Δημόσιο για κοινωνικοποίηση

«Η ιδιωτική εκπαίδευση συνιστά μια παραπληρωματική εκπαιδευτική λειτουργία, η οποία, παραδοσιακά και πολλές φορές κατ' ευφημισμόν, στοχεύει στο να καλύψει εκπαιδευτικές ή άλλες κοινωνικού περιεχομένου απαιτήσεις των οικογενειών.

Κάποιος απευθύνεται στην ιδιωτική εκπαίδευση όταν θεωρεί ότι η δημόσια δεν ικανοποιεί τις εκπαιδευτικές ή τις κοινωνικές ανάγκες των παιδιών του ή όταν θεωρεί ότι η ιδιωτική εκπαίδευση μπορεί να συνεισφέρει με αποτελεσματικότερο τρόπο στην ακαδημαϊκή και κοινωνική πρόοδο των παιδιών του, ακόμα και όταν θεωρεί ότι η δημόσια εκπαίδευση λειτουργεί σωστά.
Προσωπικά, έχω εμπιστοσύνη στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και στον τρόπο λειτουργίας των ελληνικών σχολείων και των πανεπιστημίων, όπως έχω εμπιστοσύνη στο εκπαιδευτικό προσωπικό κάθε βαθμίδας της δημόσιας εκπαίδευσης. Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, δομικά, είναι δημοκρατικό -περισσότερο δημοκρατικό από εκπαιδευτικά συστήματα άλλων πιο «προηγμένων» χωρών- και τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι διαφυλάττει μέχρι ένα βαθμό -και πάλι συγκριτικά με άλλες χώρες- την ισότητα ευκαιριών.

Η δημόσια εκπαίδευση συνιστά κοινωνική παροχή κάθε υγιούς πολιτείας και οφείλει να είναι αυτή που οι πολίτες δικαιούνται. Είναι μέγα κοινωνικό και πολιτικό λάθος να εξαναγκάζει μια πολιτεία τους πολίτες της να στρέφονται προς ιδιωτικούς φορείς, όταν το ίδιο το κράτος δεν είναι σε θέση να τους παράσχει τις δημόσιες υπηρεσίες που δικαιούνται, ή να εξαναγκάζει τους πολίτες να στρέφονται σε συμπληρωματικές δράσεις - εξασφαλίσεις που προκαλούν σημαντική αύξηση των οικογενειακών δαπανών (φροντιστήρια, συμπληρωματική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη). Οι κρατικές ευθύνες και υποχρεώσεις κατ' αυτόν τον τρόπο μετουσιώνονται σε ατομικές και οικογενειακές ευθύνες και υποχρεώσεις. Είναι σημαντικό λάθος και ανευθυνότητα για μια συντεταγμένη κοινωνία να μεταλλάσσει τη δημόσια συλλογική ευθύνη σε ατομική».
* Αναπληρωτής καθηγητής της Κοινωνιολογίας του Σχολείου και της Εκπαιδευτικής Πράξης στο Παιδαγωγικό Φλώρινας


Αρετή Κυπραίου, ψυχολόγος, μητέρα
«Ο βασικότερος λόγος για τον οποίο επέλεξα τα δυο παιδιά μου να πηγαίνουν στο δημόσιο σχολείο της γειτονιάς τους είναι η κοινωνικοποίηση. Για τα παιδιά είναι πολύ σημαντικό να έχουν φίλους τους οποίους να τους βλέπουν και εκτός σχολείου, ειδικά μεγαλώνοντας, και αυτό είναι κάτι που επιτυγχάνεται εύκολα μόνο αν τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο κοντά στο σπίτι τους. Επίσης, πιστεύω ότι το πόσα θα μάθει ένα παιδί εξαρτάται από το ίδιο αλλά και από τον εκάστοτε δάσκαλο, τα προσόντα του οποίου όμως δεν έχουν να κάνουν με το αν εργάζεται σε ιδιωτικό ή δημόσιο σχολείο. Σαφώς και δεν παραγνωρίζω τα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει κάποιο παιδί φοιτώντας σε ένα καλό ιδιωτικό σχολείο και τα οποία πιθανόν να είναι πολλά, αλλά δεν θεωρώ ότι συγκρίνοντάς τα με αυτά ενός δημοσίου είναι σημαντικότερα».
Γιώργος Πλασσάρας, δημόσιος υπάλληλος
«Είναι γενικά παραδεκτό πως το εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδας βιώνει κι αυτό τη δική του κρίση. Ωστόσο, επέλεξα το δημόσιο σχολείο στο Ξυλόκαστρο Κορινθίας ως μαθητής, αφού τόσο η δωρεάν παροχή βιβλίων και εκπαίδευσης, όσο και η χαλαρότητα που επικρατούσε στο περιβάλλον, έδιναν το δικαίωμα της προσωπικής επιλογής στο μαθητή να διαβάσει και να επιλέξει ο ίδιος την επαγγελματική του πορεία, χωρίς να του ασκείται ιδιαίτερη πίεση από το σχολείο. Επίσης, γνωρίζοντας πως το σχολείο αποτελεί από τους πιο σημαντικούς φορείς κοινωνικοποίησης, θεωρώ σημαντικό πως άτομα που επιλέγουν το δημόσιο σχολείο γνωρίζουν την πραγματικότητα όλων των κοινωνικών στρωμάτων, μιας και συναναστρέφονται με παιδιά από διαφορετική οικονομική κατάσταση».
Μαρία Μπούζα, φετινή επιτυχούσα σε Α.Ε.Ι.
«Πέτυχα την επικείμενη είσοδό μου στο πανεπιστήμιο όντας απόφοιτη δημόσιου σχολείου στον Ασπρόπυργο το οποίο λειτουργεί κανονικά! Δεν είναι απλά κτήρια με ανθρώπους που μπαινοβγαίνουν γιατί δεν έχουν τι άλλο να κάνουν. Οι καθηγητές έχουν όρεξη να διδάξουν τα παιδιά, ενδιαφέρονται για τη βελτίωση και την επιτυχία του καθενός ξεχωριστά, ενώ ταυτόχρονα και οι μαθητές φροντίζουν μέσα στην τάξη να γίνεται δουλειά και όχι χαβαλές. Σίγουρα υπάρχουν και μειονεκτήματα, όπως η έλλειψη υποδομών και η ύπαρξη της παραπαιδείας που αποτελούν πληγές για το δημόσιο σχολείο. Η τελευταία όμως λειτουργεί ως συμπλήρωμα και όχι ως κύρια πηγή εκπαίδευσης. Ετσι, όπως μπορείτε να διακρίνετε, το δημόσιο σχολείο είναι ανοιχτό να προσφέρει γνώσεις αλλά και παιδεία. Αυτήν την αξιόλογη προσπάθειά του πρέπει να αξιοποιήσει η εκάστοτε κυβέρνηση προσφέροντας περισσότερα κονδύλια για την εκπαίδευση και δείχνοντας περισσότερο ενδιαφέρον για την επίλυση των προβλημάτων της».

Πηγή: Ελευθεροτυπία (Αργύρη Κυρίδη)