30/11/09

Σαν σήμερα… 1 Δεκεμβρίου

- 1644, Ανεξαρτησία Πορτογαλίας
Το 1644 η Πορτογαλία επανακτά την ανεξαρτησία μετά από 60 χρόνια ισπανικής κατοχής.
- 1797, Σύλληψη Ρήγα Φεραίου
Το 1797 συνελήφθη στην Τεργέστη ο Ρήγας Φεραίος μαζί με τον συνεργάτη του Χριστόφορο Περραιβό.
- 1818, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Το 1818 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μυείται στη Φιλική Εταιρία.

- 1821, Πελοποννησιακή Συνέλευση
Το 1821 αρχίζει στο Άργος η Πελοποννησιακή Συνέλευση με περιορισμένες αρμοδιότητες. Σύντομα την υποκαθιστά η πρώτη εθνοσυνέλευση των επαναστατημένων Ελλήνων στην Επίδαυρο.
- 1822, Φρανς Λιστ
Το 1822 ο Φρανς Λιστ κάνει το ντεμπούτο του ως πιανίστας, σε ηλικία μόλις 11 ετών.
- 1826, Φαβιέρος
Το 1826 ο φιλέλληνας Φαβιέρος σπάει τον τουρκικό κλοιό και ανεβαίνει με ενισχύσεις στην πολιορκημένη Ακρόπολη των Αθηνών.
- 1830, ¨Παναγία των Παρισίων¨
Το 1830 λήγει η προθεσμία κατάθεσης του προσχεδίου της "Παναγίας των Παρισίων" για τον Βίκτορ Ουγκό.
- 1834, Εγκατάσταση στην Αθήνα
Το 1834 εγκαθίστανται στην Αθήνα, τη νέα πρωτεύουσα του νεοσύστατου ελληνικού κράτους ο Όθωνας και η κυβέρνηση.
- 1867, Κάρολος Ντίκενς
Το 1867 ο Άγγλος συγγραφέας Κάρολος Ντίκενς (Όλιβερ Τουίστ, Χριστουγεννιάτικη Ιστορία, Μεγάλες Προσδοκίες κ.α), αναγιγνώσκει για πρώτη φορά δημόσια σε θέατρο της Νέας Υόρκης.
- 1891, Μπάσκετ-μπολ
Το 1891 ο καναδός γυμναστής Τζέιμς Νάισμιθ δημιουργεί ένα νέο παιχνίδι και το ονομάζει μπάσκετ-μπολ.
- 1893, "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν"
Το 1893 η Ελλάδα πτωχεύει. Ο πρωθυπουργός Χαρίλαος Τρικούπης δηλώνει στη Βουλή: "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν".
- 1906, Ο πρώτος κινηματογράφος
Το 1906 ανοίγει στο Παρίσι ο πρώτος κινηματογράφος στον κόσμο, ο «Όμνια Πάθε», που στεγαζόταν σε κτίριο, που κατασκευάστηκε αποκλειστικά γι’ αυτό το σκοπό.
- 1913, Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα
Το 1913 ο πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος υψώνει την ελληνική σημαία στο Φρούριο Φιρκά των Χανίων σφραγίζοντας έτσι την Ένωση της Κρήτης με την μητέρα Ελλάδα.
- 1918, Ανεξαρτησία Ισλανδίας
Το 1918 η κυβέρνηση της Δανίας περνάει ψήφισμα για τη χορήγηση ανεξαρτησίας στην Ισλανδία.
- 1922, Εξορία Ελλήνων
Το 1922 ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Ισμέτ Ινονού διατάζει να εξοριστούν ένα εκατομμύριο Έλληνες, από την Τουρκία.
- 1955, Ρόζα Παρκς
Το 1955 η Αφροαμερικανή Ρόζα Παρκς αρνείται να παραχωρήσει τη θέση της σ' ένα λευκό σε λεωφορείο του Μοντγκόμερι της Αλαμπάμα, στις ΗΠΑ και φυλακίζεται.
- 1959, Έγχρωμη φωτογραφία
Το 1959 κάμερα, που είναι τοποθετημένη στην άκρη ενός πυραύλου βγάζει την πρώτη έγχρωμη φωτογραφία της Γης από το Διάστημα.
- 1959, Ανταρκτική
Το 1959 με μια πρωτοφανή διεθνή συμφωνία, 12 έθνη υπογράφουν σύμβαση, με την οποία η Ανταρκτική καθιερώνεται ως προστατευόμενη περιοχή για επιστημονική έρευνα.
- 1988, Μπεναζίρ Μπούτο
Το 1988 η Μπεναζίρ Μπούτο γίνεται η πρώτη γυναίκα ηγέτης μουσουλμανικής χώρας όταν ο Πρόεδρος του Πακιστάν Γκούλαμ Ισάκ Κχαν της αναθέτει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.
- 1990, Τούνελ της Μάγχης
Το 1990 η Βρετανία ενώνεται με την ηπειρωτική Ευρώπη για πρώτη φορά μετά την εποχή των παγετώνων, όταν Άγγλοι και Γάλλοι εργάτες, που εργάζονται στην κατασκευή του τούνελ της Μάγχης, συναντώνται σε βάθος 40 μέτρων κάτω από την επιφάνεια του αγγλικού καναλιού.
- 1991, Δημοψήφισμα στην Ουκρανία
Το 1991 το 80% των Ουκρανών τάσσεται στο δημοψήφισμα υπέρ της αποχώρησης της χώρας από την ΕΣΣΔ.


Γεννήσεις
- Το 1792 γεννιέται ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, στρατιωτικός, λόγιος και αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας. [θαν. 31/1/1828]
- Το 1943 γεννιέται ο Αμερικανός, ελληνικής καταγωγής, ερευνητής του ΜΙΤ Νίκολας Νεγρεπόντε.
- Το 1935 γεννιέται ο Γούντι Άλλεν, Κινηματογραφικός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός

Θάνατοι
- Το 1824 πεθαίνει σε ηλικία 48 ετών ο τσάρος Αλέξανδρος Α’. Ανέβηκε στο θρόνο το 1801 σε ηλικία 24 ετών. Νίκησε τον Ναπολέοντα, που εισέβαλε στη Ρωσία το 1812 ενώ το 1815 πρωτοστάτησε στη δημιουργία της Ιερής Συμμαχίας. Υπουργός του των Εξωτερικών ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας και υπασπιστής του ο Αλέξανδρος Υψηλάντης.
- Το 1866 πεθαίνει ο Τζωρτζ Έβερεστ, Ουαλλός τοπογράφος, το όνομα του οποίου δόθηκε στο όρος Έβερεστ, το υψηλότερο της Γης

Το ιστορικό του "δυστυχώς, επτωχεύσαμεν"

Την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τον Χαρ. Τρικούπη έγιναν οι πρώτες προσπάθειες "δημοσιονομικής εξυγίανσης". Ορος που περιλάμβανε μεταξύ άλλων και την "αναμόρφωση του δημοσιονομικού και διοικητικού οργανισμού της χώρας, την εκβιομηχάνιση και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας". Μια αναμόρφωση κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ξένων, ώστε να λυμαίνονται την ελληνική οικονομία, τον ορυκτό της πλούτο και τον ιδρώτα των εργαζομένων. Παραλλαγή της δημοσιονομικής εξυγίανσης του Χαρίλαου Τρικούπη - αναπροσαρμοσμένη στις σημερινές συνθήκες - αποτελεί και η δημοσιονομική "εξυγίανση" που επιχειρεί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, καθώς η εμπειρία δείχνει ότι ωθεί την ελληνική οικονομία με μαθηματική ακρίβεια σε νέα πτώχευση.
Μετά το θάνατο του Χ. Τρικούπη ακολούθησε ο καταστροφικός ελληνο-τουρκικός πόλεμος του 1897. Η κατάληξη αυτού του πολέμου ήταν η επιβολή του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου (ΔΟΕ), από τους ξένους και ντόπιους πιστωτές της Ελλάδας, τους λεγόμενους "ομολογιούχους".
Το ιστορικό μέχρι το "δυστυχώς επτωχεύσαμεν" και την επιβολή του ΔΟΕ - όπως έχει καταχωρηθεί στην ιστορία - έχει ως εξής:
• Το 1885,ο Δεληγιάννης διαδέχτηκε στην πρωθυπουργία τον Χαρ. Τρικούπη, που είχε κυβερνήσει τη χώρα από το 1882 μέχρι το 1885. Ο Δεληγιάννης, όμως, δεν κατάφερε ν' ανταποκριθεί στους όρους των δανείων που είχε συνάψει για λογαριασμό του ελληνικού δημοσίου ο Χαρ. Τρικούπης.

• Ο Χαρ. Τρικούπης, που νίκησε στις εκλογές του Μάη του 1892, δεν κατάφερε κι αυτός να συνάψει νέο εξωτερικό δάνειο και παραιτήθηκε.Δημιουργήθηκε νέο κυβερνητικό σχήμα, με τους Ράλλη και Σωτηρόπουλο,οι οποίοι όμως σύντομα παραχώρησαν και πάλι τη θέση τους στον Χ. Τρικούπη.
• Το 1893 ο Χαρ. Τρικούπης, εξαιτίας της άσχημης οικονομικής κατάστασης, αναγκάστηκε να πει στη Βουλή σαν πρωθυπουργός τη φράση "κύριοι, δυστυχώς, επτωχεύσαμεν",που έμεινε ιστορική.
• Η πτώχευση της Ελλάδας σήμανε κλονισμό της δραχμής και ολοκληρωτικό μαρασμό της ελληνικής οικονομίας. Η κήρυξη της Ελλάδας σε πτώχευση έγινε με αφορμή τη βίαιη ανθελληνική εκστρατεία στο εξωτερικό, αλλά και για την επιβολή δυσβάσταχτων βαρών στις λαϊκές μάζες.(σ. σ Μήπως αυτά θυμίζουν κάτι; Μήπως παρόμοιες δηλώσεις για επίθεση από το Διευθυντήριο των Βρυξελλών, τους υπερατλαντικούς μας συμμάχους και άλλους κύκλους στο εξωτερικό δε γίνονται και σήμερα.
• Η ιστορία λέει επίσης ότι ο Χαρ. Τρικούπης έσπευσε στην Ευρώπη και και ζήτησε δάνεια για την οικονομική στήριξη της υπερχρεωμένης ελληνικής οικονομίας. Οι κυβερνήτες και οι τραπεζίτες της Ευρώπης, παίζοντας καλά το παιχνίδι στη σκακιέρα του εμπορικού και πολιτικού μοιράσματος του κόσμου, αρνήθηκαν τη χορήγηση νέου δανείου - και φυσικά τη στήριξη που αναζήτησε σ' αυτούς ο Τρικούπης. Ετσι, ο τελευταίος έχασε στις εκλογές του Απρίλη του 1895 - δηλαδή πριν περίπου 101 χρόνια - και αποσύρθηκε από την πολιτική και πέθανε ένα χρόνο αργότερα (το 1896) στη Ριβιέρα της Γαλλίας.
• Στις εκλογές του 1895, τη μάχη κέρδισε ξανά ο Δεληγιάννης, ο οποίος - με τη βοήθεια των ξένων "συμμάχων μας" - σύρθηκε σε πόλεμο με τους Τούρκους τον Απρίλη του 1897, που κατέληξε σε πανωλεθρία για τους Ελληνες.
• Πριν τα τέλη Απρίλη του 1897, ανέλαβε πρωθυπουργός ο Ράλλης, τον οποίο διαδέχτηκε στη συνέχεια ο Ζαϊμης. Η κατάσταση για την Ελλάδα γινόταν όλο και πιο συγκεχυμένη, εξαιτίας των αντικρουόμενων συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων και των πιέσεων που ασκούσαν οι "ομολογιούχοι".Τελικά, η Ελλάδα βγήκε από τον τυχοδιωκτικό αυτό πόλεμο νικημένη και ταπεινωμένη, καθώς της επιβλήθηκε πολεμική αποζημίωση και Διεθνής Οικονομικός Ελεγχος.
Πηγή: Ριζοσπάστης

Κάρολος Φαβιέρος

Ο Κάρολος Φαβιέρος (Charles Favier) (1783-1855) ήταν Γάλλος φιλέλληνας στρατηγός και διοικητής του τακτικού στρατού της Ελλάδας κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Σπούδασε στην Πολυτεχνική Σχολή του Παρισιού και συμμετείχε στους Ναπολεόντειους Πόλεμους. Σε ηλικία 30 ετών ήταν συνταγματάρχης, και είχε τιμηθεί με τον Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής και είχε πάρει τον τίτλο του βαρόνου. Το 1809 στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη και το 1810 στην Περσία για να οργανώσει τον περσικό στρατό. Μετά την παλινόρθωση των Βουρβόνων, αποτάχθηκε, όπως και οι περισσότεροι αξιωματικοί του Ναπολέοντα και κατέφυγε στην Αγγλία. Το 1823 κατέβηκε στην Ελλάδα για να βοηθήσει την επανάσταση με το ψευδώνυμο De Borel. Επέστρεψε στην Αγγλία όπου συγκέντρωσε εθελοντές και το 1825 γύρισε στην Ελλάδα όπου ανέλαβε την διοίκηση του τέταρτου τακτικού στρατού στο Ναύπλιο.

Στις αρχές Αυγούστου του 1826 έλαβε μέρος στην μάχη του Χαϊδαρίου όπου ηττήθηκε και στις 30 Νοεμβρίου 1826 διέσπασε με 530 άνδρες την πολιορκία της Ακρόπολης μεταφέροντας πολεμοφόδια αλλά έμεινε πολιορκημένος εκεί μέχρι τις 24 Μαΐου 1827 οπότε και συνθηκολόγησε. Το καλοκαίρι του1827 έλαβε μέρος στην εκστρατεία της Χίου που διακόπηκε μετά από την αντίδραση των μεγάλων δυνάμεων.
Το 1828 μετά από διαφωνία του με τον Καποδίστρια έφυγε από την Ελλάδα για την Γαλλία όπου πήρε μέρος στην επανάσταση του Ιουλίου του1830, οπότε διορίστηκε φρούραρχος του Παρισιού. Το 1839 έγινε γενικός επιθεωρητής στρατού, και το 1845 ομότιμος της Ανω Βουλής. Το 1842η Γ’ Ελληνική Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας τον ανακηρύξε επίτιμο Ελληνα πολίτη και του απονεμήθηκε από τον Όθωνα ο Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Σωτήρος. Με τον θάνατό του το 1855 κηρύχθηκε τριήμερο πένθος στον Ελληνικό στρατό και η Ακρόπολη φωταγωγήθηκε πένθιμα.
Πηγή: Βικιπαίδεια

Κρητική Πολιτεία (1896 – 1913) Ι

Η Κρητική Πολιτεία (1896 – 1913) ήταν το αυτόνομο κράτος που δημιουργήθηκε στην Κρήτη μετά την Κρητική επανάσταση του 1896 και αποκόπηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων (Αγγλία, Αυστροουγγαρία, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και Ρωσία). Το 1913 ενώθηκε με την κυρίως Ελλάδα.
Κρητικές επαναστάσεις
Οι Κρητικοί μετά την επιστροφή της Κρήτης από την ιδιοκτησία της Αιγύπτου στην Οθωμανική Αυτοκρατορία εξεγείρονταν συνεχώς με εθνικά, κοινωνικά και οικονομικά αιτήματα. Το 1841 ξέσπασε το Κίνημα του Χαιρέτη και το 1858 το Κίνημα του Μαυρογένη, με το οποίο οι Κρήτες πέτυχαν να κατέχουν ελεύθερα όπλα, να ασκούν τη λατρεία και να γίνεται σεβαστή η θρησκεία τους, καθώς και τη σύσταση Χριστιανικών Δημογεροντιών που είχαν αρμοδιότητα σε θέματα παιδείας, κοινωνικής πρόνοιας, κληρονομικού και οικογενειακού δικαίου, και ακολούθησε η επανάσταση του 1866-1869. Η επανάσταση του 1877-1878, έφερε την Σύμβαση της Χαλέπας. Σύμφωνα με τη Σύμβαση, η Κρήτη αποχωριζόταν από την λοιπή Οθωμανική Αυτοκρατορία, θα διοικούνταν από τη Γενική Διοίκηση Κρήτης και της παραχωρούνταν ορισμένα προνόμια, μεταξύ των οποίων και η σύσταση Φιλεκπαιδευτικών Συλλόγων και η έκδοση εφημερίδων καθώς και να αστυνομεύεται μόνο από Κρητικούς.

