Πώς θα μάθουν τα παιδιά ότι το διάβασμα δίνει συγκινήσεις

 Η διαχείριση του ελεύθερου χρόνου το καλοκαίρι είναι η μεγάλη πρόκληση για τους γονείς

Υπήρχε μια εποχή που το εξωσχολικό διάβασμα ήταν συνυφασμένο με το καλοκαίρι. Ησυχα, ζεστά μεσημέρια, με μοναδικό ήχο το γύρισμα των σελίδων ενός βιβλίου. Θυμάμαι το αίσθημα της απόλυτης ανεμελιάς. Τα σχολεία είχαν κλείσει και όπου να 'ναι θα ακολουθούσε η τελετουργική βόλτα στα βιβλιοπωλεία για την επιλογή. Δεν χρειαζόταν να είναι πολλά τα βιβλία που θα διαλέγαμε, μπορούσε να ήταν μόνο ένα. Το ένα, που θα γινόταν το ταξίδι και ο κόσμος μας για όλο το καλοκαίρι.
Δεν μπορώ να πω πως ήμαστε πιο τυχεροί ή πιο άτυχοι που δεν σερφάραμε από μικροί στο Internet, αφού πια πρώτη εγώ παθαίνω στερητικό σύνδρομο στις διακοπές όταν δεν έχω πρόσβαση στα email μου... Απολαμβάναμε πάντως μια υπέροχη, χαμένη στα σίγουρα, γαλήνη. Πίεση δεν υπήρχε, στο κάτω κάτω πώς αλλιώς θα περνούσαν τα μεσημέρια; Ετσι το βιβλίο είχε την ικανότητα να γίνεται φίλος κι αυτή ήταν η μαγεία: ένας συνδυασμός ξεκούρασης, ονειροπόλησης και αυτάρκειας.

Σήμερα, τα παιδιά που ξεκινούν το καλοκαίρι τους δεν σκέφτονται τόσο το ποια και πόσα βιβλία θα διαβάσουν. Οι γονείς συνήθως αποφασίζουν, αγοράζουν, παραδίδουν κι όλα αυτά με ένα σχετικό άγχος. Πώς θα τα κρατήσουν μακριά από το κομπιούτερ, πώς θα τα πείσουν να μην παίζουν πολλές ώρες playstatioστο σπίτι ή στο internet cafe κοντά στο εξοχικό. Μοιάζει πράγματι τρομακτικό και για τις δύο πλευρές. Σαν να είναι κάτι υποχρεωτικό που εάν δεν γίνει, θα δημιουργηθούν προβλήματα.
«Δεν διαβάζει» ακούω συνεχώς από γονείς κυρίως μεγαλύτερων παιδιών ή «δεν με νοιάζει που δεν μ' αρέσουν αυτά που διαβάζει, αρκεί που το κάνει». Σαν ατάκες απελπισίας. Αραγε θα μπορούσαμε να επαναφέρουμε στη σύγχρονη εποχή και γενιά την ηρεμία της αίσθησης ότι διαβάζω το βιβλίο μου και δεν έχω ανάγκη τίποτε άλλο;
Πρόσφατα στο Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, ο συγγραφέας και εκπαιδευτικός Βαγγέλης Ηλιόπουλος έδωσε μια διάλεξη με θέμα εάν θα πρέπει τα παιδιά να διαβάζουν το καλοκαίρι. Ηταν το έναυσμα για μια αντιπαράθεση μεταξύ ενός πιο νέου κι ενός παλαιότερου συγγραφέα παιδικών βιβλίων, του Αρη Δημοκίδη και του ίδιου του Ηλιόπουλου.
Λίγο πριν φτιάξουμε τις βαλίτσες των διακοπών, το ερώτημα είναι: Εχει νόημα να πείσουμε τα παιδιά μας να διαβάσουν και πώς θα τους μάθουμε να απολαμβάνουμε μια ενασχόληση που θα τους συντροφεύει και καλλιεργεί για μια ολόκληρη ζωή;
Πηγή: Καθημερινή (Σαντρας Βουλγαρη)