Απειθαρχία στα αγγλικά

Θυμίζοντας λίγο από Γαλλία, Ελλάδα και Ιρλανδία, 50.000 φοιτητές έστειλαν ηχηρό μήνυμα στον Κάμερον

Ηταν η πρώτη ευκαιρία για το φοιτητόκοσμο και τους εργάτες της βρετανικής πρωτεύουσας να εκφράσουν τα αληθινά τους αισθήματα για τα εξοντωτικά μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης Κάμερον.

Οι περικοπές των δαπανών για την παιδεία και ο τριπλασιασμός των διδάκτρων έδωσαν το σύνθημα της επίθεσης εναντίον της κυβέρνησης. Γι' αυτό και η μαζική παρουσία των 50.000 διαδηλωτών στο Λονδίνο, την περασμένη Τετάρτη, ξέφυγε από τη νόρμα της συντεταγμένης και πειθαρχημένης βόλτας ανά τους δρόμους, και παρασύρθηκε στα μοτίβα των ανεξέλεγκτων μορφών πολιτικής διαμαρτυρίας που βάζουν φωτιές για να φωτίσουν τα αιτήματά τους. Σχεδόν τέσσερις μήνες μετά την ανακοίνωση του αυστηρού προγράμματος δημοσιονομικής λιτότητας στη Βρετανία, περίοδος που παρήλθε χωρίς να αφυπνιστεί το βρετανικό φλέγμα, τελικά η σιωπή έσπασε με τρόπο που εξέπληξε την αστυνομία αλλά και τον κατεστημένο συνδικαλισμό που «δεν περίμενε τόσο κόσμο». Η Εθνική Φοιτητική Ενωση (NUS) που είχε καλέσει σε πορεία τον φοιτητόκοσμο, όταν είδε τις συμπλοκές με την απροετοίμαστη αστυνομία και τις καταλήψεις των κεντρικών γραφείων των Τόρις στο Μίλμπανκ, έσπευσε να δηλώσει την απερίφραστη καταδίκη της, όπως ακριβώς έκανε σχεδόν ταυτόχρονα και ο πρωθυπουργός Ντέιβντ Κάμερον από τη Σεούλ όπου βρίσκεται σε επαγγελματικό ταξίδι.

Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκε και ο λονδρέζικος τύπος, που έγραψε ότι «οι αναρχικοί έκλεψαν μια καθαρή διαμαρτυρία της μεσαίας αστικής τάξης». Για τους αντικειμενικούς παρατηρητές τα γεγονότα ήταν άλλα: οι απείθαρχοι νέοι που φωτογραφήθηκαν σπάζοντας και εισβάλλοντας, αποτελούσαν το ριζοσπαστικοποιημένο κομμάτι της νεολαίας, που αντιλαμβάνεται ότι μόνο το δύο τοις εκατό των πλουσίων Βρετανών θα διατηρήσουν το δικαίωμα στη μόρφωση και σε ό,τι συνεπάγεται αυτό. Οι μεγάλες περικοπές στις κρατικές δαπάνες για την παιδεία και ο τριπλασιασμός των διδάκτρων με την πρόβλεψη ότι όσοι δεν έχουν, θα σπουδάσουν με δάνεια από τράπεζες που θα τα αποπληρώσουν μετά την αποφοίτησή τους, απλώς προεξοφλεί υπερχρεωμένους πτυχιούχους ανέργους -και κανείς δεν θέλει ένα τέτοιο μέλλον. Γι' αυτό και «οι ταραχές που άρχισαν από ένα μικρό αριθμό διαδηλωτών γρήγορα έγιναν μαζικός τρόπος έκφρασης της οργής χιλιάδων νέων και εργατών».

Θυμίζοντας λίγο από φλεγόμενα γαλλικά προάστια, λίγο από Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία των μαζικών διαδηλώσεων, η προχθεσινή λονδρέζικη εμπειρία δίκαια θεωρήθηκε ως απαρχή των κινητοποιήσεων και στη Βρετανία, όπου κι εκεί όπως παντού, τα εξοντωτικά αντιλαϊκά μέτρα λιτότητας προκαλούν «πρωτόγνωρη κοινωνική αστάθεια που απειλεί την πολιτική σταθερότητα και την κοινωνική συναίνεση». Εν αναμονή νέων, επερχόμενων ταραχών, η βρετανική κυβέρνηση ζήτησε από τη Σκότλαντ Γιάρντ να ερευνήσει τις αιτίες για τα πλημμελή αστυνομικά μέτρα. Σε μια χώρα σαν τη Βρετανία με 4,2 εκατομμύρια κάμερες που παρακολουθούν τους πολίτες και με 216 ιδιωτικές εταιρείες που επεξεργάζονται τα δεδομένα που εξάγονται από τις κάμερες, αποδεικνύεται πόσο αναποτελεσματική είναι η καταστολή μπροστά στην αυθόρμητη μαζική ανυπακοή. Κι αυτό υπήρξε το πιο ανησυχητικό δίδαγμα.

Την παθητική στρατηγική της «πολιτικής επιρροής» επί της κυβέρνησης προς επίτευξη των στόχων τους ακολουθούν οι φοιτητικές ενώσεις στη Βρετανία. Για τις αθετήσεις υποσχέσεων στο θέμα της Παιδείας, οι φοιτητές στο Λονδίνο προτίμησαν τον παραδοσιακό τρόπο: «καταγγελία» απευθείας στα γραφεία των υπευθύνων.

Πηγή: Ελευθεροτυπία (Αχιλλέα Φακατσελη)