Το 1889 η Οθωμανική Αυτοκρατορία περιόρισε σημαντικά τα προνόμια των Κρητών μετά την επανάσταση που ξέσπασε με πρωτοβουλία των ηγετών του συντηρητικού κόμματος (καραβανάδων) και ανέθεσε στον συνταγματάρχη Ταξίν την αστυνόμευση της Κρήτης θέτοντας τον επικεφαλής σώματος 200 ανδρών που στρατολογήθηκαν στην Μακεδονία. Η επανάσταση του 1889 καταπνίγηκε μετά από ένα οκτάμηνο. Στις 3 Σεπτεμβρίου 1895 ξέσπασε νέα επανάσταση αλλά οι σφαγές των Οθωμανών δεν σταμάτησαν και στις 11 Μαΐου 1896 ο χριστιανικός πληθυσμός των Χανίων, ο οποίος αποτελούσε μειονότητα στην πόλη, υπέστη μεγάλη σφαγή, όπως και τον επόμενο χρόνο 1897, οπότε και πυρπολήθηκαν και τα κοινοτικά καταστήματα απέναντι από τον καθεδρικό ναό, που περιλάμβαναν το επισκοπικό μέγαρο και το παρθεναγωγείο. Η αποστολή ελληνικών στρατευμάτων στο νησί οδήγησε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 κατά τον οποίο τα οθωμανικά στρατεύματα νίκησαν κατά κράτος τα αντίστοιχα ελληνικά στο Θεσσαλικό μέτωπο.
Η επέμβαση των μεγάλων δυνάμεων
Οι Μεγάλες Δυνάμεις, που πάντοτε ενδιαφέρονταν για την Κρήτη λόγω της στρατηγικής της σημασίας και από καιρό είχαν συγκεντρώσει τους στόλους τους γύρω από το νησί, αποφάσισαν με τη Συνθήκη του Βερολίνου το 1896 να προχωρήσουν σε οριστική λύση του κρητικού ζητήματος, με τη διεθνή κατοχή του νησιού και την ανακήρυξή του σε αυτόνομη Πολιτεία, ενώ στις 21 Ιανουαρίου 1897 ελληνικά στρατεύματα με δύναμη 1.500 αντρών και διοικητή τον υπασπιστή του βασιλιά Tιμολέοντα Bάσσο αποβιβάστηκαν εκεί για να την ελευθερώσουν και να την ενώσουν με την Ελλάδα. Οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις όμως παρενέβησαν αποβιβάζοντας κι αυτές δυνάμεις για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες. Στις 18 Φεβρουαρίου ο Ελληνικός στόλος αποσύρθηκε και ο Ελληνικός στρατός υποχώρησε στην ξηρά και κατευθύνθηκε βόρεια προς την Θεσσαλία και την Ήπειρο. Στις 20 Μαρτίου του ίδιου χρόνου οι Μεγάλες Δυνάμεις χώρισαν το νησί σε διεθνείς τομείς, ενώ τα Χανιά και η γύρω περιοχή της πρωτεύουσας έγιναν πολυεθνικός τομέας. Οι Άγγλοι διοικούσαν το νομό Ηρακλείου, οι Ρώσοι το νόμο Ρεθύμνου, οι Γάλλοι το νομό Λασιθίου και οι Ιταλοί τους νομούς Χανίων και Σφακιών.
Στις 25 Αυγούστου 1897, ο Ελευθέριος Βενιζέλος έστειλε διακοίνωση στον αρχηγό του ευρωπαϊκού στόλου, αναφέροντας ότι η μόνη σωστή λύση του Κρητικού ζητήματος θα ήταν η ένωση του νησιού με την Ελλάδα. Αφού όμως η Ελλάδα απέσυρε τη στρατιωτική δύναμη που είχε στο νησί, αναγνωρίζοντας την αυτονομία του, θα έπρεπε και η Κρήτη, για να μην φέρει σε δύσκολη θέση την Αθήνα, να δεχθεί ως προσωρινή λύση την αυτονομία, εναποθέτοντας τις ελπίδες για οριστική λύση στις Μεγάλες Δυνάμεις. Οι Οθωμανοί πρότειναν να γίνει ανταλλαγή της Κρήτης με τη Θεσσαλία που την κατείχε ο στρατός τους. Η πρόταση αυτή απορρίφθηκε καθώς θεωρήθηκε εμπαιγμός και για τους Κρητικούς και για τις Μεγάλες Δυνάμεις.
Μετά τον πόλεμο του 1897 η Ελλάδα υπέγραψε στην Κωνσταντινούπολη συνθήκη ειρήνης με την Τουρκία. Κατόπιν οι Μεγάλες Δυνάμεις ξεκίνησαν τη διαδικασία διακανονισμού του Κρητικού ζητήματος, που όμως τραβούσε μακριά. Προτάθηκαν για τη θέση του Γενικού Διοικητή του νησιού οι Δροζ, Σέφερ, ο Μαυροβούνιος Πέτροβιτς Μπόζα, ο πρίγκιπας Βάττεμβεργ ενώ οι Τούρκοι ήθελαν γι' αυτή τη θέση τον Ανθόπουλο πασά. Η Ρωσία υπέδειξε τον γιό του βασιλιά των Ελλήνων Γεωργίου του Α΄, τον πρίγκιπα Γεώργιο, ο οποίος και επελέγη τελικά. Στις 21 Ιανουαρίου 1898, η κρητική συνέλευση, μέσα σε ζητωκραυγές ενέκρινε πρόταση του Βενιζέλου να κάνει το προεδρείο της τα αναγκαία διαβήματα. Η Γερμανία και η Αυστρία, επειδή δεν ήθελαν να φανεί ότι αντιτίθενται στις τουρκικές απαιτήσεις, αποχώρησαν από τον συνασπισμό των ευρωπαϊκών δυνάμεων, ο οποίος έγινε πλέον τετραμελής. Ο Γενικός Διοικητής θα αναγνώριζε την υψηλή επικυριαρχία του Σουλτάνου, θα εφάρμοζε αναλογική συμμετοχή του ελληνικού και του τουρκικού στοιχείου στη διοίκηση του νησιού.
Εκλέχθηκε μια εκτελεστική επιτροπή, με τη συμμετοχή του Βενιζέλου, που εκτελούσε χρέη κυβέρνησης και είχε τις επαφές με τους Ευρωπαίους ναυάρχους. Άρχισε να εφαρμόζει το προσωρινό πολίτευμα, αλλά οι μουσουλμάνοι, υποκινούμενοι από την οθωμανική διοίκηση, ξεσηκώθηκαν. Οι χριστιανοί της Κρήτης άρχισαν να συγκεντρώνουν ένοπλα τμήματα και η εκτελεστική επιτροπή προέβη σε διαβήματα διαμαρτυρίας. Οι μουσουλμάνοι του νησιού κλείστηκαν στις πόλεις και την ύπαιθρο έλεγχαν οι χριστιανοί επαναστάτες. Οι σφαγές των μουσουλμάνων της Σητείας και του Σέλινου καθώς και η σφαγή των χριστιανών του Ηρακλείου στις 25 Αυγούστου 1898 που έκαναν οι μουσουλμάνοι[1], οδήγησαν στην αποχώρηση των Οθωμανών από το νησί, στη δημιουργία της αυτόνομης Κρητικής Πολιτείας και στην εκλογή του πρίγκιπα Γεωργίου ως ύπατου αρμοστή της Κρήτης.
Ο Γεώργιος στην Κρήτη
Ο πρίγκιπας ορίστηκε Ύπατος Αρμοστής Κρήτης με τριετή θητεία. Στις 9 Δεκεμβρίου 1898 έφθασε στηΣούδα με τη ρωσική ναυαρχίδα "Νικόλαος Α΄", συνοδευόμενη και από πλοία των άλλων Δυνάμεων, όπου του επιφυλάχθηκε αποθεωτική υποδοχή. Τον υποδέχονταν στη Σούδα οι ναύαρχοι Ποττιέ, Νόελ, Σκρύδλωφ και Μπέτολλο κι ο ενθουσιώδης κρητικός λαός. Ο πρόεδρος του συμβουλίου των ναυάρχων Γάλλος Ποττιέ του παρέδωσε επίσημα στο Διοικητήριο Χανίων τη διοίκηση της Κρήτης, ενώ τα ευρωπαϊκά πολεμικά, έξω από το λιμάνι, χαιρέτιζαν με κανονιοβολισμούς την ύψωση της κρητικής σημαίας.
Σε σύντομο διάστημα ο Γεώργιος ανέθεσε σε επιτροπή από 16 μέλη (12 χριστιανούς και 4 μουσουλμάνους), με πρόεδρο τον Ιωάννη Σφακιανάκη, τη σύνταξη σχεδίου Συντάγματος που θα ενέκρινε η Κρητική Συνέλευση, η οποία συγκροτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1899, ενώ ταυτόχρονα προκηρύχτηκαν για τις 24 του ίδιου μήνα εκλογές των πληρεξουσίων. Στις 8 Φεβρουαρίου έγινε η πρώτη συνεδρίαση της Κρητικής Συνελεύσεως που αποτελέστηκε από 138 χριστιανούς και 50 μουσουλμάνους. Η Συνέλευση, με πρόεδρο τον Σφακιανάκη, ψήφισε το Σύνταγμα της Κρητικής Πολιτείας. Μετά την επικύρωσή του από τον Ύπατο Αρμοστή και την έγκρισή του, με ελάχιστες μεταβολές, από τις Μεγάλες Δυνάμεις, το Σύνταγμα δημοσιεύτηκε στις 16 Απριλίου 1899 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Στις 27 Απριλίου 1899, ο Ύπατος Αρμοστής όρισε Συμβούλιο του Ηγεμόνα (δηλαδή κυβέρνηση) από τους Κρητικούς αρχηγούς συνιστώμενη από πέντε Ανώτερες Διευθύνσεις, αντίστοιχες με τα σημερινά Υπουργεία. Οι σύμβουλοι με τις διευθύνσεις τους ήταν: Ελευθέριος Βενιζέλος της Δικαιοσύνης, Μανούσος Κούνδουρος των Εσωτερικών, Νικόλαος Γιαμαλάκης της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως και των Θρησκευμάτων, Κωνσταντίνος Φούμης των Οικονομικών και Χασάν Σκυλιανάκης της Δημοσίας Ασφαλείας. Από τους αρχηγούς δεν συμμετείχε στο συμβούλιο μόνο ο Ιωάννης Σφακιανάκης, επειδή υπέβαλε στον Αρμοστή ένα σχέδιο για το οριστικό πολίτευμα του νησιού, αλλά ο Γεώργιος δεν το ενέκρινε.
Το συμβούλιο ξεκίνησε την προσπάθεια να οργανώσει κράτος. Στις 18 Μαΐου, ο Βενιζέλος υπέβαλε πλήρη δικαστική νομοθεσία. Άρχισαν όμως οι διαφωνίες. Ο Γεώργιος, σκοπεύοντας να ταξιδέψει στην Ευρώπη, ανακοίνωσε στον κρητικό λαό ότι "κατά την διάρκειαν του ταξιδίου του θα εζήτει από τας Μεγάλας Δυνάμεις την ένωσιν της Κρήτης και ήλπιζε να επιτύχει ταύτην λόγω των συγγενικών του δεσμών". Η ανακοίνωση έγινε χωρίς να το ξέρει το συμβούλιο. Ο Βενιζέλος είπε στον πρίγκιπα ότι δεν θα ήταν καλό να δίνει στον λαό ελπίδες για κάτι που δεν ήταν εκείνη τη στιγμή δυνατό να πραγματοποιηθεί. Όντως δε οι Μεγάλες Δυνάμεις απέρριψαν το αίτημα του Γεωργίου. Επήλθε πολλές φορές διάσταση μεταξύ των δύο ανδρών και ο Βενιζέλος επανειλημμένα υπέβαλε παραίτηση.
Όταν συζητήθηκε στο συμβούλιο ο προϋπολογισμός, ο Βενιζέλος είπε ότι το νησί δεν ήταν αυτόνομο αφού κατεχόταν στρατιωτικά από τέσσερις δυνάμεις και το κυβερνούσε εντολοδόχος τους. Θα έπρεπε, όταν θα έληγε η θητεία του πρίγκιπα, να ζητηθεί από τις Μεγάλες Δυνάμεις να επιτρέψουν στη συνέλευση, με βάση το άρθρο 39 του συντάγματος (που το είχε καταργήσει η συνδιάσκεψη της Ρώμης) να εκλέξει ανώτατο άρχοντα, οπότε δεν χρειαζόταν η παρουσία ξένων στρατευμάτων. Μ' αυτόν τον τρόπο, το νησί θα απαλλασσόταν από τον στρατό κατοχής και την δι' αντιπροσώπου των Μεγάλων Δυνάμεων διακυβέρνηση, και θα μπορούσε ευκολότερα να πετύχει τον στόχο που ήταν η ένωση με την Ελλάδα. Αυτή την πρόταση θα εκμεταλλευθούν οι αντίπαλοι του Βενιζέλου για να πουν ότι ήθελε την Κρήτη αυτόνομη ηγεμονία. Σε απάντηση, εκείνος υπέβαλε και πάλι την παραίτησή του με το αιτιολογικό ότι του ήταν αδύνατο πλέον να συνεργαστεί με τα υπόλοιπα μέλη του συμβουλίου και διαβεβαίωσε ότι δεν σκόπευε να ασκήσει αντιπολίτευση.
Στις 17 Μαΐου 1901, σε έκθεσή του εξέθεσε τους λόγους που τον υποχρέωναν να παραιτηθεί, την δε επομένη τους είπε και προφορικά στον Ύπατο Αρμοστή. Στις 18 Μαΐου ο Βενιζέλος απολύθηκε επειδή δημόσια υποστήριξε απόψεις αντίθετες μ' αυτά που πρέσβευε ο Αρμοστής. Και τέθηκε πλέον επικεφαλής της αντιπολίτευσης. Επί τρία χρόνια διεξήχθη μια σκληρότατη πολιτική διαμάχη, η διοίκηση παρέλυσε και κυριάρχησε η οξύτητα στο νησί. Και, αναπόφευκτα, τον Μάρτιο του 1905 ξέσπασε επανάσταση, της οποίας επικεφαλής ετέθη ο Βενιζέλος.
Επανάσταση του Θέρισου
Στις 26 Φεβρουαρίου 1905 η «Ηνωμένη Αντιπολίτευση» διεκήρυττε πως μόνη ορθή λύση ήταν η Ένωση, προσωρινό στάδιο η πλήρης αυτονομία. Στις 10 Μαρτίου 1905 συνήλθε συνέλευση στον Θέρισο υπό του Ελευθερίου Βενιζέλου, Κωνσταντίνου Φούμη και Κωνσταντίνου Μάνου, που κήρυξε "την πολιτικήν ένωσιν της Κρήτης μετά της Ελλάδος εις εν μόνον ελεύθερον συνταγματικόν κράτος", έδωσε δε και σχετικό ψήφισμα στις Μεγάλες Δυνάμεις, όπου υποστήριζε ότι το νόθο μεταβατικό καθεστώς εμπόδιζε την οικονομική ανάπτυξη του νησιού και η μόνη φυσική λύση του κρητικού ζητήματος ήταν η ένωση.
Στις 7 Απριλίου συνήλθε τακτική συνέλευση στα Χανιά, η οποία ομοίως κήρυξε την ένωση ενώ ένας από τους συμβούλους του Ύπατου Αρμοστή παραιτήθηκε και πήγε στον Θέρισο να ενωθεί με τους επαναστάτες. Ο Ύπατος Αρμοστής απαίτησε από τους επαναστάτες να παραδώσουν τα όπλα μέσα σε 36 ώρες, εκήρυξε το στρατιωτικό νόμο με την έγκριση των Δυνάμεων, διέταξε συλλήψεις και φυλακίσεις αντικαθεστωτικών κι επέβαλε λογοκρισία στον τύπο. Έπειτα κάλεσε σε σύσκεψη τους προξένους και ζήτησε να λάβουν επείγοντα μέτρα για την "καταστολήν του κινήματος". Για να αυξήσει τις ένοπλες δυνάμεις του συγκρότησε το σώμα των "Δημοφρουρών". Οι Μεγάλες Δυνάμεις έστειλαν μήνυμα στους επαναστάτες ότι θα χρησιμοποιούσαν στρατεύματα προκειμένου να επιβάλλουν τις αποφάσεις τους. Σε απάντηση οι περισσότεροι βουλευτές της τακτικής συνέλευσης πήγαν στον Θέρισο να ενωθούν κι αυτοί με τον Βενιζέλο.
Ο πρίγκηπας δεν διέθετε άλλες δυνάμεις εκτός της Κρητικής Χωροφυλακής (που έμεινε πιστή σ'αυτόν) και η οποία δεν αυξήθηκε από τους Δημοφρουρούς και οι Μεγάλες Δυνάμεις δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν για κοινή δράση. Μεγαλύτερη στρατιωτική δράση ανέπτυξαν οι Ρώσοι, οι οποίοι κατέλαβαν ή βομβάρδισαν θέσεις επαναστατών. Οι πρόξενοι των Μεγάλων Δυνάμεων συναντήθηκαν με την επαναστατική τριανδρία στις Μουρνιές, σε μια προσπάθεια να επιτευχθεί συμφωνία, χωρίς αποτέλεσμα. Η επαναστατική κυβέρνηση ζήτησε να χορηγηθεί στην Κρήτη πολίτευμα ανάλογο μ' αυτό της Ανατολικής Ρωμυλίας. Στις 18 Ιουλίου οι Δυνάμεις κήρυξαν τον στρατιωτικό νόμο, κάτι που δεν αποθάρρυνε τους επαναστάτες. Στις 15 Αυγούστου η τακτική συνέλευση των Χανίων ψήφισε τις περισσότερες από τις μεταρρυθμίσεις που ζητούσε ο Βενιζέλος.
Συναντήθηκαν και πάλι μαζί του οι πρόξενοι και έκαναν δεκτές τις μεταρρυθμίσεις που πρότεινε. Αυτό οδήγησε στον τερματισμό της επανάστασης του Θερίσου και στην παραίτηση του Ύπατου Αρμοστή πρίγκιπα Γεωργίου. Οι Μεγάλες Δυνάμεις τον Αύγουστο του 1906 είχαν παραχωρήσει στο βασιλιά των Ελλήνων Γεώργιο Α΄, το δικαίωμα να διορίζει εκείνος τον Ύπατο Αρμοστή, χωρίς να χρειάζεται η έγκριση της τουρκικής κυβέρνησης. Μετά την παραίτηση του πρίγκιπα Γεωργίου στις 12 Σεπτεμβρίου, τοποθετήθηκε στη θέση αυτή ο Αλέξανδρος Ζαΐμηςενώ επετράπη Έλληνες αξιωματικοί και υπαξιωματικοί να αναλάβουν την οργάνωση της Κρητικής Χωροφυλακής. Μόλις οργανώθηκε Χωροφυλακή άρχισαν να αποχωρούν τα ξένα στρατεύματα από το νησί.
Ένωση
Τον Σεπτέμβριο του 1908 ο αυτοκράτορας της Αυστρουγγαρίας ανακοίνωσε την προσάρτηση της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης και ο ηγεμόνας της Βουλγαρίας την ανεξαρτησία της. Οι Κρητικοί δεν έχασαν την ευκαιρία. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1908 ξέσπασε επανάσταση στο νησί. Χιλιάδες πολίτες των Χανίων και των γύρω περιοχών την ημέρα αυτή συγκρότησαν συλλαλητήριο, στο οποίο ο Βενιζέλος κήρυξε την οριστική ένωση της Κρήτης με την μητέρα Ελλάδα. Έχοντας συνεννοηθεί με την ελληνική κυβέρνηση, ο Ζαΐμης αναχώρησε για την Αθήνα πριν από το συλλαλητήριο. Συγκλήθηκε η συνέλευση και κήρυξε την ανεξαρτησία της Κρήτης, η σημαία της κρητικής πολιτείας υποστάλληκε για να δώσει την θέση της στην ελληνική, οι δημόσιοι υπάλληλοι ορκίσθηκαν πίστη στον βασιλιά Γεώργιο Α΄ της Ελλάδας, ενώ διορίστηκε πενταμελής εκτελεστική επιτροπή με την εντολή να κυβερνήσει το νησί εν ονόματι του βασιλιά των Ελλήνων και σύμφωνα με τους νόμους του ελληνικού κράτους. Πρόεδρος της επιτροπής ήταν ο Μιχελιδάκης με τον Βενιζέλο υπουργό Εξωτερικών και Δικαιοσύνης. Τον Απρίλιο του 1910 συγκλήθηκε νέα συνέλευση, της οποίας ο Βενιζέλος εκλέχθηκε πρόεδρος ενώ κατόπιν έγινε πρωθυπουργός. Όλα τα ξένα στρατεύματα έφυγαν από την Κρήτη και η εξουσία περιήλθε εξ ολοκλήρου στην κυβέρνηση Βενιζέλου.
Η ελληνική κυβέρνηση, για να αποφύγει την τουρκική, αλλά και τις διεθνείς αντιδράσεις, δεν προχώρησε στην επίσημη αναγνώριση της Ένωσης. Αργότερα ο Βενιζέλος έφυγε από την Κρήτη για την Αθήνα, όπου έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας. Το 1911 οργανώθηκαν ένοπλες λαϊκές συγκεντρώσεις, που έγιναν εντονότερες με την άρνηση του Βενιζέλου να δεχτεί την είσοδο των Κρητών βουλευτών στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, πράγμα που δεν επέτρεπαν οι συνθήκες. Με την έναρξη των Βαλκανικών πολέμων το 1912, η Ελληνική Βουλή έκανε δεκτούς τους Κρήτες βουλευτές με ενθουσιασμό και θερμές εκδηλώσεις.
Η οριστική λύση του Κρητικού ζητήματος δόθηκε στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων, το Φλεβάρη του 1913. Με τη Συνθήκη του Λονδίνου, το Μάιο του 1913, παραχωρήθηκε η Κρήτη στην Ελλάδα. Η ένωση έγινε με επίσημη τελετή στο φρούριο Φιρκά στις 1 Δεκεμβρίου 1913. Τέλος, το1923, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, έφυγαν και οι τελευταίοι Μουσουλμάνοι κάτοικοι του νησιού για την Μικρά Ασία.

Στην ανακρίτρια 26 καθηγητές πανεπιστημίου

Ενώπιον της ανακρίτριας Ρεθύμνου αναμένεται να απολογηθούν σήμερα οι πρώτοι έξι από τους συνολικά είκοσι έξι καθηγητές του Πανεπιστημίου Κρήτης, οι οποίοι κατηγορούνται για απάτη και απιστία σε βάρος του Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος και του Δημοσίου.
Η παραπομπή των είκοσι έξι στη Δικαιοσύνη έχει προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Σήμερα μάλιστα εν όψει της απολογίας, το Πανεπιστήμιο Κρήτης αναμένεται να «παραλύσει», αφού στο πλευρό των κατηγορούμενων καθηγητών τάσσονται οι πρυτανικές αρχές, οι σύλλογοι διδασκόντων και οι γενικές συνελεύσεις σχολών και τμημάτων, θεωρώντας ότι οι κατηγορίες εναντίον των 26 είναι ανυπόστατες.
Πηγή: Έθνος

Χαμένες ώρες - διδακτέα ύλη

Με ποια κριτήρια θα κλείνουν τα σχολεία στo ενδεχόμενο ευρύτερης εξάπλωσης της νέας γρίπης; Τι θα γίνει με τη διδακτέα ύλη που χάνεται; Τα δύο αυτά ζητήματα μελετούν τα αρμόδια στελέχη του υπουργείου Παιδείας ενόψει επιδείνωσης των καιρικών συνθηκών και πιθανής εκτίναξης των κρουσμάτων στον μαθητικό πληθυσμό.
Για το πρώτο ερώτημα, η απόφαση του υπ. Παιδείας συναρτάται από τις αντίστοιχες αποφάσεις του υπ. Υγείας για την έξαρση της γρίπης και τα κριτήρια βάσει των οποίων πρέπει να κλείνουν οι σχολικές μονάδες. Στελέχη του ΥΠΕΠΘ μιλώντας στην «Κ» τόνισαν ότι τα (έως τώρα) δεδομένα δεν συνηγορούν σε πρόωρη διακοπή της λειτουργίας των σχολείων πριν από τις διακοπές των Χριστουγέννων.

Ως προς την αναπλήρωση της χαμένης ύλης, ήδη υπάρχει σχεδιασμός του υπ. Παιδείας σε συνεργασία με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Συγκεκριμένα, όταν μία σχολική μονάδα (τμήμα, τάξη, σχολείο) κλείσει έως 15 ημέρες, οι Διευθυντές Εκπαίδευσης, σε συνεργασία με τους σχολικούς συμβούλους και τους εκπαιδευτικούς, οφείλουν να φροντίσουν για την αναπλήρωση της διδακτέας ύλης κυρίως με μικρές περικοπές σε δευτερεύοντα ζητήματα, και τη διδασκαλία βασικών μαθημάτων σε ώρες άλλων δραστηριοτήτων.
Στην περίπτωση που οι σχολικές μονάδες αναστείλουν τη λειτουργία τους για περισσότερες από δύο εβδομάδες το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο έχει ήδη καθορίσει την τροποποιημένη διδακτέα ύλη για όλες τις τάξεις, η οποία βέβαια έχει περικοπές. Επίσης, προβλέπεται η έναρξη του προγράμματος μετάδοσης της εκπαιδευτικής τηλεόρασης.
Ωστόσο, η περικοπή της ύλης δεν είναι τόσο εύκολη διαδικασία, ιδίως για ορισμένες τάξεις. Για παράδειγμα, ερώτημα είναι τι θα γίνει με την ύλη των μαθημάτων που εξετάζονται στις πανελλαδικές εξετάσεις. Από τη στιγμή, που υπάρχουν τάξεις Γ’ Λυκείου που χάνουν μαθήματα δύο εβδομάδων «και πάνω» και άρα η διδακτέα - εξεταστέα ύλη τους θα περικοπεί, το ΥΠΕΠΘ προσανατολίζεται στο να αναπροσαρμόσει την εξεταστέα ύλη για όλους τους υποψηφίους.
Από την άλλη, πάντως, παρατηρείται μία ολιγωρία τήρησης των μέτρων για όλες τις εκπαιδευτικές μονάδες. Ενδεικτικά, την ίδια στιγμή που ο αριθμός των σχολείων που κλείνουν αυξάνεται συνεχώς -είναι χαρακτηριστικό ότι την εβδομάδα 16-20/11 το 12% των σχολείων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ανέφεραν απουσίες μαθητών, έναντι 9% την εβδομάδα 9-13/11-, στα φροντιστήρια η κατάσταση δεν έχει αλλάξει. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ» μόλις τις τελευταίες ημέρες ενημερώθηκαν κάποια φροντιστήρια για τα κριτήρια (αριθμό κρουσμάτων κ.λπ.) διακοπής λειτουργίας μίας μονάδας.
Πηγή: Καθημερινή (Αποστολου Λακασα)

Εκπαιδευτικά λάπτοπ για msn και παιχνίδια: Προβλήματα στη διδασκαλία μέσω υπολογιστή

Ενα βήμα μπροστά, πολλά σημειωτόν και... πάμε πάλι. Αυτό συμβαίνει και με τη χρήση των φορητών ηλεκτρονικών υπολογιστών, που δόθηκαν από τις αρχές Οκτωβρίου στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου. Τα λάπτοπ χρησιμοποιούνται (στο σχολείο) σε λίγες ώρες μαθημάτων, αλλά κυρίως οι μαθητές τα χρησιμοποιούν για παιχνίδια, chat και σερφάρισμα στο Διαδίκτυο όταν βρίσκονται στο σπίτι. Αποτέλεσμα; Σε μία ακόμη περίπτωση, επιβεβαιώνεται η ελληνική κακοδαιμονία να δίνονται πολλά κονδύλια, αλλά τα αποτελέσματα να είναι πενιχρά.
Ειδικότερα, το πρόγραμμα της δωρεάν προσφοράς λάπτοπ ολοκληρώθηκε και οι περίπου 120.000 μαθητές έχουν πλέον τη δυνατότητα να μελετούν τα μαθήματά τους από τα ψηφιακά βιβλία, τα οποία περιέχονται στον υπολογιστή, ενώ επίσης στον υπολογιστή έχει σχεδιαστεί να υπάρχει λογισμικό για διδασκαλία τεσσάρων μαθημάτων: της Βιολογίας, της Γεωγραφίας, της Ιστορίας και των Μαθηματικών.
Εμπόδια
Όμως, όπως εξηγεί –μιλώντας στην «Κ» – ο μαθηματικός κ. Κωνσταντίνος Δήμου, έως τώρα δεν υπάρχει λογισμικό για τα Μαθηματικά, όπως συμβαίνει για τα υπόλοιπα τρία μαθήματα. Ο κ. Δήμου –εκτός των Μαθηματικών– διδάσκει και Γεωγραφία στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου σε σχολείο της Αττικής. «Τα παιδιά έχουν διάθεση να συμμετάσχουν και το πρόγραμμα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Όμως, υπάρχουν εμπόδια και το σύστημα πάει αργά. Για παράδειγμα, οι μαθητές δεν έχουν μάθει να αξιοποιούν τον υπολογιστή στη μελέτη τους. Το σχολείο μεν θα δώσει τις κατευθυντήριες αρχές, θα δημιουργήσει τις συνθήκες, αλλά η κύρια δουλειά πρέπει να γίνει στο σπίτι», συμπληρώνει.

«Τα 13χρονα για πρώτη φορά έχουν δικό τους, στα «μέτρα» τους λάπτοπ και όχι τον παλιό υπολογιστή του μπαμπά. Χάρηκαν και ξεσάλωσαν. Εχουν συνδεθεί όλα στο msn και άρχισαν να συνομιλούν διαδικτυακά μεταξύ τους. Το πράγμα έφτασε στην ακραία του μορφή να συνομιλούν μέσω msn παιδιά, που μένουν στο ίδιο τετράγωνο», προσθέτει, από την πλευρά του, ο κ. Στράτος Στρατηγάκης, καθηγητής ο ίδιος και με παιδί στην Α΄ Γυμνασίου. «Κάποια παιδιά ξεχνούν να τα φέρουν στο σχολείο, κάποια άλλα τα ξεχνούν στην τάξη φεύγοντας. Υπάρχουν και κάποια που φοβούνται μήπως τους τα κλέψουν και τα παίρνουν μαζί τους στο διάλειμμα. Βλέπετε, οι μαθητές δεν διαθέτουν ντουλάπια για να τα φυλάξουν στο σχολείο», προσθέτει.
Από την άλλη, την κατάσταση δυσχεραίνει η απροθυμία πολλών εκπαιδευτικών –και όχι μόνο εκείνων που διδάσκουν τα τέσσερα μαθήματα για τα οποία υπάρχει εκπαιδευτικό λογισμικό– να αξιοποιήσουν τον υπολογιστή στο μάθημά τους.
Είναι ενδεικτικό ότι πρόσφατη έρευνα του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ έδειξε ότι μόλις το 35,6% των Ελλήνων εκπαιδευτικών έχει κάνει χρήση των υπολογιστών για το μάθημα. Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι περίπου 75%, ενώ σε χώρες όπως η Δανία, η Βρετανία, η Νορβηγία και η Σουηδία το ποσοστό κυμαίνεται πάνω από 90%. Επίσης, συχνά είναι τα μικροπροβλήματα με το λογισμικό κι αυτό έχει αποτέλεσμα συχνά οι εκπαιδευτικοί να τα παρατούν. Παράλληλα, πάσχει και η οργάνωση του σχολείου. Οπως ανέφερε στην «Κ» ο κ. Δήμου, «η διδασκαλία με υπολογιστές δεν είναι εύκολο να λειτουργήσει σωστά και οργανωμένα σε μία τάξη με 25 μαθητές».
Ελλείψεις
Από την άλλη, οι απαραίτητες ενέργειες που θα έπρεπε να προηγηθούν της διανομής των υπολογιστών δεν έχουν γίνει. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν υπάρχει αρκετή ηλεκτρική ισχύς ούτε... πρίζες στις τάξεις ούτε και η δυνατότητα σύνδεσης με το Διαδίκτυο. Και ας ληφθεί υπόψη ότι το 70% των σχολείων έχει εργαστήριο πληροφορικής, τα οποία έχουν τον απαραίτητο εξοπλισμό και εκεί το μάθημα γίνεται σε τμήματα των 12 μαθητών.
Όμως, σε ολόκληρο το γυμνάσιο η χρήση υπολογιστή διδάσκεται μία ώρα την εβδομάδα, με αποτέλεσμα οι μαθητές να μην εξοικειώνονται με τη χρήση του για να μελετήσουν. Ετσι, τα εκπαιδευτικά λάπτοπ μετατράπηκαν σε παιχνίδι, καθώς οι 13χρονοι στο σπίτι, μετά το msn έβαλαν στόχο να κατακτήσουν και το… facebook.
«Πάντως, εγώ δεν κάνω χαβαλέ»
Στη Γεωγραφία μέσω του υπολογιστή βλέπουμε χάρτες, πλανήτες. Είναι πολύ ενδιαφέρον», μας λέει ο 13χρονος Γιώργος, μαθητής Α΄ Γυμνασίου σε σχολείο στα Ανω Πατήσια. «Μου αρέσει που έχω φορητό υπολογιστή. Δεν είχα στο δημοτικό. Δεν κάνω χαβαλέ με τον υπολογιστή», συμπληρώνει, παίρνοντας... αποστάσεις από συμμαθητές του. «Υπάρχουν παιδιά που παίζουν παιχνίδια μέσα στο μάθημα. Κάποια άλλα βλέπουν φωτογραφίες», προσθέτει. «Δεν μας έχουν δείξει πώς να μελετάμε με τον υπολογιστή. Πώς θα το κάνουμε, από τη στιγμή που έχουμε τα βιβλία μας; Συνήθως το απόγευμα παίζω παιχνίδια ή μιλάω με συμμαθητές μου στο msn. Αυτό, όταν βρίσκω ελεύθερο χρόνο και δεν έχω πολύ γιατί κάνω αγγλικά, γαλλικά και χορό», προσθέτει η 13χρονη Μαρία από τη Νέα Σμύρνη.
Πηγή: Καθημερινή (Αποστολου Λακασα)

Κλειστά μουσεία λόγω απεργίας την εορταστική περίοδο στη Γαλλία

Κλειστά κινδυνεύουν να μείνουν τα μουσεία της Γαλλίας ενόψει Χριστουγέννων λόγω της απεργίας του προσωπικού του υπ Πολιτισμού.

Τον κίνδυνο να μείνουν κλειστά την επόμενη εβδομάδα αντιμετωπίζουν τα μουσεία και τα μνημεία της Γαλλίας, τα οποία λιγότερο από ένα μήνα πριν από τα Χριστούγεννα απειλούνται από την επέκταση της απεργίας του προσωπικού που έχει ξεκινήσει από τη Δευτέρα στο Κέντρο Πομπιντού.
Σύμφωνα με χθεσινή ανακοίνωση των συνδικάτων του προσωπικού του υπουργείου Πολιτισμού, τα οποία αντιτίθενται στην μείωση του προϋπολογισμού και στην περικοπή θέσεων εργασίας που σχεδιάζει το υπουργείο, η απεργία θα συνεχιστεί μέχρι τις 2 Δεκεμβρίου.
Την ώρα λοιπόν που ο χρόνος για τα Χριστούγεννα και την επέλαση των τουριστών στην πόλη του Φωτός μετράει αντίστροφα, ένα πιθανό κλείσιμο του Μουσείου του Λούβρου, το οποίο το 2008 προσέλκυσε 8,5 εκατομμύρια επισκέπτες ή η απαγόρευση της εισόδου στην διάσημη Παναγία των Παρισίων αναμένεται να έχει καταστροφικές συνέπειες για την τουριστική περίοδο.

