Stage: Στη «διαδρομή» μεταλλάχθηκαν σε ρουσφέτια

Η θρυαλλίδα που άναψε τη μεγάλη φωτιά των παιδιών που εγκλωβίστηκαν στα προγράμματα «stage» άναψε το περασμένο φθινόπωρο. Αν και τα τελευταία χρόνια υπήρχαν πολλά δημοσιεύματα και καταγγελίες γύρω από τα συγκεκριμένα προγράμματα, αναδύθηκε στην κορυφή της επικαιρότητας και της πολιτικής αντιπαράθεσης, λόγω της κεκτημένης ταχύτητας με την οποία, αμέσως μετά την προκήρυξη των εθνικών εκλογών, το πελατειακό σύστημα που είχε στηθεί γύρω και μέσα στον ΟΑΕΔ επιχείρησε, παρατύπως, να τοποθετήσει ανέργους σε δημόσιους οργανισμούς. Λίγες μόνο ημέρες μετά την προκήρυξη αποκαλύπτεται ότι κούτες με επιλεγμένα ονόματα μεταφέρονταν βράδυ από τα γραφεία διαλογής του Οργανισμού για να διανεμηθούν σε Οργανισμούς, δήμους, νομαρχίες, Ταμεία, φυλακές.
Έως τότε δεκάδες χιλιάδες νέοι άνεργοι είχαν γνωρίσει την «εργασιακή εμπειρία» μέσω αυτού του τύπου «ενεργητικών πολιτικών» του υπουργείου Απασχόλησης, αντισταθμίζοντας τον πενιχρό μηνιαίο και ανασφάλιστο μισθό των 430 ευρώ με μια προσδοκία πιθανής μονιμότητας στο Δημόσιο. Εξ αυτών, κάποιοι είχαν κάθε λόγο να ελπίζουν σε μονιμότητα. Κυρίως όσοι είχαν πολλαπλές ανανεώσεις των 12μηνων ή 18μηνων συμβάσεων. Αρκεί να μεσολαβούσε ένα δεκαήμερο διακοπής και να άντεχαν τον ρόλο που τους απέδιδε το σύστημα όταν τους τοποθετούσε σε μια θέση εργασίας που έμοιαζε με αυτό που συμβολίζει το «παιδί για όλες τις δουλειές».

Τα «stage» πρωτοεμφανίζονται στα μέσα της δεκαετίας του ’90 ως μία ακόμη δράση του ΟΑΕΔ για την αντιμετώπιση της ανεργίας των νέων. Επιδοτούνται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο στο οποίο «θριαμβεύει» η ιδέα των αποκαλούμενων «ενεργητικών πολιτικών» απασχόλησης. Στην Ελλάδα, υπό μία έννοια τα προγράμματα αυτά διαφημίζονταν και από τους τότε υπουργούς Εργασίας του ΠΑΣΟΚ ως εργαλεία για να αποκτήσουν οι νέοι -μέσω της εξάσκησης σε ιδιωτικές και δημόσιες επιχειρήσεις- την αναγκαία «απασχολησιμότητα». Ομως, πολύ γρήγορα, από προγράμματα μαθητείας περιορισμένης διάρκειας (όπως, άλλωστε, παρέμειναν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες) μετατρέπονται σε ρουσφετολογικό αντιστάθμισμα μιας εκλογικής πελατείας, η οποία, όσο αυξανόταν η ανεργία των νέων και δη των πτυχιούχων, τόσο πιο πολύ ασφυκτιούσε από την ισχύ του νόμου Πεπονή και των εμποδίων για διορισμούς στο Δημόσιο που έθεταν οι διαδικασίες ΑΣΕΠ. Ετος 2004 και τα «stage» αναδεικνύονται σε μοναδική ευκαιρία στα χέρια του πελατειακού συστήματος, κυρίως μετά την ανάδειξη της Ν.Δ στην εξουσία. Τώρα πια χρειάζεται μόνο ένα πρόγραμμα του ΟΑΕΔ και μια έγκριση χρηματοδότησης από τις Βρυξέλλες. Αλλωστε η Κομισιόν συναινεί, για πολύ καιρό δεν θέτει προσκόμματα ή κάνει ότι δεν καταλαβαίνει. Υποτίθεται ότι μη γνωρίζοντας τις πολλαπλές και παράτυπες ανανεώσεις των προγραμμάτων συνεχίζει να χρηματοδοτεί προγράμματα μέχρι και το καλοκαίρι του 2009. Για πρώτη φορά ανάβει «κόκκινο» στις Βρυξέλλες που καθυστερούν την έγκριση χρηματοδότησης 150 εκατ. ευρώ. Μέχρι το φθινόπωρο η φωτιά θα έχει ανάψει για τα καλά...
Πηγή: Καθημερινή (Χριστινας Kοψινη)