Μάλιστα ες ό,τι αφορά το ειδικό βάρος της λαϊκής κυριαρχίας στο πλαίσιο της αστικής δημοκρατίας, όσον πιο μεγάλη πρόσβαση στον πλούτο, που παράγει ο ίδιος, έχει ο λαός, τόσον πιο αυτεξούσιο είναι το κράτος (του).
Κι όσο μεγαλύτερη πρόσβαση στην εκπαίδευση έχει επίσης ο λαός, τόσον και πιο παραγωγικός, αξιοπρεπής, ισχυρός, αλλά και απαιτητικός γίνεται -δύσκολα πλέον μπορεί κανείς να τον χειραγωγεί με φόβητρο τον ίδιον τον φόβο και καρώτο την προπαγάνδα...
Στη χώρα μας, θέμα οικονομικής ισχύος δεν τίθεται πια. Φρόντισε ο κ. Παπανδρέου, μετατρέποντας το πρόβλημα του χρέους σε κρίση δανεισμού να καταστήσει την Ελλάδα «κράτος φόρου υποτελές» στους δανειστές του -τους Τοκογλύφους των Τραπεζών και τους Υπατους Αρμοστές ξένων δυνάμεων.
Τώρα ήρθε η σειρά της Παιδείας -η χρόνια κρίση του εκπαιδευτικού συστήματος θα μετατραπεί με τη σειρά της σε κρίση της σχέσης του λαού με τα γράμματα...
Το έδαφος έχει από καιρό προετοιμασθεί -τα δύο κόμματα, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, με τον ίδιο ακριβώς μηχανισμό και τα δύο, με την ίδια ακριβώς ιδεολογία και τα δύο, τα 'χουν κάνει μαντάρα στην εκπαίδευση -χειρότερα δεν γίνεται- πρέπει λοιπόν τώρα, για άλλη μια φορά, να τα αλλάξουν όλα. Προς το χειρότερο. Γίνεται! Οι ίδιοι, τα ίδια και επί τα αυτά (συν τα δίδακτρα και οι ξένοι... σύμβουλοι)...
Ετσι λοιπόν, από φλουριά χάσαμε, από γράμματα χάνουμε, τι να σου κάνουν τ' άρματα; (ποια «άρματα»; -λέμε τώρα)...
Οταν ανέλαβε την εξουσία (θα έλεγα «κατέλαβε», αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία), ο κ. Γ. Παπανδρέου, αμέσως μας πληροφόρησε ότι θα συγκέντρωνε μια πλειάδα οικονομικών συμβούλων απ' το εξωτερικό να μας προκόψουν (αμετάβατο το ρήμα
αλλά στην περίπτωσή μας μεταβατικό, κατακέφαλα) -(οικονομικούς συμβούλους μάς έφερε - δεν μας έφερε ο Γιώργος, αλλά το Δ.Ν.Τ. μας το έφερε. Κατακέφαλα).
Οπως και να 'χει αυτή η ξενομανία του κ. Πρωθυπουργού, ανάλογη των κόμπλεξ ενός επαρχιώτη παλαιών εποχών προς τους τότε πρωτευουσιάνους,
- και ενοχλητικά ευρωλιγούρικη σήμερα-
δεν περιορίστηκε στους οικονομικούς συμβούλους, αλλά απλώθηκε στους αρχιτέκτονες και κάθε
άλλον που συναντούσε και συναντάει ο κ. Παπανδρέου στα ταξίδια του. Τυχάρπαστοι τύποι και σοβαροί άνθρωποι στον ίδιο ντορβά, αρκεί να είχαν ή να έχουν την τύχη να συναντηθούν με τον κ. Πρωθυπουργό. Σε ένα γυμναστήριο, σε ένα λιμάνι, σε ένα αεροδρόμιο, σε ένα ταξίδι
αρκετούς απ' όσους συναντά ο κ. Πρωθυπουργός τούς προσλαμβάνει ως συμβούλους
για ό,τι να 'ναι
όπου να 'ναι
έτσι ως έτυχε
χύμα, έλα εδώ εσύ κι εσύ κι εσύ.
Αμισθοι σύμβουλοι τύπου κλόουν Σκιόπα (δεν τον κάνουν έμμισθο μπας και κλείσει το στόμα του), έμμισθοι, τυπικοί και άτυποι συνωστίζονται γύρω απ' τον κ. Πρωθυπουργό, «του βάζουν ιδέες», ιδέες
που τον έχουν ενθουσιάσει από την πρώτη συνάντηση μαζί τους. Οπως προ ολίγου καιρού, όπου σε ένα απ' τα ταξίδια του (εκείνο προς την Ινδία), ο κ. Παπανδρέου (κατά τη δική του αφήγηση) συνάντησε έναν Κύπριο, λέει, κι έναν Ελληνοαμερικανό, κουβέντιασαν και -ως εξ ενοράσεως τύπου Σαούλ καθ' οδόν προς Δαμασκόν- ο κ. Πρωθυπουργός συνέλαβε τις πρώτες του ιδέες για τις μεταρρυθμίσεις στην... εκπαίδευση!
Εσι απλά! στο ό,τι ακούει, ό,τι του 'ρχεται, ό,τι να 'ναι! (Αν και παίζει το ενδεχόμενο της κρυπτομνησίας, ορισμένες γαρ απ' αυτές τις ιδέες τις έχει από παλιά ο γιος του Ανδρέα).
Κι επειδή με τους μάνατζερ για την οικονομία προκόψαμε, ο κ. Παπανδρέου άρχισε να μαζεύει κι άλλη νέα «επιτροπή σοφών» και διεθνών σωτήρων
για την αναμόρφωση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Ο κ. David Naylor καθηγητής Ιατρικής στον Καναδά, ο κ. Lap-Chee Tsui απ' το Χονγκ Κονγκ καθηγητής Βιολογίας, ο κ. Patrick Aebisher, νευροεπιστήμων, και καμμιά δεκαριά ακόμα εμπειρογνώμονες (;) θα έρχονται να αξιολογούν τα ελληνικά ΑΕΙ, τους καθηγητές, τα ερευνητικά προγράμματα και τις χρηματοδοτήσεις...
Η ταπεινωτική αυτή ξενομανία, αυτό το κόμπλεξ κατωτερότητος, ουδεμία σχέση έχει με την αξιοποίηση της διεθνούς εμπειρίας στα εκπαιδευτικά πράγματα, αλλά με ένα ακόμα επικοινωνιακό σώου
που θα συγκαλύψει την υποβάθμιση της εκπαίδευσης σε υποχείριο ου μην και υποπόδιο των εταιρειών, των (δύο) κομμάτων και των πλουσίων, οι οποίοι
σε συνδυασμό με την εμπλοκή διάφορων «βλαχοσυμπέθερων» απ' τις «τοπικές κοινωνίες» στη διοίκηση των σχολών, μάλλον προοιωνίζονται όλοι μαζί μπάχαλο -ακόμα πιο μπάχαλο- τα πράγματα στην Παιδεία.
Κωμωδία.
Συχνά όμως η τραγωδία ανεβαίνει επί σκηνής υπό την δορά της κωμωδίας...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 1.Χ.2010 stathis@enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου