων για λειτουργικές δαπάνες με βάση τις ανάγκες και τον προγραμματισμό της σχολικής μονάδας, όπως προκύπτει από τη διαδικασία αυτοαξιολόγησης»; Σημαίνει απλώς μια «χρηστή διαχείριση» των κρατικών πόρων ή μήπως «ό,τι δώσαμε δώσαμε, βρείτε μόνοι σας πρόσθετους πόρους»; Αν αυτό συνδυαστεί και με τις διατάξεις του νέου νόμου για τη «διά βίου μάθηση», όπου οι εκθέσεις αξιολόγησης αποτελούν στοιχείο της «λογοδοσίας» των σχολικών μονάδων, είναι κατανοητό πως οδηγούμαστε στην κατηγοριοποίηση των σχολικών μονάδων.
Τέλος, ποιος θα πιστέψει πως ο στόχος του υπουργείου είναι η «βέλτιστη αξιοποίηση πόρων» όταν από τη μια μεριά δρομολογούνται περικοπές σε βασικούς τομείς της εκπαίδευσης και από την άλλη συνεχίζεται η προκλητική διασπάθιση χρημάτων από το πρόγραμμα του ΕΣΠΑ στον χώρο της εκπαίδευσης;
Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή καμιά «διαβούλευση» που χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για την αφαίρεση των εργασιακών και εκπαιδευτικών κατακτήσεων του κλάδου, τονίζουν οι Συνεργαζόμενες Εκπαιδευτικές Κινήσεις επισημαίνοντας ότι οι εκπαιδευτικοί δεν θα δεχτούν καταργήσεις σχολικών μονάδων με πρόσχημα παιδαγωγικούς λόγους, όταν επιδιωκόμενος στόχος είναι η εξοικονόμηση πόρων, σύμφωνα με τις εντολές της τρόικας.
Πηγή:
Αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου