Άλλαξε ο Μανωλιός…. στου κουφού την πόρτα, (όντως θέλουν να μην μπορούμε να βγάλουμε νόημα)

Χρήστου Κυργιάκη

Τα λέγαμε όταν ξέσπασε το σκάνδαλο του Βατοπεδίου, τα ξαναλέγαμε όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με τη Siemens, τα είχαμε πει όταν το σκάνδαλο με τα δομημένα ομόλογα προκαλούσε σεισμικές δονήσεις στο πολιτικό μας σύστημα.

Κανένας δεν θα πάει φυλακή, τα αδικήματα θα παραγραφούν και τα δύο κόμματα, ΠαΣοΚ και ΝΔ θα κλαψουρίζουν για την εξέλιξη της υπόθεσης φορτώνοντας ευθύνες οι μεν στους δε.

Βουλευτής του ενός από τα δύο μεγάλα κόμματα δήλωνε σε ραδιοφωνικό σταθμό, γεμάτος οδύνη, πως η δημόσια διαπόμπευση και ο καταλογισμός πολιτικών ευθυνών για έναν πολιτικό είναι χειρότερη από την ποινική του δίωξη!

Τότε να ισχύσει το ίδιο για όλους τους πολίτες αυτής της χώρας. Να παραγράφονται τα αδικήματά τους, να ανακοινώνονται δημοσίως τα ονόματα όσων έχουν παρανομήσει αλλά να μην δικάζεται κανένας. Σε τι διαφέρουν, δηλαδή, τα ποινικά αδικήματα όταν διαπράττονται από βουλευτές σε σχέση με τα ίδια αδικήματα όταν διαπράττονται από τους απλούς πολίτες;

Οι βουλευτές με τη συμπεριφορά τους εδώ και πολλά χρόνια είναι σαν να προτρέπουν τους ιθαγενείς πολίτες αυτής εδώ της χώρας να βρουν τρόπους να τη βγάζουν καθαρή όπως κάνουν κι εκείνοι, παρακάμπτοντας, ουσιαστικά, τους νόμους που ισχύουν για όλους τους υπόλοιπους.

Είναι τυχαίο το γεγονός ότι κανένας βουλευτής ή υπουργός δεν μπήκε ποτέ φυλακή;

Πολιτικές ευθύνες μπορεί να αποδόθηκαν, φυλακή όμως δεν μπήκε κανένας.

Αν κάποιος πολιτικός υπολογίζει όντως τη δημόσια διαπόμπευση και τη λαϊκή κατακραυγή τότε προσέχει τις παρέες του και φροντίζει να μην συμμετέχει σε σκάνδαλα. Αν λερώσει τη φωλιά του τότε, συγνώμη αλλά, την έχει γραμμένη την κοινωνία στα παλαιότερα των υποδημάτων του.

Η δημοκρατία τους απογυμνώνεται. Όλοι αυτοί που αποτελούν το πολιτικό και  οικονομικό κατεστημένο, κλέβουν τον πλούτο των πολιτών και τον μετατρέπουν σε ανυπολόγιστη χλιδή.

Φρόντισαν βήμα το βήμα να αδρανοποιήσουν το συνδικαλιστικό κίνημα μετατρέποντας τις ηγεσίες τους σε μέρος τους πολιτικού συστήματος. Έντυσαν τις ηγεσίες αυτές με ακριβά κοστούμια και τις κάθισαν σε βουλευτικά και υπουργικά έδρανα. Έτσι οι συνδικαλιστές, από διεκδικητές έγιναν συνδιαχειριστές. Οι πολίτες, βλέποντας την μετάλλαξη των συνδικαλιστών σε αναπόσπαστο τμήμα του πολιτικού κατεστημένου, έχασε την εμπιστοσύνη του στη συλλογική δράση και μπήκε ακόμη πιο βαθιά στο περιθώριο υιοθετώντας ταυτόχρονα την αντίληψη, της ανάθεσης σε τρίτους για την επίλυσης των προβλημάτων τους.

Το αποτέλεσμα είναι, κανένας, από όσους θα έπρεπε, να μην ασχολείται με την νεαρή υπάλληλο γνωστής αλυσίδας καταστημάτων καφέ η οποία πληρώνεται με 32 ευρώ για εργασία 9 ωρών και μάλιστα ανασφάλιστη. Και φυσικά δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας.

