Αν οι υπεύθυνοι στο υπουργείο παιδείας και στην κυβέρνηση είχαν τη μύτη του Πινόκιο λέτε να σταματούσαν τα ψέματα;

Χρήστου Κυργιάκη

Φαίνεται ότι το τελευταίο διάστημα όλα τα στελέχη της κυβέρνησης έβαλαν σκοπό να μας αποδείξουν ότι στερούμαστε στοιχειώδους νοημοσύνης  ή να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είμαστε ανόητοι.

Η κυρία Διαμαντοπούλου σε συνέντευξή της στο «Έθνος της Κυριακής» ξαναβρίσκει τη φόρμα της και μας αιφνιδιάζει για μία ακόμη φορά δηλώνοντας ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που δήλωνε η ίδια και η κυβέρνησή της πριν από μερικούς μήνες.

Δημοσιογράφος: Μια τελευταία ερώτηση: οι προσλήψεις δασκάλων και καθηγητών θα υπαχθούν στην αναλογία 1 προς 5 ή θα εξαιρεθούν;

Άννα Διαμαντοπούλου: Υπάγονται όλοι στο 5 προς 1. Στο χώρο της παιδείας είχαμε και πέρσι πολύ μεγάλο αριθμό συνταξιοδοτήσεων και θέλω να σας υπενθυμίσω ότι πέρσι έγινε μια τεράστια αναδιάρθρωση στο ανθρώπινο δυναμικό, ώστε να μπορέσουμε με 20.000 κενά να λειτουργήσουν τα σχολεία και να είναι οι δάσκαλοι στις θέσεις τους. Αυτό θα προσπαθήσουμε και του χρόνου. Θα αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες με το υπάρχον ανθρώπινο δυναμικό και θα υπάρξουν προσλήψεις σε αναλογία με τον αριθμό των συνταξιοδοτήσεων.

Στο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης προβλεπόταν ρητά η εξαίρεση της αναλογίας 1 προς 5 για τις προσλήψεις στους χώρους παιδείας και υγείας για τους οποίους θα ίσχυε η αναλογία 1 προς 1. Ήταν κάτι το οποίο χρησιμοποιούσαν όλοι στην κυβέρνηση για να δείξουν ότι το κοινωνικό της προφίλ παραμένει αλώβητο παρά τα μέτρα που πάρθηκαν με αφορμή την κρίση. Βέβαια, και στις προσλήψεις των μόνιμων εκπαιδευτικών για το 2010 όχι μόνο δεν τηρήθηκε σε καμιά περίπτωση η αναλογία 1 προς 1, αφού προσέλαβαν 2.800 μόνιμους εκπαιδευτικούς για να καλύψουν 20.000 , αλλά ούτε καν η αναλογία 1 προς 5.

Και να σκεφτεί κανείς ότι τα 20.000 κενά το υπουργείο, διά στόματος υπουργού, υφυπουργών και λοιπών υπεύθυνων στελεχών τα αμφισβητούσε σφόδρα ενώ η υφυπουργός, σε συναντήσεις με τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς, δήλωνε πως η αναλογία 1 προς 1 θα εφαρμοστεί από του χρόνου. Προφανώς ήξερε ότι εκείνη τη στιγμή έλεγε ψέματα. Αν δεν το ήξερε και πίστευε στην ορθότητα των όσων δήλωνε είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα.

Στο πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης δεν αναφέρεται πουθενά ότι οι μετατάξεις στο δημόσιο τομέα θα θεωρούνται ως προσλήψεις. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι , οι προσλήψεις σε μόνιμους εκπαιδευτικούς του χρόνου θα είναι, πρακτικά, μηδενικές.

Με βάση τα όσα ισχυρίζεται η υπουργός παιδείας στη συνέντευξή της, τα κενά του χρόνου στα σχολεία, που θα είναι τουλάχιστον τα ίδια με τα φετινά, θα αντιμετωπιστούν με τον ίδιο τρόπο όπως και φέτος.

 Μόνο που «αντιμετώπιση» για το υπουργείο σημαίνει προσλήψεις αναπληρωτών, όλων των ειδών, και ωρομισθίων, σημαίνει καταργήσεις τμημάτων και σχολείων, σημαίνει συγχώνευση σχολικών μονάδων, σημαίνει τριαντάρια τμήματα, σημαίνει κατάργηση της ενισχυτικής διδασκαλίας και της πρόσθετης διδακτικής στήριξης, σημαίνει μετακίνηση και περιπλάνηση εκπαιδευτικών σε δύο και τρία σχολεία της ίδιας ή και διαφορετικής πόλης, σημαίνει τρίχρονη υποχρεωτική παραμονή-τιμωρία για τους νεοδιόριστους χωρίς κανένα λόγο και αιτία.

 Όλα αυτά μπορεί να συνιστούν «αντιμετώπιση» για το υπουργείο, την κυβέρνηση και την παρέα της, αλλά για τους μαθητές, τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς συνιστούν πλήρη υποβάθμιση και απαξίωση για τα δημόσια σχολεία οι οποίες, σε συνδυασμό με την αξιολόγηση και την εφαρμογή του «Καλλικράτη» θα οδηγήσει στο γκρέμισμα του οικοδομήματος της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης.

 Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τη δραστική μείωση των μισθών και επιδομάτων, την εκμηδένιση των δώρων και την κατάργηση, όπως ακούγεται, του επιδόματος εξωδιδακτικής απασχόλησης (288 ευρώ περίπου) των εκπαιδευτικών, τότε μιλάμε για δραματική μισθολογική κατάσταση η οποία θα οδηγήσει μεγάλη μερίδα εκπαιδευτικών, στα όρια της φτώχειας και της ανέχειας. Μιλάμε για αιτία «πολέμου» με τις πολιτικές που μας οδηγούν σε οικονομικό αδιέξοδο.

 Με όλα αυτά θεωρούν στο υπουργείο παιδείας και στην κυβέρνηση ότι αντιμετώπισαν για φέτος και θα αντιμετωπίσουν και του χρόνου τα προβλήματα της παιδείας.

 Ποια είναι η πραγματικότητα, τη βιώνουμε καθημερινά όλοι όσοι ζούμε στις σχολικές αίθουσες. Μέχρι χθες εξακολουθούσαν να διορίζονται συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί και έπεται συνέχεια. Οι αναπληρωτές παραμένουν ακόμη απλήρωτοι διότι προέχει να πληρωθούν πρώτα οι επενδυτές-δανειστές μας.

 Και να σκεφτεί κανείς ότι από το 2004 μέχρι και το 2009 ο τραπεζικός τομέας στη χώρα μας εμφάνισαν κέρδη 13 δις ευρώ.

 Την ίδια στιγμή ο «πολύς» Σερβάζ Ντερούζ, εκπρόσωπος της Κομισιόν στην τρόικα, σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» δηλώνει ανυποψίαστος για το ενδεχόμενο απολύσεων στο δημόσιο.

 «Δεν συζητήσαμε απολύσεις στο δημόσιο τομέα. Εκτιμάται ότι ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα είναι πολύ μεγάλος και αναποτελεσματικός. Πρέπει να γίνει μικρότερος και πιο αποδοτικός». Τι μας λέει λοιπόν ο «φίλτατος» Σερβάζ; Μπορεί να μην έγιναν συζητήσεις για απολύσεις (καλά μη ζορίζεσαι, σε πιστέψαμε) αλλά απολύσεις πρέπει να γίνουν και …θα γίνουν.

 Στην ίδια συνέντευξη γίνεται εμφανής στόχος και το καϋμένο το εφάπαξ, το αποκούμπι των δημοσίων υπαλλήλων που περίμεναν μ’ αυτό να βουλώσουν καμιά «οικονομική» τρύπα είτε δική τους είτε των παιδιών τους.

 «Δεν το συζητήσαμε το θέμα (της κατάργησης ή της περικοπής του εφάπαξ) επισήμως στις διαπραγματεύσεις. Σε σχετική κουβέντα μάς είπαν ότι δεν είναι νομικά δυνατόν να καταργηθεί ή να περικοπεί. Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια ή όχι. Προσωπικά βρίσκω λίγο περίεργη τη διαδικασία. Αν μου πουν ότι δεν είναι δυνατόν νομικά, δεν θα το προχωρήσω περαιτέρω».

 Εντάξει αγαπητέ μας Σερβάζ, το πήραμε το μήνυμα. Το εφάπαξ μπήκε στο στόχαστρο των αρπακτικών της τρόικας. Αφού για σας το πρόβλημα είναι μόνο νομικό είμαστε σίγουροι ότι θα βρείτε μία φόρμουλα για να πετύχετε το στόχο σας, εσείς και όσοι σας ακολουθούν γλείφοντάς σας ποικιλοτρόπως. Για μας όμως το πρόβλημα είναι πολιτικό, ιδεολογικό και κυρίως πρόβλημα επιβίωσης. Εσείς, καλέ μας Σερβάζ μπορεί να πληρώνεστε αδρά για να εξοντώνεται οικονομικά και ηθικά ανθρώπους εξασφαλίζοντας έτσι σε σας και στα αφεντικά σας μακροχρόνια κυριαρχία, εμείς όμως βλέπουμε τα πράγματα με άλλη οπτική γωνία. Θα προτιμούσαμε, για παράδειγμα τη διαγραφή όλων των χρεών προς τους δανειστές μας, αφού αυτά ούτως ή άλλως έχουν πληρωθεί και με το παραπάνω και τη μεταφορά ενός μεγάλου μέρους των τεράστιων κερδών των τραπεζών, των επιχειρήσεων και των εφοπλιστών προς τους πολίτες  αυτής της χώρας που έτσι κι αλλιώς το δικαιούνται αφού αυτοί έχουν παράξει όλο αυτόν τον πλούτο.

 Βλέπετε στην κυβέρνηση επέλεξαν, εκτός από τους ίδιους, να ζητήσουν και τη συνδρομή των «φίλων και εταίρων μας» για να μας πείσουν για την ανάγκη να τους αφήσουμε να μας εξοντώσουν με τη συγκατάθεσή μας.

 Μαζί με μας ακολουθούν οι Ιρλανδοί, οι Πορτογάλοι, οι Ισπανοί και όσοι άλλοι θεωρούνται εύκολη λεία για τα αρπακτικά της τρόικας.

Πολύ σύντομα θα καταλάβουν ότι λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Το οσμίζονται, το περιμένουν και ετοιμάζονται γι΄αυτό.

Εμείς;