Όμως τα μεγάλα μουσεία, τα μνημεία και τα δημόσια θέατρα του Παρισιού δεν είναι τα μόνα που απειλούνται με κλείσιμο. Αν η απεργία λάβει εθνικό χαρακτήρα τον ίδιο κίνδυνο αντιμετωπίζουν διάφορες επαρχιακές πόλεις όπου φιλοξενούνται περίφημοι τουριστικοί προορισμοί όπως η μεσαιωνική πόλη Καρκασόν.
Η απειλή της απεργίας των μουσείων και των μνημείων του Παρισιού έγινε ιδιαίτερα έντονη μετά από τη συνάντηση εκπροσώπων των συνδικάτων με τον υπουργό Πολιτισμού της Γαλλίας Φρεντερίκ Μιτεράν.
«Το υπουργείο δεν κάνει πίσω. Αρνήθηκε να αρχίσει τις διαπραγματεύσεις», δήλωσε συνδικαλιστής του Κέντρου Πομπιντού.
Πηγή: www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ - ΜΠΕ

Μπρένταν Μπίαν

Ιρλανδός συγγραφέας, γεννημένος το 1923, και αγωνιστής για την ανεξαρτησία της Ιρλανδίας. Στις αυτοβιογραφικές του νουβέλες «Στο σωφρονιστήριο» (1958) και «Εξομολόγηση ενός Ιρλανδού επαναστάτη» που δημοσιεύτηκε το 1965, ένα χρόνο μετά το θάνατό του, ο Μπίαν περιέγραψε τη συμμετοχή του στην παράνομη δράση των Ιρλανδών επαναστατών κατά τη δεκαετία του 1930 και την ιδιαίτερη σκληρότητα των αγγλικών στρατευμάτων απέναντι στο λαό της Ιρλανδίας. Στα έργα του περιγράφει ακόμη με ιδιαίτερο ρεαλισμό τη ζωή στις αγγλικές φυλακές, όπου έζησε περίπου εννέα χρόνια καταδικασμένος για τη συμμετοχή του στο απελευθερωτικό κίνημα. Τα θεατρικά του έργα «Ο μελλοθάνατος» (1956) και «Ενας Ομηρος» (1958), στρεφόταν εναντίον της αναισθησίας και της σκληρότητας που κυριαρχούν στο σύγχρονο αστικό κόσμο και καταδικάζουν τη βία. Στην Ελλάδα έγινε ιδιαίτερα γνωστός και αγαπητός από το ανέβασμα του έργου «Ενας Ομηρος» και με τη θαυμάσια μουσική και τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, ένα από τα οποία, το «Γελαστό παιδί», έγινε διεθνής επιτυχία.

Ευνούχοι και λογοτεχνία

Οι κριτικοί λογοτεχνίας

είναι σαν τους ευνούχους σε χαρέμι.

Ξέρουν πώς γίνεται,

αλλά είναι ανίκανοι

να το κάνουν οι ίδιοι.


Μπρένταν Μπίαν

Ουρανόθεν επέμφθη

Λέγεται

για απροσδόκητα

θετικό γεγονός

που φαίνεται

σαν ουρανοκατέβατο.

Ιταλία

Italy
View more presentations from John J.

Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση και οι Εκπαιδευτικοί στην Κύπρο

Οι εκπαιδευτικοί εκπαιδεύονται, επιλέγονται, διορίζονται, επιμορφώνονται και εργάζονται σε ένα σχολείο το οποίο, ως κρατικός ιδεολογικός μηχανισμός, συμβάλλει στη διευρυμένη αναπαραγωγή των υφιστάμενων κοινωνικών σχέσεων σε μια κοινωνία που προσδιορίζεται από άνιση κατανομή πλούτου, προνομίων και εξουσίας


Γιώργος Μαυρογιώργος*

Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην Κύπρο, σύμφωνα με τους επίσημα διακηρυγμένους σχεδιασμούς, έχει τα προσδιοριστικά στοιχεία μιας συνολικής ριζοσπαστικής προοδευτικής αλλαγής στη μορφή και στο περιεχόμενο όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης. Κεντρική θέση σε αυτή, θέλουμε δε θέλουμε, έχουν οι εκπαιδευτικοί. Δεν υπάρχει πτυχή της εκπαιδευτικής πολιτικής που να μη συνδέεται με τους εκπαιδευτικούς (βασική εκπαίδευση, επιλογή/πρόσληψη, επιμόρφωση, αναλυτικά προγράμματα, σχολικά βιβλία, αξιολόγηση, μέθοδοι, συνθήκες και όροι εργασίας κ.α.). Αυτό σημαίνει ότι οι εκπαιδευτικοί είναι μοχλός (υποκείμενα) προώθησης μιας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης αλλά και αντικείμενα. Κρίνουμε ότι αυτή η επισήμανση είναι στρατηγικής σημασίας για τη σύλληψη, το σχεδιασμό και την υλοποίησή της. Μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση συντελείται με τη μεσολάβηση των εκπαιδευτικών. Οι εκπαιδευτικοί δεν εφαρμόζουν απλώς τα αναλυτικά προγράμματα και εκπαιδευτικά μέτρα. Τα επεξεργάζονται, τα ορίζουν, και τα επαναδιατυπώνουν. Είναι αυτό που οι εκπαιδευτικοί σκέφτονται, αυτό που πιστεύουν και αυτό που κάνουν σε επίπεδο σχολικής τάξης, που σε τελευταία ανάλυση ορίζει το είδος εκπαίδευσης που έχουμε. Βέβαια, είναι και τα ίδια τα μέτρα που ευνοούν ή προϋποθέτουν, αποτυπώνουν και εμπεριέχουν συγκεκριμένη αντίληψη για τον εκπαιδευτικό.

Οι εκπαιδευτικοί εκπαιδεύονται, επιλέγονται, διορίζονται, επιμορφώνονται και εργάζονται σε ένα σχολείο το οποίο ως κρατικός ιδεολογικός μηχανισμός συμβάλλει στη διευρυμένη αναπαραγωγή των υφισταμένων κοινωνικών σχέσεων σε μια κοινωνία που προσδιορίζεται από άνιση κατανομή πλούτου, προνομίων και εξουσίας. Αυτή συντελείται και με τη μεσολάβηση των εκπαιδευτικών, οι οποίοι υιοθετούν κατά την άσκηση του έργου τους κοινωνικά και πολιτικά προτάγματα κάποιας μορφής, ανεξάρτητα αν το συνειδητοποιούν ή όχι. Είναι σαφές ότι οι εκπαιδευτικοί δε συγκροτούν μια ομοιογενή επαγγελματική ομάδα. Προσδιορίζονται και διαφοροποιούνται με πολλούς τρόπους. Παρά τις διαφορές τους, συγκροτούν μια κοινωνική κατηγορία εργαζομένων με ειδική συμβολή στην αναπαραγωγική λειτουργία της εκπαίδευσης.

Το ερώτημα, επομένως, «ποιον εκπαιδευτικό θέλουμε» εμπίπτει στην «κοινωνική αρένα» ιδεολογικών συγκρούσεων, όπου διακυβεύονται κυρίαρχα συμφέροντα στην υπόθεση της αναπαραγωγικής λειτουργίας. Οι πολιτικές μπορούν να ενσωματώνουν και να συμμορφώνουν τους εκπαιδευτικούς στη λογική της υφιστάμενης κοινωνικής τάξης ή να υποστηρίζουν την ανάπτυξη θεσμικών, υλικών και εκπαιδευτικών προϋποθέσεων, ώστε οι εκπαιδευτικοί να αντιμετωπίζουν με θεμελιωμένη και με εμπεριστατωμένη κριτική δράση την εκπαιδευτική και κοινωνική πραγματικότητα για να τη βελτιώνουν.

Στο Επίσημο Πρόγραμμα Διακυβέρνησης του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, ρητά δηλώνεται ότι «στόχος... είναι η ανάπτυξη κριτικών εκπαιδευτικών, για να μην είναι απλώς και μόνο παθητικοί εφαρμοστές εκπαιδευτικών μέτρων και αλλαγών». Το κεντρικό ερώτημα, επομένως, είναι ποιες πολιτικές σχεδιάζουμε και υλοποιούμε για τους εκπαιδευτικούς ώστε να είναι σε θέση να ασκούν το έργο τους με κριτικό, στοχαστικό και μετασχηματιστικό τρόπο.

Ισχυριζόμαστε ότι το πεδίο μιας συγκροτημένης εκπαιδευτικής πολιτικής είναι το Σχολείο και ο Εκπαιδευτικός. Αυτό το πεδίο προσφέρεται για αξιοποίηση της σχετικής αυτονομίας, διαπραγμάτευσης και πάλης για την αλλαγή του σχολείου και της κοινωνίας. Ακόμα και σε ένα συγκεντρωτικό σύστημα εκπαίδευσης, η σχετική αυτονομία σχολικών μονάδων και εκπαιδευτικών έχει δομικό χαρακτήρα.

Στη συγκεκριμένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, έχει προτεραιότητα η ευαισθητοποίηση των εκπαιδευτικών ώστε να εντοπίζουν το υφιστάμενο σύστημα σχέσεων άνισης κατανομής προνομίων και εξουσίας και να αποκτήσουν κριτική συνείδηση της θέσης τους. Αυτή είναι η αφετηρία για απελευθερωτική πράξη, αξιοποιώντας τη γλώσσα της κριτικής και τη γλώσσα της δυνατότητας. Έτσι, θα μπορούν να κάνουν συνειδητές επιλογές, αφού εξετάζουν τόσο τους υλικούς και ιδεολογικούς όρους που κυριαρχούν στην αίθουσα διδασκαλίας όσο και τις αφετηρίες, τους σκοπούς και τις προεκτάσεις της πράξης τους στο σχολείο και στην κοινωνία. 'Αξονας είναι η μεταβολή της συνειδητότητας, η διαφοροποίηση του τρόπου αυτογνωσίας και η διασάφηση της δράσης προς την κατεύθυνση της άμβλυνσης του αναπαραγωγικού τους ρόλου.

Σε μια τέτοια περίπτωση, η βασική εκπαίδευση, η επιμόρφωση, η εργασία και η εν γένει υποστήριξη της επαγγελματικής τους ανάπτυξης μπορούν να προωθήσουν, στο πλαίσιο της σχετικής αυτονομίας, την ιδεολογική νομιμοποίηση ενός πιο δημοκρατικού σχολείου σε μια πιο δημοκρατική κοινωνία. Σκοπός δεν είναι η άμεση αντιστοιχία με το υφιστάμενο κάθε φορά σχολείο, αλλά με ένα σχολείο που διαρκώς αλλάζει.

Οι εκπαιδευτικοί βρίσκονται μια ζωή στο σχολείο (από την ηλικία των πέντε μέχρι την αφυπηρέτηση). Η διαδοχική σειρά επεισοδίων στη διαδρομή του εκπαιδευτικού, από το σχολείο στο πανεπιστήμιο και πάλι στο σχολείο, διαμορφώνουν ένα «φαύλο κύκλο». Αυτός ο κύκλος είναι αναπαραγωγικός, όσο δεν επιλέγονται «επεισόδια-τομές» για ρήξη αυτού του κύκλου. Οι εκπαιδευτικοί που εργάζονται, σήμερα, στο κυπριακό σχολείο αποτελούν στρατηγική ομάδα, με υψηλούς βαθμούς προτεραιότητας στη διαμόρφωση και την άσκηση της συνολικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί ασκούν την «άτυπη» μαθητεία των μελλοντικών εκπαιδευτικών, υποδέχονται στο σχολείο τους νεοδιοριζόμενους και καλούνται να υποδεχτούν την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που επιχειρείται. Εδώ είναι που αναδεικνύεται και η στρατηγική σημασία της επιμορφωτικής πολιτικής στην υπόθεση της εν γένει εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Αλλά, σε αυτό το θέμα θα επανέλθουμε σε επόμενο κείμενό μας. Για την ώρα, ας κλείσουμε με μια βασική υπόμνηση: τους εκπαιδευτικούς και τα μάτια μας!

*Καθηγητής Παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΥΠΠ.

gmavrog@cc.uoi.gr
http://pep.uoi.gr/gmavrog

Δημοσιεύθηκε στην Κυπριακή εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ, 22/11/2009

Eroica - Κοσμά Πολίτη




Eroica

Κοσμά Πολίτη





eroica - Κοσμά Πολίτη

Οι Ελβετοί στηρίζουν την απαγόρευση ανέγερσης μιναρέδων στη χώρα


Μέσα σε κλίμα διχασμού και με πιθανές επιπτώσεις στις σχέσεις της Βέρνης με την ΕΕ και τον μουσουλμανικό κόσμο οι Ελβετοί φαίνεται βάσει των exit poll ότι στήριξαν στο δημοψήφισμα της Κυριακής την πρόταση που υποστηρίχθηκε από τη δεξιά για την απαγόρευση της ανέγερσης νέων μιναρέδων στα μουσουλμανικά τεμένη της χώρας.
«Η πρωτοβουλία φαίνεται να γίνεται αποδεκτή, υπάρχει μια θετική τάση. Αποτελεί μεγάλη έκπληξη» μετέδωσε η γαλλόφωνη τηλεόραση 30 λεπτά μετά τη διακοπή της ψηφοφορίας το μεσημέρι.
Τα μερικά αποτελέσματα δείχνουν ότι το γερμανόφωνο καντόνι της Λουκέρνης αποδέχθηκε την απαγόρευση, αντίθετα με το γαλλόφωνο καντόνι της Γενεύης.

Το δημοψήφισμα που που διενεργήθηκε την Κυριακή είναι χαρακτηριστικό της πολιτικής που ακολουθεί το Λαϊκό Ελβετικό Κόμμα (SVΡ), το οποίο κατάφερε να γίνει η μεγαλύτερη πολιτική δύναμη της χώρας μέσω μιας λαϊκιστικής και υπερσυντηρητικής ατζέντας.