Όπως, επίσης, δεν ασχολείται κανένας με την υπάλληλο γνωστού πολυκαταστήματος βρεφικών ειδών ή οποία εργάζεται ως ωρομίσθια και πληρώνεται με 650 ευρώ μηνιαίως. Μη μπορώντας να τα βγάλει πέρα, επέστρεψε στο πατρικό της όπου συγκατοικεί αυτή και το παιδί της, μαζί με τους γονείς της για να μπορεί με τα ενοίκια του σπιτιού της να αποπληρώνει το δάνειο που πήρε για να το αγοράσει. Και φυσικά δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας.

Κάπως έτσι οι εργοδότες ξεπερνάνε την κρίση η οποία ποτέ δεν άγγιξε τους ίδιους. Δεν σταμάτησαν να κερδίζουν, απλώς μπορεί τώρα να κερδίζουν λιγότερα. Όταν τα κέρδη τους ήταν μεγάλα δεν μοιράστηκαν ούτε ψίχουλο με τους εργαζόμενους που παρήγαγαν αυτά τα κέρδη.

Θεωρούν απολύτως φυσιολογικό(;) να μοιράζονται τις ζημιές με τους εργαζόμενους και να κρατάνε για τον εαυτό τους όλα τα κέρδη.

Και μέσα σε όλα αυτά ο Θόδωρος Πάγκαλος ξαναχτύπησε με συνέντευξή του στον φίλο του (υπήρξαν και οι δύο εκλεκτοί καλεσμένοι της λέσχης Bilderberg) Αλέξη  Παπαχελά, θέλοντας να προλάβει τα χειρότερα για κείνον και την κυβέρνηση με αφορμή τις δηλώσεις – αναλύσεις που είχε κάνει για τους δημόσιους υπαλλήλους.

Έπεσαν όλοι πάνω στον Πάγκαλο με διαθέσεις άγριες, σύντροφοί του από το ΠαΣοκ αλλά και εχθροί του (λέμε τώρα) από τη ΝΔ.

Βρήκαν την αιτία της κυβερνητικής ανικανότητας οι μεν και της αντιπολιτευτικής ανικανότητας, οι δε.

Λες και δεν φταίνε οι πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση και υποστηρίζει η αντιπολίτευση αλλά ο χειμαρώδης Πάγκαλος που «έχει το δικό του τρόπο να εκφράζεται». Ξεχνάνε ότι ο Πάγκαλος εξέφρασε μεγαλόφωνα και βιαστικά την πρόθεση της κυβέρνησης να φορτώσει την κακή οικονομική κατάσταση της χώρας στους πολίτες και όχι στις πολιτικές που ακολουθήθηκαν εδώ και τριάντα χρόνια.

Εννοείται πως συνεχίζεται η κατάθεση νομοσχεδίων, τροπολογιών και διαφόρων άλλων νομοθετημάτων που ανατρέπουν τελείως τα δεδομένα που ίσχυαν μέχρι τώρα.

Παιδεία και υγεία γκρεμίζονται «χάριν οικονομίας», ασφάλιση και συντάξεις θυσιάζονται, για τα μάτια της τρόικας.

Έχουν το θράσος να κατηγορούν, για καταστροφολογία, όποιον διαφωνεί μαζί τους, εκείνοι οι οποίοι κατέστρεψαν όλα όσα είχαν κερδίσει οι εργαζόμενοι τον προηγούμενο αιώνα.

Βιάζονται πολύ για να προλάβουν κάτι το οποίο μάλλον δεν θα είναι και ότι καλύτερο για τους πολίτες. Το μόνο που φαίνεται να μην υπολογίζουν τόσο είναι η αντίδραση του κόσμου. Όμως, όποια κυβέρνηση προσπάθησε να παίξει με τις αντοχές και τις ανοχές των πολιτών αποδείχτηκε, ιστορικά, ότι διέπραξε μεγάλο λάθος. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί ο ξεσηκωμός των πολιτών στην Τυνησία.

 Άντε και στα δικά μας.