Ο «παράδεισος» της γνώσης

Επιστημονικά όργανα, αρχαϊκά μηχανήματα και εργαλεία, ορυκτά και πετρώματα, σπάνια δέντρα και φυτά αποτελούν ζωντανά κύτταρα για τους φοιτητές αλλά και για τους πολίτες  

Σπάνια δέντρα και φυτά της χώρας μας και ξένων χωρών και μηχανήματα που είχαμε αγοράσει από το εξωτερικό για τις ανάγκες της γεωργίας, της αμπελουργίας και της γαλακτοκομίας και τα εργαστήρια φυσικής και χημείας φιλοξενούνται φέτος στο Γεωργικό Μουσείο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, με αφορμή τα 90 χρόνια από την ίδρυσή του.

Ενας αποστακτήρας στο Γεωργικό Μουσείο. 
Οι συλλογές του Μουσείου δεν προκαλούν το ενδιαφέρον μόνο των φοιτητών, που ούτως ή άλλως είναι μεγάλο, αλλά και πολιτών, που θα ήθελαν να δουν από κοντά τη σπάνια περιουσία την οποία διαθέτει το ίδρυμα από το 1920, που ιδρύθηκε.

Μία χειροκίνητη περιστροφική βουτυροκάδη 
Οπως υπογραμμίζει ο αντιπρύτανης του Γεωπονικού Πανεπιστημίου, κ. Λεωνίδας Λουλούδης, «οι συλλογές περιλαμβάνουν επιστημονικά όργανα, αρχαϊκά μηχανήματα και εργαλεία, καλλιτεχνήματα του βοτανολόγου και ζωγράφου Εμμανουήλ Βάθη, ορυκτά και πετρώματα που επέλεξε η ομότιμος καθηγήτρια Ελευθερία Δάβη.
Σε 2.000 τ.μ.
Το υλικό που διασώθηκε δεν είναι παρά ίχνος του υψηλού αποθέματος αγάπης, η οποία εμψύχωνε διαχρονικά τους δασκάλους αυτού του ιδρύματος για τη γνώση και τα μέσα μετάγγισής της στους εκκολαπτόμενους γεωπόνους, φοιτητές τους τον περασμένο αιώνα».
Το Γεωργικό Μουσείο ιδρύθηκε το 2005 και σήμερα στεγάζεται σε ένα χώρο 2.000 τ.μ. Αποτελεί ζωντανό κύτταρο μνήμης και ιστορίας της ανώτατης γεωπονικής εκπαίδευσης και της συμβολής της στην ελληνική γεωργία, την οικονομία και την κοινωνία της υπαίθρου.
Οι συλλογές που διαθέτει το Γεωργικό Μουσείο είναι σπάνιες και φέτος, με αφορμή την επέτειο για τα 90 χρόνια του πανεπιστημίου, εκτίθεται για πρώτη φορά ένα μικρό δείγμα τους, προκειμένου να τις θαυμάσουν και οι πολίτες.
«Τα επιστημονικά όργανα τα οποία διαθέτει το Γεωργικό Μουσείο συνιστούν σημαντικό πολιτιστικό απόθεμα της ακαδημαϊκής και ευρύτερης εκπαιδευτικής κοινότητας, το οποίο σε συνεργασία με άλλες συναφείς συλλογές (του Πανεπιστημίου Αθήνας, του ΕΜΠ και του Αστεροσκοπείου Αθηνών) μπορεί να αποτελέσει, πέραν των άλλων, σημαντική πηγή μελέτης της επιστημονικής έρευνας στα ελληνικά ΑΕΙ», τονίζει η καθηγήτρια Μαρία Μαυροειδή.
Στο Μουσείο μπορεί κανείς να δει:
Συλλογή Εμμανουήλ Βάθη: Αποτελεί έργο ζωής του Ε. Βάθη, ο οποίος ζωγράφιζε τα φυτά και τις ασθένειές τους με γυμνό μάτι ή με τη χρήση μικροσκοπίου, τόσο για τις εκπαιδευτικές ανάγκες των φοιτητών όσο και για την προσωπική του ευχαρίστηση. Το έργο του περιλαμβάνει 250 ζωγραφικές αποτυπώσεις των φυτών του Πάρκου της Αρχαίας Αγοράς, 2.500 έργα ταξινομημένα σε ενότητες από τον ίδιο τον δημιουργό τους (δέντρα, θάμνοι, βολβώδη, παχύφυτα, φυτά ξένων χωρών).
Μηχανήματα και εργαλεία: Το Μουσείο φιλοξενεί μηχανήματα, τα περισσότερα από τα οποία είχαν έρθει από διάφορες χώρες του εξωτερικού και κυρίως προπολεμικά από τη Γερμανία και τις ΗΠΑ και στη συνέχεια από τη Γαλλία.
Ανάμεσά τους μπορεί κανείς να δει: σιτοκαθαριστήριο, ομοίωμα σταφυλοπιεστηρίου, αποστακτήρα, χειροκίνητη περιστροφική βουτυροκάδη, ζυμωτήριο βουτύρου, ζυγούς ακριβείας, εργαλεία για την παρασκευή νήματος.
Το 1920: Η ίδρυση του Γεωπονικού Πανεπιστημίου
Το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Γ.Π.Α.) προέρχεται από μετεξέλιξη της Ανωτάτης Γεωπονικής Σχολής Αθηνών (Α.Γ.Σ.Α.) και η ιστορία του αρχίζει ουσιαστικά από τις 14/1/1920, με τη δημοσίευση του Νόμου 1884 για την ίδρυση της Ανωτέρας Γεωπονικής Σχολής στην Αθήνα (όπως είχε αρχικά ονομαστεί η Σχολή). Η εγκατάσταση της Σχολής έγινε στο Εθνικό Κτήμα Ρουφ, στην έκταση που καταλαμβάνει σήμερα το Πανεπιστήμιο στον Βοτανικό. Στο κτήμα αυτό στεγαζόταν και λειτουργούσε από το 1888 ένα από τα τρία Γεωργικά Σχολεία, τριετούς φοίτησης, του Κληροδοτήματος Τριανταφυλλίδη (ένα άλλο λειτουργούσε στην Τίρυνθα και ένα τρίτο στη Θεσσαλία). Τα εγκαίνια της Σχολής έγιναν στις 3/2/1920 και πρώτος διευθυντής της ήταν ο Απόστολος της Γεωπονικής Ιδέας στον τόπο μας, ο γεωπόνος Σπυρίδων Χασιώτης.
Αποστολή
Με την ίδρυση της Σχολής, η Ελλάδα αποκτούσε το πρώτο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα στον τομέα της γεωπονικής επιστήμης και το τρίτο ΑΕΙ από πλευράς αρχαιότητας, μετά το Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο και το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Οι κύριοι σκοποί του ιδρύματος ήταν η διδασκαλία της γεωπονικής επιστήμης, η επαγγελματική κατάρτιση επιστημονικών στελεχών και η έρευνα - μελέτη των σχετικών θεμάτων, έτσι ώστε βαθμηδόν να δημιουργηθεί ελληνική γεωπονική επιστήμη. Ηταν πλέον γεγονός αναμφισβήτητο ότι τα δεδομένα της γεωπονικής επιστήμης και πείρας δεν ήταν δυνατόν να μεταφέρονται αυτούσια από άλλες χώρες και χρειαζόταν πειραματισμός και έρευνα υπό ελληνικές συνθήκες, όπως γινόταν εξάλλου σε όλες τις προηγμένες γεωργικά χώρες.

Πηγή: Έθνος (Νικολ. Τρίγκα)