Απειλή για την πανίδα η βιομηχανική αλιεία

Τεράστια απειλή για την πανίδα των θαλασσών αποτελεί η βιομηχανική αλιεία. Οι αρμόδιες αρχές θέτουν ποσοστώσεις στην αλίευση συγκεκριμένων ειδών, οι οποίες όμως στην πράξη καταστρατηγούνται, με αποτέλεσμα το 90% των μεγάλων ψαριών, όπως ο τόνος, ο ξιφίας και ο βακαλάος, να αλιεύονται πέρα από τα όρια βιωσιμότητάς τους. Ήδη, ο σολομός του Ατλαντικού βρίσκεται στον κατάλογο με τα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση, ενώ οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προειδοποιούν ότι σύντομα ο ερυθρός τόνος θα εκλείψει αν δεν απαγορευθεί τελείως η αλίευσή του.
Οι εκκλήσεις των περιβαλλοντικών οργανώσεων για την απαγόρευση της αλιείας του ερυθρού τόνου δεν εισακούστηκαν. Η διεθνής επιτροπή για τη διατήρηση του τόνου του Ατλαντικού αρκέστηκε στη μείωση της ποσόστωσης αλιείας κατά το ένα τρίτο, στους 13.500 τόνους. Περιόρισε επίσης την περίοδο ψαρέματος σε ένα μήνα.
"Τον επόμενο χρόνο οπότε και θα έχουμε τα νέα επιστημονικά αποτελέσματα θα λάβουμε μέτρα που να επιτρέπουν την ανάκαμψη των πληθυσμών ερυθρού τόνου σε ποσοστό 60%", Ρεμπέκα Λεντ επικεφαλής της αμερικανικής αντιπροσωπείας.

Η διεθνής κοινότητα υποστηρίζει ότι το όριο αυτό είναι αρκετό για την ανάκαμψη των πληθυσμών του ερυθρού τόνου τα επόμενα 15 χρόνια. Οι επιστήμονες αντιλέγουν ότι μόνο η πλήρης παύση της εμπορικής αλιείας του κόκκινου τόνου θα μπορούσε να σώσει το σπάνιο αυτό είδος. Καθώς ο πληθυσμός αυτού στον Ατλαντικό βρίσκεται σήμερα στο 15% των επιπέδων που βρισκόταν πριν από την έναρξη της βιομηχανικής αλιείας.
Τα αλιευτικά κράτη της Μεσογείου είναι αυτά που κυρίως αντιτίθενται σε οποιαδήποτε μείωση στις ποσοστώσεις αλλά και αυτά που ξεπερνούν συνεχώς το επιτρεπόμενο όριο...οι παράνομες ψαριές αυξάνουν το επίσημο ποσοστό κατά 30%.
Το 90% των μεγάλων ψαριών, όπως ο τόνος, ο ξιφίας και ο βακαλάος, αλιεύονται πέρα από τη μέγιστη βιώσιμη απόδοση τους ενώ ο σολομός του Ατλαντικού βρίσκεται στον κατάλογο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα είδη που απειλούνται με εξαφάνιση.
Τους ίδιους κινδύνους διατρέχει και το 1/3 των καρχαριών.. Καθώς η πρακτική της αφαίρεσης του πτερυγίου του καρχαρία που θεωρείται εξαιρετικό έδεσμα και της απελευθέρωσης του κήτους στη θάλασσα χωρίς πτερύγια ισοδυναμεί με θάνατο.
Πηγή: ΝΕΤ