Τόσο η συμμαχική ελβετική κυβέρνηση, όσο και το Κοινοβούλιο έχουν απορρίψει την πρόταση με αιτιολογικό ότι παραβιάζει το ελβετικό Σύνταγμα, τη θρησκευτική ελευθερία και την παραδοσιακή ανεκτικότητα που χαρακτηρίζει τη χώρα.
Οι πολέμιοι της πρότασης τονίζουν ότι η πρόταση πυροδοτεί διακρίσεις και ότι η όλη διενέργεια του δημοψηφίσματος υποδαυλίζει το μίσιος. Την ανησυχία της έχει εκφράσει και η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.
Στην Ελβετία ζουν 400.000 μουσουλμάνοι και σε ολόκληρη τη χώρα υπάρχουν μόνο τέσσερις μιναρέδες.
Όπως σημειώνει Το Βήμα της Κυριακής, το δημοψήφισμα αυτό αφορά ένα θέμα που ξεπερνά τα εθνικά σύνορα της Ελβετίας και αγγίζει μια ευαίσθητη «χορδή» της Ευρώπης.
Μπορεί στην Ελβετία να υπάρχουν λίγα τεμένη και ακόμη λιγότεροι μιναρέδες και μόνο ένα μικρό ποσοστό των μουσουλμάνων να εξασκεί την πίστη του επισκεπτόμενο συχνά τους χώρους λατρείας, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι το αποτέλεσμα του σημερινού δημοψηφίσματος δεν θα επηρεάσει την Ελβετία, όπως και άλλες χώρες της Ευρώπης, όπου τα ζητήματα της μετανάστευσης, της ενσωμάτωσης και της εθνικής ταυτότητας έχουν απασχολήσει κυβερνήσεις και πολίτες.
Πηγή: Newsroom ΔΟΛ

Twin Polar bear cubs - super cute!

7 Ημέρες - Ο μυθικός Αχελώος

Ο μυθικός Αχελώος

13061999 - 7 ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

29/11/09

Σαν σήμερα… 30 Νοεμβρίου

- 1853, Συνθήκη "Gadsden Purchase"
Το 1853 υπογράφεται η συμφωνία "Gadsden Purchase", που διευθέτησε το θέμα των συνόρων μεταξύ του Μεξικό και των ΗΠΑ.
- 1880, Πόλεμος του Μπόερ
Το 1880 η βρετανική αποικία Τρανσβάαλ στην Αφρική, κηρύττει την ανεξαρτησία της, προκαλώντας τον πόλεμο του Μπόερ.
- 1912, Υποχώρηση Τούρκων
Το 1912 οι Τούρκοι υποχωρούν στη Μακεδονία, αφού έχασαν και το τελευταίο οχυρό τους στην περιοχή, μετά τη νίκη των Σέρβων στην Ντίμπρα.

- 1919, Ψήφος στις Γαλλίδες
Το 1919 οι γυναίκες της Γαλλίας ψηφίζουν για πρώτη φορά στις βουλευτικές εκλογές.
- 1922, ΕΣΣΔ
Το 1922 ιδρύεται η ΕΣΣΔ.
- 1925, Κοντά φουστάνια… τέλος
Το 1925 ο δικτάτορας Θεόδωρος Πάγκαλος απαγορεύει στις γυναίκες να φοράνε κοντά φουστάνια όταν βγαίνουν έξω.
- 1938, ΙΚΑ
Το 1938 το ΙΚΑ ανακοινώνει, ότι θα παρέχει πλήρη ιατρική περίθαλψη στους ασφαλισμένους.
- 1939, Ρωσσοφιλανδικός πόλεμος
Το 1939 η Ρωσία εισβάλλει στην Φιλανδία, ξεκινώντας το Ρωσσοφιλανδικό πόλεμο
- 1940, Κατάληψη Πόγραδετς
Το 1940 οι Έλληνες καταλαμβάνουν το Πόγραδετς, ιταλική βάση στην Αλβανία.
- 1955, Προβολείς
Το 1955 προβολείς χρησιμοποιούνται για πρώτη φορά σε διεθνή αγώνα ποδοσφαίρου στο Γουέμπλεϊ στον αγώνα Αγγλία- Ισπανία (4-1).
- 1974, Διάλυση των Μπιτλς
Το 1974 οι Μπιτλς διαλύονται και τυπικά, με δικαστική απόφαση.
- 1979, Ιώννης Παύλος Β΄
Το 1979 ο πάπας Ιωάννης Παύλος Β' γίνεται ο πρώτος προκαθήμενος της καθολικής εκκλησίας, που παρακολούθησε, μετά από μια ολόκληρη χιλιετία, τη θεία λειτουργία σε ναό της ορθόδοξης εκκλησίας, στην Κωνσταντινούπολη.
- 1981, Μονά-ζυγά
Το 1981 για την αντιμετώπιση του νέφους στο κέντρο της Αθήνας αποφασίζεται η εφαρμογή κλιμακωτού ωραρίου στην αγορά και η εναλλάξ κυκλοφορία των αυτοκινήτων (μονά-ζυγά).
- 1986, Ιβάν Λεντλ
Το 1986 ο Ιβάν Λεντλ γίνεται ο πρώτος τενίστας, που τα συνολικά κέρδη στην καριέρα του ξεπερνούν τα 10 εκατομμύρια δολάρια.
- 1991, Καρκίνος του δέρματος
Το 1991 σύμφωνα με έκθεση της "Greenpeace", η μείωση κατά 10% του στρώματος του όζοντος θα έχει ως συνέπεια την εμφάνιση, κάθε χρόνο, 300.000 περιπτώσεων καρκίνου του δέρματος.
- 1992, Διανεμητής προφυλακτικών στα Λύκεια
Το 1992 τοποθετείται σε λύκειο του Παρισιού, από τον υπουργό Παιδείας και Πολιτισμού Ζακ Λανγκ ο πρώτος διανεμητής προφυλακτικών.
- 1993, Αμοιβαία αναγνώριση
Το 1993 το Ισραήλ και το Βατικανό υπογράφουν ιστορική συμφωνία αμοιβαίας αναγνώρισης.
- 1994, Δηλώσεις Αραφάτ
Το 1994 ο Γιάσερ Αραφάτ δηλώνει ότι, το παλαιστινιακό κράτος θα εκτείνεται μέχρι τη Δυτική Όχθη και θα έχει πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ.
- 1995, ΣΑΕ
Το 1995 αρχίζουν οι εργασίες της πρώτης οργανωτικής συνέλευσης του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού (ΣΑΕ) στη Θεσσαλονίκη.
- 1997, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
Το 1997 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, το βραβείο καλύτερης ταινίας μοιράζονται οι "Χαμένες Νύχτες" της Αγγελικής Αντωνίου και το "Μιρουπαφσίμ" των Κόρρα και Βούπουρα.

Γεννήσεις
- Το 1667 γεννιέται ο Τζόναθαν Σουίφτ, Άγγλος κληρικός, σατυρικός συγγραφέας και ποιητής, που συνέγραψε και το βιβλίο "Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ".
- Το 1835 γεννιέται ο Μαρκ Τουέιν, Αμερικανός συγγραφέας. Ανάμεσα στα πιο γνωστά έργα του "Οι περιπέτειες του Τομ Σώγιερ".
- Το 1865 γεννιέται ο Ινδός συγγραφέας Ραντιγιάρντ Κίπλινγκ.
- Το 1874 γεννιέται ο Βρετανός πρωθυπουργός Γουίνστον Τσόρτσιλ, που οδήγησε τη Βρετανία και τις Συμμαχικές Δυνάμεις έξω από την κρίση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
- Το 1937 γεννιέται ο Αμερικανός σκηνοθέτης Ρίντλεϊ Σκοτ.
- Το 1947 γεννιέται Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης David Mamet.
- Το 1957 γεννιέται ο τραγουδοποιός, Νίκος Πορτοκάλογλου.

Θάνατοι
- Το 1800 πεθαίνει από σύφιλη σε ηλικία 46 ετών, φτωχός και εξορισμένος στο Παρίσι, ο μεγάλος Ιρλανδός συγγραφέας και ποιητής, Όσκαρ Ουάιλντ.
- Το 1935 πεθαίνει ο Πορτογάλος ποιητής Φερνάντο Πεσόα.
- Το 1968 πεθαίνει από πνευμονία ο βαρόνος Τζούλιους ντε Ρόιτερ, ιδρυτής του πρακτορείου ειδήσεων, που φέρει το όνομά του.
- Το 1980 πεθαίνει, σε ηλικία 54 ετών, ο δημοσιογράφος Χρήστος Φιλιππίδης, γενικός διευθυντής της "Ακρόπολης".

Ποίημα Πεσόα

Έχω μέσα μου κάτι σαν καταχνιά
Που με πνίγει, αλλά δεν είναι τίποτα.
Νοσταλγία του τίποτα
Ακαθόριστη επιθυμία.

Τυλιγμένος σαν σε ομίχλη
Είμαι απ' το ίδιο υλικό και βλέπω
Το μακρινό, λαμπρό αστέρι
Από την καύτρα του τσιγάρου πάνω.

Κάπνισα τη ζωή μου. Αβέβαιο
Ό,τι είδα ή διάβασα. 'Ολος
Ο κόσμος ένα μεγάλο ανοιχτό βιβλίο είναι
Που με χλευάζει σε μιαν άγνωστη γλώσσα.


(16-7-1934)

Το πεπρωμένο...


Με τον ίδιο τρόπο που πλένουμε το κορμί μας,

θα έπρεπε να πλένουμε και το πεπρωμένο

μας, να αλλάζουμε ζωή, όπως αλλάζουμε ρούχα

– όχι για λόγους επιβίωσης, όπως κάνουμε

όταν τρώμε ή κοιμόμαστε,

μα με εκείνο το σεβασμό που έχουμε

σαν τρίτοι απέναντι στον εαυτό μας.


Φ. Πεσσόα

Φερνάντο Πεσσόα

Ο Φερνάντο Πεσσόα (Fernando António Nogueira de Seabra Pessoa) ήταν Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Λισαβώνα.
Χάνει νωρίς τον πατέρα του. Γρήγορα η μητέρα του ξαναπαντρεύεται με έναν διπλωμάτη που διορίζεται στο Ντάρμπαν της Νότιας Αφρικής. Η οικογένεια τον ακολουθεί και έτσι ο Πεσσόα θα αρχίσει και θα ολοκληρώσει τις σπουδές του στην αγγλική γλώσσα και θα αποκτήσει μια στέρεη αγγλική λογοτεχνική παιδεία.
Σε ηλικία δεκαεπτά ετών επιστρέφει στη Λισαβώνα, που δεν θα την εγκαταλείψει ποτέ. Διαλέγει το επάγγελμα του συντάκτη-μεταφραστή και αναλαμβάνει την εμπορική αλληλογραφία μερικών οίκων της εμπορικής Κάτω Πόλης της Λισαβώνας, εργασία με πενιχρές αποδοχές, που όμως τον απαλλάσσει από τις δεσμεύσεις του ωραρίου και του συγκεκριμένου χώρου.

Οι "ετερώνυμοι" του Πεσσόα
Το 1915, η πορτογαλική λογοτεχνία θα σημαδευτεί από την κυκλοφορία του περιοδικού Ορφέας, που θα εισαγάγει τον μοντερνισμό στην πορτογαλική τέχνη (στην έκδοση του οποίου πρωτεργάτης είναι ο Φ. Πεσσόα) και κατά δεύτερο λόγο, από μια εντυπωσιακή ποιητική συλλογή του Αλβάρο Ντε Κάμπος. Είναι η στιγμή που γεννιέται ένα από τα καλύτερα "Εγώ" του Φ. Πεσσόα, ένας από τους καλύτερους ετερώνυμούς του, όπως ο ίδιος τους ονομάζει.
Μέχρι σήμερα, οι μελετητές του έργου του έχουν ανακαλύψει είκοσι επτά διαφορετικές προσωπικότητες που υπογράφουν γραπτά του Πεσσόα. Ανάμεσα τους ξεχωρίζουν ο αγγλόφωνος Αλεξάντερ Σερτς, από την εποχή της Νοτίου Αφρικής, ο Αλμπέρτο Καέιρο, ένας σοφός που συνθέτει τα ποιήματά του αποτραβηγμένος στην εξοχή, ο Ρικάρντο Ρέις, φιλόλογος, που προσπαθεί να αναμετρηθεί με τους αρχαίους κλασικούς και ο Άλβαρο ντε Κάμπος, μηχανικός, με παιδεία αγγλοσαξονική, που στο έργο του υμνεί την τεχνολογία και την έλευση των μοντέρνων καιρών. Χρειάστηκαν δεκαετίες για να μπορέσει όλη αυτή η παραγωγή να συγκεντρωθεί και να μελετηθεί ως έργο του Πεσσόα. Όταν το 1935 πέθανε διαλυμένος από το ποτό σε ηλικία 47 ετών, βρέθηκε στο σπίτι του ένα μπαούλο με 27.453 χειρόγραφα, από τα οποία ένα μεγάλο μέρος μένει ακόμη να μελετηθεί και να εκδοθεί, επιφυλάσσοντας ενδεχομένως και άλλες εκπλήξεις στους επιμελητές. Ο Πεσσόα πέθανε γνωστός στους λογοτεχνικούς κύκλους, όμως ο πορτογαλικός λαός άργησε να αναγνωρίσει στα πολλά του πρόσωπα το συγγραφέα που εκφράζει τους πόθους του και τις αγωνίες του και να τον τιμήσει σαν τον εθνικό του ποιητή.
Πηγή: Βικιπαίδεια

Μαρκ Τουαίην

Ο Σάμουελ Λάνγκχορν Κλέμενς (Samuel Langhorne Clemens, 30 Νοεμβρίου 1835 – 21 Απριλίου1910), γνωστός κυρίως με το ψευδώνυμο Μαρκ Τουαίην, ήταν διάσημος Αμερικανός συγγραφέας. Ανάμεσα στα πιό γνωστά βιβλία του ανήκουν οι Περιπέτειες του Τόμ Σώγιερ και οι Περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν.
Νεανικά χρόνια
Ο Σάμουελ Λάνγκχορν Κλέμενς γεννήθηκε στο χωριό Φλόριντα της πολιτείας του Μιζούρι των Ηνωμένων Πολιτειών, γιος του Τζον και της Τζέην Κλέμενς. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στην παραποτάμια πόλη Χάνιμπαλ, αναζητώντας καλύτερες οικονομικές συνθήκες. Η πόλη αυτή καθώς και οι κάτοικοί της, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του Τουαίην, τις Περιπέτειες του Τομ Σώγιερ (1876).
Ο πατέρας του πέθανε το 1847 αφήνοντας στην οικογένεια αρκετά οικονομικά χρέη, γεγονός που ανάγκασε τον Τουαίην να εγκαταλείψει το σχολείο και να εργαστεί. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Οράιον, ξεκίνησε το 1850 να εκδίδει μία εφημερίδα στην οποία ο Τουαίην δημοσίευε κατά διαστήματα κείμενά του. Παράλληλα πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στο Σαιντ Λούις και τη Νέα Υόρκη εργαζόμενος ως τυπογράφος.

