Η έντονη δυσαρέσκεια των εκπαιδευτικών για τις συνθήκες άσκησης του έργου τους αποτυπώθηκε σε έρευνα που παρουσιάστηκε, χτες, σε εκδήλωση του Κοινωνικού Πολύκεντρου της ΑΔΕΔΥ. Η έρευνα έγινε την περσινή σχολική χρονιά και δεν αποτυπώνει τις συνέπειες των αυξημένων προβλημάτων που έχουν προκύψει απ' τα μέτρα της κυβέρνησης, που έχουν επιπτώσεις και στο σχολείο. Επίσης, δε λαμβάνει υπόψη τις δραματικές συνέπειες που θα φέρει στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών το νέο σύστημα πρόσληψης που έχει νομοθετήσει η κυβέρνηση, αλλά και ο «Καλλικράτης».
Στην έρευνα απάντησαν 1.632 εκπαιδευτικοί και προκύπτουν τα παρακάτω στοιχεία:
Η μεγάλη πλειοψηφία (82%) δηλώνει ότι οι οικονομικές απολαβές δεν είναι αντίστοιχες με τις απαιτήσεις του εκπαιδευτικού έργου και το 85% δεν είναι ικανοποιημένο. Το 27% στην πρωτοβάθμια και το 32% στη δευτεροβάθμια έχει μέχρι 1.500 ευρώ μηνιαίο οικογενειακό εισόδημα, ενώ το 55% δηλώνει πως ανήκει στην κατηγορία από 1.500 έως 3.000 ευρώ.
Απ' την έρευνα φαίνεται ότι δάσκαλοι και καθηγητές καταδικάζουν τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, αφού - εκτός των άλλων - θεωρούν (με ποσοστά κοντά στο 90%) ότι επηρεάζουν το εκπαιδευτικό έργο. Μάλιστα, όπως φαίνεται και απ' τα στοιχεία, οι νέοι καθηγητές (μέχρι 10 χρόνια προϋπηρεσία) περιμένουν μέχρι 7,5 χρόνια για το διορισμό τους. Οι καθηγητές με πάνω από 10 χρόνια προϋπηρεσία περίμεναν 4,5.
Το 76% των εκπαιδευτικών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση δηλώνουν δυσαρεστημένοι από τις προπτυχιακές τους σπουδές αναφορικά με την εφαρμογή στην τάξη, 70% αναφορικά με την ψυχοπαιδαγωγική εκπαίδευση και 28% για το γνωστικό αντικείμενο. Τα αντίστοιχα ποσοστά στην πρωτοβάθμια είναι 58%, 42% και 44%. Συντριπτικά είναι τα ποσοστά δυσαρέσκειας για το συνταξιοδοτικό (κοντά στο 80%), το επίπεδο δαπανών της χώρας για την Παιδεία (πάνω από 90%), ενώ οι μισοί περίπου δεν είναι ικανοποιημένοι απ' την κτιριακή υποδομή.
Το σχολείο ως θύμα και θύτης του κεφαλαίου
Στη συζήτηση που έγινε στη διάρκεια της παρουσίασης φάνηκαν οι δύο διαφορετικοί τρόποι αντιμετώπισης του ζητήματος στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι πρόεδροι της ΑΔΕΔΥ, της ΟΛΜΕ, της ΔΟΕ μίλησαν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, για τη διαχείριση του προβλήματος, «ξεχνώντας» τις τεράστιες ευθύνες τους για τη σημερινή κατάσταση. Σε πλήρως αντίθετη κατεύθυνση ο Δ. Αγκαβανάκης, στέλεχος του ΠΑΜΕ, τόνισε ότι πρέπει να αναδειχθούν οι αιτίες των προβλημάτων. Υπογράμμισε πως το σχολείο είναι θύμα και θύτης στα χέρια της εξουσίας του κεφαλαίου. Είναι θύμα γιατί μειώνονται οι δαπάνες για την Παιδεία, γίνεται επίθεση στα εργασιακά των εκπαιδευτικών κ.α., και απ' την άλλη είναι θύτης γιατί λειτουργεί και σύμφωνα με τις επιδιώξεις του κεφαλαίου για παραγωγή φθηνού και ευέλικτου εργατικού δυναμικού. Σημείωσε ότι το ΠΑΜΕ παλεύει για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα στο σχολείο και στην εκπαίδευση, αλλά, παράλληλα, αποκαλύπτει και το ρόλο του σχολείου στο πολιτικοοικονομικό σύστημα που ζούμε.
Πηγή: Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου