Εμμανουήλ Κριαράς, φιλόλογος

Oι σταθμοί του

1906
Γεννιέται στον Πειραιά.

1924 – 1929
Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.

1926
Συναντά τη σύντροφο της ζωής του Αικατερίνη Στριφτού.

1930 -1950
Εργάζεται στο Μεσαιωνικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών. Συνεχίζει τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο Μόναχο (1930) και στο Παρίσι (1938 –’39 και 1945 – ’48).

1950
Εκλέγεται τακτικός καθηγητής Μεσαιωνικής Ελληνικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

1968
Απολύεται ύστερα από απόφαση της χούντας. Εδρα των δραστηριοτήτων του γίνεται το Κέντρο Βυζαντινών Ερευνών στη Θεσσαλονίκη όπου συνεχίζει τη δουλειά του για τη σύνταξη του Λεξικού της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669).

1976
Επαναδραστηριοποιείται στα δημόσια πράγματα με τη γλωσσική μεταπολίτευση. Γίνεται ευρύτερα γνωστός από τα «δημοσιογραφικά», τα «μαχητικά» δηλαδή κείμενά του, με τα οποία μεταπολιτευτικά στήριξε την καθιέρωση της δημοτικής και του μονοτονικού.

1981
Ορίζεται πρόεδρος της Επιτροπής για το μονοτονικό.

2000 – 2008
Πληθώρα εκδόσεων με αυτοβιογραφικό περιεχόμενο (έξι τόμοι «Αλληλογραφία»). Πιο πρόσφατο το «Μακράς ζωής αγωνίσματα».

2006
Αναγορεύεται επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τιμάται με τον «Χρυσό Αριστοτέλη» του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

2009
Τοποθετείται στην τελευταία τιμητική θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.

Πηγή: Καθημερινή