Αργότερα, εργάστηκε ως οδηγός ατμόπλοιου στον Μισσισσιπί, ένα επάγγελμα το οποίο ο ίδιος αναγνώρισε πως του πρόσφερε σημαντικές εμπειρίες, ενώ ήρθε σε επαφή με πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες. Ο Αμερικανικός Εμφύλιος πόλεμος σε συνδυασμό με την εμφάνιση των σιδηροδρόμων, είχε ως αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί το εμπόριο μέσω ατμόπλοιων, γεγονός που ανάγκασε τον Τουαίην να αναζητήσει μία νέα επαγγελματική διέξοδο.
Ο Τουαίην απέφυγε την ανάμιξη του στον εμφύλιο και για ένα σύντομο διάστημα ανέλαβε το ρόλο ιδιαίτερου γραμματέα του αδελφού του, ο οποίος είχε διοριστεί γραμματέας του κυβερνήτη της Νεβάδα. Οι εμπειρίες τους στην αμερικανική Δύση, αποτέλεσαν τη βάση για το δεύτερο βιβλίο του Τουαίην, Roughing It (1872). Καθώς η θέση του ως ιδιαίτερος γραμματέας δεν ήταν θεσμοθετημένη και κατά συνέπεια δεν μπορούσε να αμοίβεται, το επόμενο διάστημα, εργάστηκε ως ανθρακωρύχος, χωρίς να σημειώσει ωστόσο ιδιαίτερη επιτυχία. Αργότερα ο ιδιοκτήτης της εφημερίδας Territorial Enterprise της Βιρτζίνια, του ανέθεσε την έκδοση της. Σε κείμενό του, στις 3 Φεβρουαρίου του 1863 χρησιμοποίησε για πρώτη φορά το ψευδώνυμο Μαρκ Τουαίν (Mark Twain). Αν και η προέλευσή του δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα, η επικρατούσα άποψη είναι πως αποτελεί το ναυτικό παράγγελμα που σημαίνει δύο οργιές βάθος (3.7 μέτρα) και δήλωνε το όριο ασφαλούς πλευσης στα αβαθή των ποταμών.

Λογοτεχνία
Το 1864, ο Τουαίην μετακόμισε στο Σαν Φραντσίσκο όπου εργάστηκε για αρκετές τοπικές εφημερίδες. Τον επόμενο χρόνο σημείωσε την πρώτη του λογοτεχνική επιτυχία ολοκληρώνοντας ένα σατιρικό σύντομο διήγημα στα πλαίσια μιας συλλογής κειμένων του Artemus Ward. Ο Τουαίην υπέβαλε το έργο του καθυστερημένα και τελικά δεν αποτέλεσε μέρος της συλλογής, ωστόσο ο εκδότης φρόντισε να δημοσιευτεί το κείμενο στην εφημερίδα Saturday Press. Το διήγημα, με τον πρωτότυπο τίτλο "Jim Smiley and his Jumping Frog", γνωστό σήμερα ως "The Celebrated Jumping Frog of Calaveras County," είχε σημαντική απήχηση και στη συνέχεια επανατυπώθηκε και μεταφράστηκε. Ο εκδότης της Atlantic Monthly, James Russell Lowell, περιέγραψε το έργο του Τουαίην ως "το καλύτερο δείγμα χιομουριστικής λογοτεχνίας της Αμερικής."
Την Άνοιξη του 1866, ως απεσταλμένος της εφημερίδας Sacramento Union, ταξίδεψε στις νήσους Σάντουιτς (σημερινή Χαβάη) προκειμένου να γράψει μια σειρά από ταξιδιωτικά άρθρα. Με την επιστροφή του στο Σαν Φραντσίσκο, μετά από προτροπή του εκδότη John McComb (της εφημερίδας Alta California) αλλά και ωθούμενος από την απήχηση των κειμένων του, ο Τουαίην αποφάσισε να παραχωρήσει μία σειρά διαλέξεων, που τον καταξίωσαν ως ικανό ομιλητή.
Το 1867, ο Τουαίην έπεισε τον McComb να χρηματοδοτήσει ένα δεύτερο ταξίδι του, αυτή τη φορά στην Ευρώπη και την Μέση Ανατολή. Τα ταξιδιωτικά κείμενα του, δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα Alta California με μεγάλη απήχηση, ενώ αποτέλεσαν επιπλέον την βάση για το πρώτο βιβλίο του Τουαίην, The Innocents Abroad, δημοσιευμένο το 1869, και το οποίο πρόσφερε στον συγγραφέα του σημαντική αναγνώριση από το κοινό.
Οικογένεια
Την ίδια χρονιά, ο Τουαίην γνώρισε την Ολίβια (Λίβυ) Λάγκντον με την οποία παντρεύτηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1870 και εγκαταστάθηκαν μαζί, για ένα σύντομο χρονικό διάστημα, στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης. Εκεί, ο Τουαίην ανέλαβε καθήκοντα εκδότη και συγγραφέα για την τοπική εφημερίδα Buffalo Express. Μετά την γέννηση του γιου τους, Λάνγκντον, στις 7 Νοεμβρίου του 1871, εγκαταστάθηκαν στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ. Στις 19 Μαρτίου του 1872, γεννήθηκε η πρώτη τους κόρη, Ολίβια Σούζαν, ενώ τον Ιούνιο του ίδιου έτους ο Λάνγκντον πέθανε έχοντας προσβληθεί από διφθέρια. Απέκτησαν μαζί άλλες δύο κόρες, την Κλάρα (1874) και την Τζέην Λάμπτον (1880). Στο διάστημα αυτό, ο Τουαίην έδωσε αρκετές διαλέξεις, στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Αγγλία, την οποία επισκέφτηκε για πρώτη φορά.
Τελευταία χρόνια
Μέχρι το 1891, ο Τουαίην έζησε στο Χάρτφορντ, όπου ολοκλήρωσε μερικά από τα σημαντικότερα έργα του, μεταξύ των οποίων Οι περιπέτειες του Τομ Σώγιερ (1876), Ο Πρίγκιπας και ο Φτωχός(1881) και Ένας Γιάνκης του Κονέκτικατ στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου (1889). Οι περιπέτειες του Χάκλμπερι Φιν – κατά πολλούς το πιο γνωστό βιβλίο του – δημοσιεύτηκε το 1885 και αποτέλεσε ένα από τα πρώτα βιβλία που εκδόθηκαν από τον εκδοτικό οίκο του ίδιου του Τουαίην, The Charles L. Webster Company, για τη διεύθυνση του οποίου ανέλαβε καθήκοντα ο ανηψιός του, Charles Webster.
Αν και τα έργα του είχαν μεγάλη απήχηση, γεγονός που του εξασφάλιζε σημαντικά οικονομικά κέρδη, ο Τουαίην πρόεβη σε πολλές άστοχες επενδύσεις των χρημάτων του, γεγονός που τον οδήγησε τελικά στα όρια της χρεωκοπίας. Σε μία προσπάθεια του να εξοικονομήσει χρήματα, ώστε να καλύψει τα οικονομικά του χρέη, εγκαταστάθηκε το 1891 οικογενειακώς στην Ευρώπη πραγματοποιώντας αρκετά ταξίδια ανά τον κόσμο μέχρι το 1900. Το 1894, η εκδοτική του εταιρεία αναγκάστηκε να διακόψει τη λειτουργία της γεγονός που ώθησε τον Τουαίην να δώσει μια σειρά διαλέξεων σε διάφορες χώρες, προκειμένου και πάλι να εξοικονομήσει χρήματα. Καταλυτική για την βελτίωση της οικονομικής του κατάστασης ήταν η στενή φιλία που ανέπτυξε με τον βιομήχανο Χένρυ Χάτλστον Ρότζερς, στέλεχος της πετρελαϊκής εταιρείας Standard Oil.
Ο Τουαίην επέστρεψε στην Αμερική το 1900. Κατά τον Ισπανο-Αμερικανικό πόλεμο του 1898, είχε ήδη υϊοθετήσει μία σκληρή στάση απέναντι στην αμερικανική κυβέρνηση, πολιτική στάση που διατήρησε και μετά την επιστροφή στην πατρίδα του, ως αντιπρόεδρος της Αμερικανικής Αντι-Ιμπεριαλιστικής Ένωσης (American Anti-Imperialist League). Οι πολιτικές του απόψεις του είχαν ως αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί από ορισμένους ως προδότης, αλλά και την μη δημοσίευση ορισμένων κειμένων του σε περιοδικά της εποχής, εξαιτίας του φόβου πολλών εκδοτών για πιθανή δυσφήμιση. Το 1903, έχοντας ζήσει στην Νέα Υόρκη για τρία χρόνια, η σύζυγός του αρρώστησε και εγκαταστάθηκαν στη Φλωρεντία της Ιταλίας, όπου η Ολίβια Λάγκντον πέθανε ένα χρόνο αργότερα. Μετά το θάνατό της, ο Τουαίην επέστρεψε στη Νέα Υόρκη όπου πέθανε στις 21 Απριλίου του 1910, σε ηλικία 74 ετών.
Πηγή: Βικιπαίδεια

Περί εκπαίδευσης...

Δεν άφησα ποτέ

τη σχολική διδασκαλία

να αναμειχθεί

με την εκπαίδευση μου.


Μαρκ Τούεϊν

Πάγκαλος και φούστες...

"Στην εποχή του Πάγκαλου" (Γιώργου Μητσάκη).

"Στην εποχή του Πάγκαλου ήταν μακριές οι φούστες..."
Οι ιδιορρυθμίες του δικτάτορα Θεόδωρου Πάγκαλου ήταν πράγματι αρκετές.Η πιο διάσημη θα λέγαμε ήταν ο διωγμός των γυναικών που φορούσαν κοντά φορέματα. Η απαγόρευση αυτή έμεινε στη μνήμη του λαού, μέσα από τα τραγούδια,τα ανέκδοτα και τις θεατρικές παραστάσεις:

"Μου αρέσουν του Πάγκαλου τα γούστα
που μας μάκρυνε τη φούστα".


Η διάταξη που έμεινε ιστορική είχε τον τίτλο (ημερομηνία εκδόσεως 30 Νοεμβρίου 1925) "Περί ορισμένου μήκους φουστών δεσποινίδων άνω των 12 ετών και κυριών κυκλοφορουσών εις δημόσια εν γένει μέρη και κέντρα".

"Ορίζομεν όπως αι κυρίαι και δεσποινίδες αι άνω των 12 ετών οσάκις περιέρχονται τα δημόσια εν γένει μέρη ως και όταν εισέρχονται εντός των δημοσίων κέντρων φέρωσι φούστας ων το κατώτατον άκρον δέον να απέχη από του εδάφους 30 εκατοστά.Του μέτρου θεωρούνται συνυπεύθυνοι οι γονείς ή οι επίτροποι των ανηλίκων κοριτσιών...Οι παραβάται της παρούσης καταδιώκονται και τιμωρούνται συμφώνως προς το άρθρον 007 του ποινικού νόμου..."

