Μαθήματα ανθρωπιάς

Το σχολείο «Θεοτόκος» προσφέρει εκπαίδευση υψηλού επιπέδου και διά βίου προσωπική και επαγγελματική υποστήριξη σε παιδιά και νέους με νοητική υστέρηση και άλλες αναπτυξιακές ανεπάρκειες. Πρόκειται για μια όαση στην Ελλάδα της παρακμής.

Φοίτησα στο σχολείο για παιδιά με νοητική υστέρηση "Θεοτόκος". Εκεί τέλειωσα το δημοτικό και τα εργαστήρια βιβλιοδεσίας και έμαθα να είμαι συνεπής στη δουλειά μου και να συνεργάζομαι καλά με τους συναδέλφους μου. Μετά ξεκίνησα μαθητεία στη βιβλιοθήκη ενός κρατικού ιδρύματος και μετά με έκαναν μόνιμο υπάλληλο. Από τότε μέχρι σήμερα είναι συνεχώς δίπλα μου οι άνθρωποι του "Θεοτόκος". Αυτοί με βοηθούν να λύσω προβλήματα που έχω στη δουλειά  μου αλλά και στην προσωπική μου ζωή. Θα ήθελα να σας πω πόσο έχει αλλάξει η ζωή μου από τότε που άρχισα να δουλεύω. Εχω τα δικά μου χρήματα και μπορώ να επιλέγω πώς θα τα χρησιμοποιήσω. Εχω τους φίλους μου και κανονίζω μαζί τους τι θα κάνω όταν έχω χρόνο. Κάνω δηλαδή πράγματα και ζω κι εγώ όπως όλοι οι άνθρωποι. Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσαν να δουλέψω. Ετσι, απέδειξα πόσο καλά μπορώ να τα καταφέρω».

Ολες οι ηλικίες. Στη «Θεοτόκο» φοιτούν παιδιά και νέοι 3-25 ετών

Είναι πολύ ωραία για να είναι ελληνικά, κι όμως είναι αληθινά, αυτά που αφηγείται ο απόφοιτος του Κέντρου Ειδικής και Επαγγελματικής Κατάρτισης «Θεοτόκος». Χιλιάδες παιδιά και νέοι με νοητική υστέρηση και άλλες αναπτυξιακές ανεπάρκειες έχουν φοιτήσει δωρεάν σε αυτό το υποδειγματικό μη κερδοσκοπικό σχολείο, που βρίσκεται στον Δήμο Ιλίου. Τα έσοδα του σχολείου προέρχονται από εισφορές ασφαλιστικών ταμείων, χορηγίες ευεργετών, κρατική επιχορήγηση και πώληση προϊόντων που παράγουν οι μαθητές.

Παράγουν καλλιτεχνήματα
Πολλές από τις χριστουγεννιάτικες κάρτες και τα διακοσμητικά αντικείμενα που κυκλοφορούν στην αγορά αυτές τις ημέρες είναι φτιαγμένα από τους μαθητές του σχολείου «Θεοτόκος». Επίσης, το σχολείο τροφοδοτεί συνέδρια και εκδηλώσεις με έτοιμα φαγητά, τα οποία έχουν παρασκευαστεί σε συνθήκες καθαριότητας φαρμακευτικού εργαστηρίου. Τροφοδοτεί επίσης το εμπόριο με είδη δώρων και γάμου, κεντήματα και υφαντά, μικροέπιπλα και ελαφρές ξυλοκατασκευές, λιθογραφίες και μεταξοτυπίες, κηπευτικά και ελαιουργικά προϊόντα. Τα εργαστήρια του σχολείου που παρέχουν τις αντίστοιχες ειδικότητες είναι «αμέτρητα» και προσαρμοσμένα σε διάφορα επίπεδα λειτουργικών δυνατοτήτων. Ειδικά στις χειρονακτικές δραστηριότητες μερικοί μαθητές είναι εξαιρετικοί τεχνίτες και αρκετές φορές είναι συγκινητικές οι επιτυχίες και τα κατορθώματά τους. Πολλοί από αυτούς θα μπορούσαν σίγουρα να αξιοποιηθούν σε θέσεις χρήσιμες στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο, αλλά δυστυχώς η Ελλάδα είναι απελπιστικά πίσω σε αυτούς τους τομείς.

Μια δασκάλα μού είπε ότι συχνά κάνει την ερώτηση στον εαυτό της: «Αν τύχαινε και σε μένα ένα παιδί με νοητική υστέρηση, τι θα έκανα; Δεν υπάρχει τίποτα δεδομένο στη ζωή. Μαθαίνω από τους μαθητές μου την ταπεινότητα και την ευγνωμοσύνη για τη ζωή. Μερικοί δεν ξέρουν να μιλούν, αλλά τους ακούω καθαρά μέσα από τα χέρια και τα έργα τους. Τα νοητικά αδύναμα άτομα έχουν πλούσια συναισθηματική νοημοσύνη και όταν χαίρονται το απολαμβάνουν με όλη τους την ψυχή. Κάποια όμως νιώθουν τη διαφορετικότητά τους και υποφέρουν. Υποφέρουν πιο πολύ εκείνα που δεν έχουν στήριγμα. Το μόνο που ζητούν από εμάς είναι να τα αποδεχτούμε. Τα συγκινεί η αποδοχή μας και το δείχνουν με κάθε τρόπο. Η ζωή όλων των ανθρώπων είναι ένας αγώνας για την αποδοχή, πολύ περισσότερο των ατόμων με νοητική υστέρηση. Η απόρριψη τα απειλεί και τα εξοντώνει».

Δεν διαθέτουν ικανή πονηριά τα άτομα με νοητική υστέρηση για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής όπως οι υπόλοιποι άνθρωποι. Οι εξαντλητικοί ρυθμοί της σύγχρονης εποχής τα εξουδετερώνουν και τα καθιστούν έρμαια της τραχύτητας και της υστεροβουλίας που χαρακτηρίζουν συχνά τις ανθρώπινες σχέσεις. Οι γονείς αυτών των ατόμων ανησυχούν στην ιδέα ότι μια μέρα θα φύγουν από τη ζωή και θα τα αφήσουν απροστάτευτα σε μια κοινωνία ανέτοιμη να τα προστατέψει.

Η «Θεοτόκος» εστιάζει το εκπαιδευτικό της πρόγραμμα στην απόκτηση της ανώτερης δυνατής αυτάρκειας των μαθητών της στον στίβο της ζωής. Με τη βιωματική εκπαίδευση τους κοινωνικοποιεί και με την επαναληπτική εκπαίδευση αυξάνει τη λειτουργική τους νοημοσύνη. Επίσης, οι άνθρωποι της σχολής δεν εγκαταλείπουν τους μαθητές μετά τη λήξη της φοίτησής τους, αλλά τους συμπαρίστανται σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο για πολλά χρόνια. Πολλά από τα 5.000 άτομα που φοίτησαν στη σχολή από το 1963, έτος ίδρυσής της, μέχρι σήμερα, ιδιαίτερα τα άτομα εκείνα που έχουν χάσει τα οικογενειακά τους στηρίγματα έχουν ανάγκη καθοδήγησης από τους δασκάλους τους. Η σχέση δασκάλου-μαθητή σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπόκειται σε χρονικούς περιορισμούς, ούτε είναι ετεροβαρής. Κρατάει για μια ζωή και την έχουν και οι δύο ανάγκη στον ίδιο βαθμό.

Πηγή: Έθνος (Γιώργος Zαφειρόπουλος)