Παγκόσμιο βραβείο σε νηπιαγωγείο

Συμμετείχαν σε πρόγραμμα περιβαλλοντικής αγωγής

Πρόγραμμα περιβαλλοντικής αγωγής, που αφορούσε στις κλιματικές αλλαγές και διδάχθηκε σε 4χρονα παιδιά σε Νηπιαγωγείο του Ηρακλείου, από τη νηπιαγωγό Αγάπη Λιαπάκη είναι ένα από τα 9 προγράμματα σε όλο τον κόσμο (4 από την Ευρώπη) που βραβεύθηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Προσχολικής Αγωγής και θα παρουσιαστεί στη Σουηδία, τον Αύγουστο.

Για την σημαντική αυτή διάκριση, μίλησε στην ”Π” η κυρία Λιαπάκη η οποία εργάζεται ως νηπιαγωγός στο “Μικρό Εργαστήρι”.
Η ίδια και η οικογένειά της, ήλθαν πέρυσι στην Ελλάδα από την Αμερική, όπου ζούσαν, ενώ εκείνη εργαζόταν ως εκπαιδευτικός και στη συνέχεια ως σχολική σύμβουλος, για την επαρχία του Μέμφις.
Η εκπαιδευτικός σημειώνει: “Το πρόγραμμα που μελετήσαμε με τα 4χρονα παιδιά της τάξης μου, που είχε θέμα τις κλιματικές αλλαγές και πιο συγκεκριμένα την υπερθέρμανση του πλανήτη, βραβεύτηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Προσχολικής Αγωγής και θα έχω την τιμή να το παρουσιάσω στη Σουηδία τον Αύγουστο 2010. Είναι ένα από τα 9 Projects περιβαντολλογικού χαρακτήρα που επιλέχθηκε από όλο τον κόσμο (4 από Ευρώπη και 5 από τον υπόλοιπο κόσμο). http://www.omep2010.org/?type=static&id=77&mo=116
Ο λόγος που βραβεύτηκε ήταν κυρίως ο τρόπος που διδάχθηκε στα παιδιά, ότι δηλαδή ξεκίνησε από τα παιδιά και ότι η κινητήριος δύναμη του θέματος ήταν τα παιδιά, οι προσπάθειές τους και οι ιδέες τους. Επίσης ένας άλλος λόγος ήταν το πώς τα παιδιά κατάφεραν να εμπνεύσουν τις οικογένειές τους αλλά και το ηρακλειώτικο κοινό για ένα πιο καθαρό περιβάλλον και για ένα καλύτερο μέλλον όσον αφορά την υπερθέρμανση του πλανήτη. 

Μέσα από το αυτό το project κατάλαβα ότι τα παιδιά δεν χρειάζεται να ξέρουν πολλές λεπτομέρεις για το πώς έγινε κάτι, αρκεί να ξέρουν το τι συμβαίνει. Παθιάζονται να βοηθήσουν με ό,τι μέσα μπορούν και να βρουν αμέσως λύση, σε αντίθεση με τους μεγάλους που τους αρέσει να κατηγορούν άλλους ή να είναι δύσπιστοι, με αποτέλεσμα να χάνουν τους στόχους τους και να μη βρίσκουν λύση. Επίσης με κάνει να σκέφτομαι: πότε τα παιδιά αρχίζουν να χάνουν την ελπίδα για τον εαυτό τους και τι είναι αυτό που τους κλέβει τη φλόγα για αλλαγή, πάθος και φυσικά ελπίδα για το μέλλον;”.
Το όνειρο από την Αμερική στο Ηράκλειο
Η κ. Α. Λιαπάκη, λέει στην “Π” ότι στην Αμερική ανυπομονούσε να επιστρέψει στην Ελλάδα, για να βοηθήσει τον τόπο της, γιατί όπως σημειώνει όλοι μπορούμε να βάλουμε το λιθαράκι μας για ένα καλύτερο αύριο. 
Η ίδια επισημαίνει: “Όταν σκεφτόμασταν να γυρίσουμε με το σύζυγό μου πίσω στην Ελλάδα, ένα πράγμα με έκανε να ανυπομονώ την επιστροφή μας πίσω στα πάτρια εδάφη: να βοηθήσω τον τόπο μου... ακούγεται λίγο μελλοδραματικό αλλά είναι η πραγματικότητα... ξέρετε το εξωτερικό σε κάνει καλύτερο πολίτη και πιο συνειδητοποιημένο Ελληνα. 
Από τότε που ήρθαμε ξεκίνησε για μένα αρχικά η περίοδος προσαρμογής (και ακόμη συνεχίζεται): από ένα τόσο οργανωμένο, σε ένα ανοργάνωτο κράτος που νομίζει ότι είναι οργανωμένο και, σε ένα κράτος που έχει βαρεθεί να ακούει τα ίδια και τα ίδια. 
Καθημερινά προσπαθώ να μη χάσω το στόχο που είχα προτού φύγω από την Αμερική (-δεν είναι πάντα εύκολο): να προσπαθήσω να βοηθήσω τα ελληνόπουλα και τους εκπαιδευτικούς,... χωρίς να λέω: "δεν βαριέσαι" ή "οι άλλοι φταίνε, όχι εγώ" . Γιατί πάνω από όλα νομίζω ότι για την κατάστασή μας σαν κράτος όλοι μπορούμε να βάλουμε το λιθαράκι μας να το βοηθήσουμε ή να το χαντακόσουμε,... όποιος και αν είσαι, όσο μικρή και αν είναι η θέση σου στην κοινότητα που ζεις. Αρκεί να κλείσεις λίγο τα αυτιά σου από τις δυσοίωνες δηλώσεις και την τάση που εμείς οι Ελληνες έχουμε να μην εκτιμούμε τι έχουμε και κυρίως τι είμαστε”. 
Πηγή: Πατρίς