Το μέτρο, απ' ότι διέρρευσε, φαίνεται να το εμπνέυστηκε η κυρία Παγκάλου, μια μέρα στο γραφείο του συζύγου της.Ρώτησε τον αστυνομικό διευθυντή , που ήταν παρών, γιατί επέτρεπε στις γυναίκες να κυκλοφορούν με τα γόνατα έξω.Αυτή η παρατήρηση της θεωρήθηκε πολύ σωστή και προστέθηκε στην εκστρατεία του Πάγκαλου "κατά της ανηθικότητος στον δημόσιο βίο", που ήταν ένα από τα μεγαλόπνοα σχέδιά του.
Η εφαρμογή του μέτρου, έπειτα από κάποιες αναβολές , ώστε να προλάβουν να επιδιορθώσουν οι γυναίκες τα φορέματά τους, άρχισε στις 22 Μαρτίου του 1926.Μέχρι τότε γίνονταν μόνο συστάσεις.Στο μεταξύ ο γυναικόκοσμος, όπως ήταν φυσικό, αναστατώθηκε και πολλές Αθηναίες έσπευσαν να συμμορφωθούν προς το μέτρο, ενώ άλλες δεν το πήραν σοβαρά και το αψήφησαν.Με την εφαρομογή άρχισαν οι διαπομπεύσεις στο κέντρο της Αθήνας.Αστυνομικοί σταματούσαν τις γυναίκες και μετρούσαν τα φορέματά τους.Εάν ήταν πιο ψηλά από 30 εκατοστά από το έδαφος, τις οδηγούσαν στο αυτόφωρο όπου τους επέβαλλαν πρόστιμο 100 δρχ.Εάν υπήρχαν υπότροπες, τότε ο νόμος επέβαλλε να τιμωρούνται στις γυναικείες φυλακές, με 1 έως 3 ημέρες κράτηση, αναλόγως την κρίση του δικαστηρίου, που εξέταζε την όλη εμφάνιση και συμπεριφορά.
Οι σκηνές που εκτυλίχθηκαν , ειδικά στο κέντρο της Αθήνας, ήταν απείρου κάλλους , με κυρίαρχο θέμα τη διαφωνία των γυναικών με τα αστυνομικά όργανα για το ακριβές μήκος του φορέματος ή της φούστας...Τελικά , δεκάδες γυναίκες οδηγήθηκαν στα δικαστήρια και πλήρωσαν πρόστιμο, ενώ ορισμένες κλείστηκαν για δυο τρεις μέρες στη φυλακή.Στο μεταξύ, τα όργανα του Κράτους εμπνεύστηκαν ακόμη ένα σατανικό υπόμνημα στη διάταξη: για τις "κοινές " αποφάσισαν να μην ισχύσει το απαγορευτικό μέτρο, ούτως ώστε η κάθε κυρία ή δεσποινίς να φοβάται να κυκλοφορήσει με κοντή φούστα για να μη θεωρηθεί πόρνη".

Μαζικά κλείνουν πλέον τα σχολεία

Συνολικά έχουν χάσει τη ζωή τους 16 ασθενείς και άλλοι 28 νοσηλεύονται στην Εντατική σε κρίσιμη κατάσταση, αφού παρουσίασαν αναπνευστική ανεπάρκεια λόγω της γρίπης


Μεγαλώνει ο κατάλογος των θυμάτων, ακόμη δύο θάνατοι σημειώθηκαν χθες από την πανδημία

Δύο ακόμη άνθρωποι, ο ένας μόλις 26 ετών, έχασαν χθες τη ζωή τους από επιπλοκές της νέας γρίπης. Ο κατάλογος των θυμάτων της νόσου, καθώς και των νοσηλευομένων, μεγαλώνει καθημερινά επικίνδυνα. Συνολικά έχουν χάσει τη ζωή τους 16 ασθενείς και άλλοι 28 νοσηλεύονται στην Εντατική σε κρίσιμη κατάσταση, αφού παρουσίασαν αναπνευστική ανεπάρκεια λόγω της γρίπης. Απαισιόδοξη είναι η εικόνα και από την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο της Εκπαίδευσης. Το τελευταίο εικοσιτετράωρο αυξήθηκε σημαντικά ο αριθμός των σχολείων που κλείνουν όλα τα τμήματά τους, και όχι μεμονωμένα, λόγω της νέας γρίπης. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Ανατολική Αττική έχουν κλείσει τα περισσότερα νηπιαγωγεία. Στις Αχαρνές έκλεισαν όλα τα τμήματα σε δύο δημοτικά σχολεία και σε άλλα τρία τα περισσότερα. Τα Γυμνάσια Κερατέας, 2ο Παλλήνης, «Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου», Αρτέμιδος, Βουλιαγμένης, το Μουσικό Λύκειο και το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας της Παλλήνης έκλεισαν στο σύνολό τους. Στη Λάρισα τα περισσότερα δημοτικά σχολεία δεν λειτουργούν. Το ίδιο ισχύει και για το Μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο της πόλης, καθώς και για το 7ο Γενικό Λύκειο και το 13ο Γυμνάσιο. Ανάλογη είναι η κατάσταση και στις άλλες νομαρχίες.

Οπως ανακοίνωσαν χθες οι εκπρόσωποι του Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων Υγείας (ΕΚΕΠΥ), τα δύο τελευταία θύματα της γρίπης ήταν δύο άνδρες, 26 και 42 ετών και τις τελευταίες ημέρες νοσηλεύονταν σε κρίσιμη κατάσταση στην Εντατική. Ο 26χρονος ήταν παχύσαρκος και είχε υπέρταση, ενώ ο 42χρονος είχε ιστορικό ηπατικής κίρρωσης.
Στο μεταξύ, συνεχίζεται ο εμβολιασμός των ατόμων που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού. Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), ως το απόγευμα της Πέμπτης είχαν εμβολιαστεί 57.276 άτομα. Από τη Δευτέρα σχηματίζονται μεγάλες ουρές στα εμβολιαστικά κέντρα, καθώς σε πολλά από αυτά προσέρχονται ως και 400 άτομα την ημέρα.
Τις τελευταίες ημέρες, φωτιές έχει πάρει και η τηλεφωνική Γραμμή Ενημέρωσης και Υποστήριξης για τη Νέα Γρίπη 1135. Το προηγούμενο εικοσιτετράωρο 19.238 άτομα τηλεφώνησαν προκειμένου να πάρουν πληροφορίες για τα εμβολιαστικά κέντρα. Συνολικά, από τη Δευτέρα 23 ως την Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 97.235 άτομα κάλεσαν το 1135 για να λάβουν κάθε είδους πληροφορία.
Ανοιχτό παραμένει το ενδεχόμενο να κλείσουν τα σχολεία για τα Χριστούγεννα νωρίτερα από άλλες χρονιές. Σχετική απόφαση αναμένεται να ληφθεί κατά τη συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Πανδημίας Γρίπης την προσεχή εβδομάδα.
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ΒΜC Ιnfectious Diseases», με το κλείσιμο των σχολείων κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας δίνεται η δυνατότητα να μειωθεί σημαντικά, περίπου κατά 21%, η συχνότητα μετάδοσης της νόσου. Οι ερευνητές οι οποίοι διενήργησαν τη μελέτη διαπίστωσαν ότι ο αριθμός των ατόμων με τα οποία έρχεται κάποιος σε επαφή καθημερινά μειώνεται κατά 10% όταν τα σχολεία είναι κλειστά. Τα παιδιά, εξηγούν οι ερευνητές, είναι φορείς μετάδοσης ιών και άλλων παθογόνων οργανισμών, καθώς δεν τηρούν πάντα βασικούς κανόνες υγιεινής.
Σε εικοσιτετράωρη απεργία προχωρούν τη Δευτέρα οι γιατροί των νοσοκομείων όλης της χώρας με αιτήματα την πληρωμή όλων των δεδουλευμένων εφημεριών, τη νομοθετική κατάργηση του πλαφόν δαπανών για τις εφημερίες και την προκήρυξη 2.000 νέων θέσεων γιατρών, για τις οποίες υπάρχει εγκεκριμένος προϋπολογισμός. Με απόφαση της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ) οι νοσοκομειακοί γιατροί που μετέχουν στα εμβολιαστικά κέντρα ή στα εξεταστικά κέντρα των νοσοκομείων για τη νέα γρίπη, όπως και οι γιατροί που περιθάλπουν ασθενείς με νέα γρίπη, δεν θα πάρουν μέρος στην απεργία.
Τα κλειστά σχολεία
Δεκάδες είναι πια τα σχολεία σε όλη τη χώρα που έχουν κλείσει μετά την εμφάνιση κρουσμάτων της νέας γρίπης. Η λίστα με όλα τα σχολεία της χώρας που έχουν κλείσει έχει αναρτηθεί στη ιστοσελίδα του «Βήματος» (www.tovima.gr).
Πηγή: Το Βήμα (ΕΛΕΝΑ ΦΥΝΤΑΝΙΔΟΥ)

Κατάχρηση ασύλου για ωμή βία: Άγνωστοι μπήκαν σε αίθουσα και έδειραν καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου

«Ποτέ δεν ήταν έτσι! Είμαι στο πανεπιστήμιο εδώ και είκοσι χρόνια. Αυτό που πλέον χαρακτηρίζει την καθημερινότητά του είναι η αλητεία και η ωμή βία! Δεν υπάρχει κανένας φραγμός». Η οργισμένη αντίδραση ανήκει σε καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ) ύστερα από το νέο επεισόδιο ωμής βίας με ξυλοδαρμό πανεπιστημιακού, το οποίο συνέβη το απόγευμα της Τετάρτης, αλλά και τη χθεσινή νέα επίθεση (πέταξαν μπουκάλια) σε αυτοκίνητο της ΕΛ. ΑΣ. από άτομα που βγήκαν από το ίδιο ίδρυμα. Ανάλογη επίθεση, αλλά με λοστούς, έγινε την Πέμπτη. Τα ιδρύματα αποτελούν ορμητήρια θρασύτατων ατόμων και χρειάζεται άμεση λήψη μέτρων για την προστασία των ΑΕΙ. «Ας βάλουμε εταιρείες security, για να μην τρώνε ξύλο οι εργαζόμενοι. Επιτέλους, τι αγκυλώσεις είναι αυτές με το άσυλο!», προσθέτει ο ίδιος.

Το περιστατικό
Συγκεκριμένα, ο 59χρονος καθηγητής κ. Γεράσιμος Σαπουντζόγλου έκανε μάθημα σε αίθουσα του ιδρύματος, όταν μία ομάδα 15 εξωπανεπιστημιακών εισέβαλε στην αίθουσα και του ζήτησαν να αποχωρήσει, διότι ήθελαν να την χρησιμοποιήσουν για δικούς τους σκοπούς. Ο καθηγητής αρνήθηκε. Τότε, οι άγνωστοι άρχισαν τις βρισιές και τους προπηλακισμούς του καθηγητή μπροστά στους έντρομους φοιτητές. «Του έσφιγγαν τον λαιμό, τον κλωτσούσαν», ανέφερε στην «Κ» αυτόπτης μάρτυρας. Ευτυχώς, το περιστατικό έληξε χωρίς σοβαρά τραύματα για τον άτυχο καθηγητή, ο οποίος είναι από τους πιο παλιούς διδάσκοντες του ιδρύματος και, κατά γενική ομολογία, σεβάσμιος και μειλίχιος άνθρωπος.

Το περιστατικό καταδίκασε ο σύλλογος διδασκόντων του ΟΠΑ, ο οποίος ανέφερε ότι «το επεισόδιο αυτό έρχεται σε συνέχεια άλλων περιστατικών βίας τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι η πρώτη φορά που ασκείται σωματική βία εις βάρος διδάσκοντος του πανεπιστημίου μας κατά την ώρα του μαθήματος». «Πλέον, πού θα φτάσουμε;», δήλωσε στην «Κ» η γραμματέας της ομοσπονδίας των πανεπιστημιακών ΠΟΣΔΕΠ κ. Ευγενία Μπουρνόβα.
Ο σύλλογος διδασκόντων, ο οποίος κήρυξε αποχή διαμαρτυρίας τη Δευτέρα από τα μαθήματα, ζητεί από τις πρυτανικές αρχές του ΟΠΑ, το υπουργείο Παιδείας και τα άλλα όργανα της πολιτείας να λάβουν επιτέλους μέτρα για τα φαινόμενα βίας εντός των ΑΕΙ. «Η αλήθεια είναι ότι απαιτείται συντονισμένη παρέμβαση, που θα ξεκινήσει από την πολιτεία. Οι πρυτανικές αρχές έχουν ευθύνη, αλλά φοβούνται. Είναι απολύτως ανθρώπινο», συμπληρώνει καθηγητής του ιδρύματος. «Ανά πάσα στιγμή ομάδες αγνώστων μπορούν να εισέλθουν στο ίδρυμα και να τα σπάσουν», προσθέτει καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι ήδη μέσα στα κεντρικά ιδρύματα της Αθήνας εξωπανεπιστημιακοί έχουν καταλάβει χώρους, μετατρέποντάς τους σε στέκια - ορμητήρια για τις όποιες δραστηριότητές τους. Συγκεκριμένα, στο ΟΠΑ είναι υπό κατάληψη δύο χώροι του ιδρύματος. Ο πρώτος είναι μία αίθουσα στο υπόγειο του κεντρικού κτιρίου επί της οδού Πατησίων. Το δεύτερο στέκι είναι το κτίριο Βανκούβερ, επί των οδών Δεριγνύ και Μαυρομματαίων. «Τα γεγονότα αυτά επαναθέτουν το ζήτημα της τήρησης των νόμων εντός των πανεπιστημίων. Τίποτα περισσότερο. Ουδείς μπορεί να κάνει λόγο για άρση ασύλου σε τέτοια περιστατικά. Η βία και η αλητεία εντός των ιδρυμάτων προσβάλλουν τον ακαδημαϊκό χώρο, καθώς είναι παραβάσεις κοινού Ποινικού Δικαίου. Ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπισθούν. Ολα τα υπόλοιπα είναι φλυαρίες...», καταλήγει ο πανεπιστημιακός.
Πηγή: Καθημερινή (Αποστολου Λακασα)

Αρκάς – Ισοβίτης – Κακές παρέες


Αρκάς

Ισοβίτης

Κακές παρέες



Αρκάς - Ισοβίτης - Κακές Παρέες