Οι πολιτικοί είναι δημόσιοι υπάλληλοι;

Σταυρούλας Ζολινδάκη

Και ενώ ήσυχα "κούρνιαζα" στην υπομονή που μου επιτάσσει η συγκυρία να επιδείξω και ενώ όταν ξεχείλιζε ο θυμός μου προσπαθούσα να τον συγκρατήσω-άλλωστε την αρετή διδάσκουμε στα παιδιά- έρχεται μία δήλωση και ξεσηκώνει τα πιο αρχέγονα ένστικτά μου και διαταράσσει την αρετή που με τόσο κόπο κατέκτησα. 

Όχι δεν το δέχομαι κάποιος και μάλιστα πολιτικός να με κατονομάζει κοπρίτη. Εκτός αν εννοεί μεταφορικά το αδέσποτο ζώο που περιπλανιέται ψάχνοντας για τροφή και θαλπωρή. Ή ίσως  κάποιον-σπανιότατο είδος- σε θέση ευθύνης που δεν είναι βαμμένος με το χρώμα του κόμματος που εκπροσωπεί και πράγματι είναι άξιος για τη θέση που επιλέχθηκε και άρα και αυτός ψάχνει για παρέα επειδη νιώθει μόνος του. Για παράδειγμα όταν είσαι άνθρωπος και αξίζει να ονομάζεσαι έτσι δε θα κλωτσήσεις ούτε θα σκοτώσεις ποτέ ένα αδέσποτο-κυριολεκτικά και μεταφορικά... Το ίδιο όταν είσαι ας πούμε διοικητής σε ένα νοσηλευτικό ίδρυμα ή προϊστάμενος σε μια δευτεροβάθμια εκπαίδευση δεν είναι δυνατό να μην έχεις τις στοιχειώδεις γνώσεις και την εμπειρία ώστε να αντεπεξέλθεις στα καθήκοντά σου, ακόμα και στο πώς θα "διαχειριστείς" και θα αξιοποιήσεις το ανθρώπινο δυναμικό που σε πλαισιώνει. Εδώ γελάμε.

    Είμαι δημόσιος υπάλληλος. Εκπαιδευτικός στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Έδωσα εξετάσεις, πέρασα στο Πανεπιστήμιο, έδωσα εξετάσεις, τελείωσα το Πανεπιστήμιο, έδωσα εξετάσεις διορίστηκα στο Δημόσιο, μετά από δέκα χρόνια εμπειρίας στον ιδιωτικό τομέα, δίνω καθημερινά εξετάσεις προκειμένου να κρατήσω τουλάχιστον άσβεστη τη φλόγα της ελπίδας στα μάτια των παιδιών και έρχεται κάποιος και με κατατάσσει-δεδομένου ότι η πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων είναι εκπαιδευτικοί-σε μία θέση που θα έπρεπε να βρίσκεται ο ίδιος και όλη η παρέα του. Ντροπή!!!

    Τι φταίω εγώ και ο κάθε "εγώ" που είστε ανάξιοι, που τοποθετείτε σε θέσεις νευραλγικές άτομα που δεν ξέρουν πώς θα διαχειριστούν τους "υπαλλήλους" τους; Τι φταίω εγώ και ο κάθε "εγώ" που δουλεύει έντιμα και με όρεξη και δε συναρτά την απόδοσή του με τις μηνιαίες αποδοχές του; Τι φταίω εγώ και ο κάθε "εγώ" που αμειβόμαστε το ίδιο όλοι και που  αν έχουμε κάποιο γνωστό πιθανά να γίνουμε και διευθυντές στις κρίσεις που ακολουθούν; Τι φταίω εγώ και ο κάθε "εγώ" που είστε πλάνοι και ανήθικοι; Που κρίνετε αλλά δεν κρίνεστε; Που λοιδωρείτε το δέντρο για να μην πάρει πυρκαγιά το δάσος; Αρκετά!!! Θα ανάψετε φωτιές που δεν ξέρω ποιον θα κάψουν τελικά. Με τα λεγόμενά σας αποκαρδιώνετε τους Έλληνες πολίτες και αυτό θα αποβεί  σε βάρος του κοινωνικού συνόλου. Και εκεί που ζητάτε υπομονή θα ξεσπάσει μια οργή τόσο ασυγκράτητη που θα εύχεστε να είχατε βουτήξει τη γλώσσα στη λογική-αν υπάρχει-πριν μιλήσετε ή έστω στην ταπεινότητα ή τη σεμνότητα. Μπορείτε να συμβουλευτείτε λεξικό για τη σημασία τους.

     Μου έρχονται στο μυαλό οι εξής φράσεις όχι Ελλήνων έντιμων  πολιτικών, άλλωστε δεν υπάρχουν. Και αν υπάρχουν δεν τους επιτρέπουν οι εκάστοτε κρατούντες ακόμα και στο χώρο της πολιτικής να εισακουστούν.

     Πρώτα προσπαθούν να σε αγνοήσουν, μετά να σε γελοιοποιήσουν, μετά να σε πολεμήσουν και μετά τους νικάς » (Γκάντι)

« Μας έχουν καταλογίσει τα πάντα, εκτός από αυτό που πραγματικά είμαστε και φοβούνται »(Ντεμπόρ)

  Και μια ερώτηση κρίσεως: οι πολιτικοί δημόσιοι υπάλληλοι δεν είναι;;; Μάλλον το έχουν ξεχάσει. Γιατί έχουν μάθει να ενεργούν και όχι να λειτουργούν ως αδηφάγα, ματαιόδοξα όντα!!!

 Ζολινδάκη Σταυρούλα, φιλόλογος